Wikipedia

Stanisław Ostrowski (podpułkownik)

Stanisław Ostrowski[a] (ur. 6 stycznia 1884 w Humieńcach, zm. ?) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Stanisław Ostrowski
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1884
Humieńce

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

45 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Życiorys edytuj

Urodził się 6 stycznia 1884[2] w Humieńcach[3]. Po ukończeniu jednorocznej ochotniczej służby wojskowej w cesarskiej i królewskiej Armii został mianowany chorążym rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1910 i wcielony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 56 w Krakowie[4]. W szeregach tego pułku wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach[5], a następnie walczył na I wojnie światowej[6][7][8]. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1914[9][10], a na stopień nadporucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 lutego 1916[11]. Od czerwca 1917 przebywał na froncie włoskim[12]. W 1918 pełnił funkcję II adiutanta, kierującego kancelarią pułkową[13].

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 5 września 1919, w stopniu porucznika, został przeniesiony z Batalionu Zapasowego 12 Pułku Piechoty do Departamentu IV Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych[14]. Po reorganizacji ministerstwa przeprowadzonej 1 marca 1920 pełnił służbę w Oddziale V Personalnym Sztabu MSWojsk. 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[15]. 1 czerwca 1921 nadal pełnił służbę w Oddziale V Sztabu MSWojsk., a jego oddziałem macierzystym był 12 pp w Wadowicach[16].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 227. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17]. Później został przeniesiony do 78 Pułku Piechoty w Baranowiczach i przydzielony do Komisji Likwidacyjnej dla Spraw Weryfikacji MSWojsk. w Biedrusku. Obok stopnia wojskowego przysługiwał mu wówczas tytuł „oficer przydzielony do Sztabu Generalnego”[1]. 1 listopada 1922 został „powołany do służby Sztabu Generalnego z prawem jednorocznego doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej”[18]. Z dniem 2 listopada 1923 został przydzielony do 78 pp z równoczesnym odkomenderowaniem na jednoroczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[19]. Z dniem 15 października 1924, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie na stanowisko szefa Oddziału Ogólnego Sztabu[20][21]. Później został przeniesiony z 78 do 12 pp z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w DOK I. We wrześniu 1926 został przeniesiony służbowo do składu osobowego I wiceministra spraw wojskowych i szefa Administracji Armii[22]. Następnie został przeniesiony służbowo do Oddziału IV Sztabu Generalnego. W kwietniu 1927 został mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego w Warszawie[23], lecz już w listopadzie tego roku został przeniesiony do 45 Pułku Piechoty w Równem na stanowisko dowódcy I batalionu[24]. W marcu 1928 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów piechoty z równoczesnym oddaniem do dyspozycji ministra spraw wewnętrznych[25][26]. Z dniem 31 sierpnia 1928 został przeniesiony do rezerwy z pozostawieniem w administracji ogólnopaństwowej[27].

W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas w grupie oficerów „po ukończeniu 40 roku życia”[28]. W 1938 mieszkał w Krakowie przy ul. biskupa Władysława Bandurskiego[3].

Ordery i odznaczenia edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław II Ostrowski”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko, a wśród nich płk. art. Stanisława I Ostrowskiego[1].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 349, 399.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923, 1924, 1928, 1934.
  3. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-03-26]..
  4. ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 457, 575.
  5. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 336, 491.
  6. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 379.
  7. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 499.
  8. ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 639.
  9. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 167.
  10. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 185.
  11. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 205.
  12. ↑ Ostrowski 1924 ↓, s. 56.
  13. ↑ Ostrowski 1924 ↓, s. 57.
  14. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 91 z 2 października 1919 roku, poz. 3385.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 594.
  16. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 54.
  17. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 26.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 1 listopada 1922 roku, s. 820.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 69 z 1 listopada 1923 roku, s. 732.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 15 października 1924 roku, s. 611.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 41, 150, 342.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 24 września 1926 roku, s. 321.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 97.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 296.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 88.
  26. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115, 162.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 303.
  28. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 7, 809.
  29. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 28.
  30. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 491.

Bibliografia edytuj

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Stanisław Ostrowski: Przewrót listopadowy na froncie. (Ze wspomnień osobistych). W: Dwunasty pułk piechoty w dniu wręczenia mu chorągwi przez obywateli ziemi wadowickiej i ku uczczeniu pamięci bitwy pod Leszniowem dnia 1 sierpnia 1920 r. jako w dniu swego święta pułkowego. Wadowice: Nakładem korpusu oficerskiego 12 pp, 1924.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Ostrowski_(podpułkownik)&oldid=71889975”