Wikipedia

Stanisław Siemieński (major)

Stanisław Siemieński[a] ps. „Kmicic” (ur. 13 lutego 1897 w Glinojecku, zm. 6 sierpnia 1937 w Otwocku) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Stanisław Siemieński
Kmicic
major kawalerii major kawalerii
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1897
Glinojeck

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 1937
Otwock

Przebieg służby
Lata służby

do 1937

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Korpus Ochrony Pogranicza

Stanowiska

inspektor grupy szwadronów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie)

Życiorys

edytuj

Urodził się 13 lutego 1897 w Glinojecku, w ówczesnym powiecie ciechanowskim guberni płockiej, w rodzinie Józefa[2][3].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 2 Pułku Ułanów Legionów Polskich[4]. 6 kwietnia 1917 był wymieniony jako uprawniony do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola[4]. Wyróżniony ponadto pochwałą na piśmie arcyksięcia Józefa Ferdynanda, komendanta c. i k. 4 Armii[4].

Od 28 października do 9 listopada 1918 był uczniem klasy „D” Szkoły Podchorążych[5]. Po ukończeniu szkoły został mianowany na stopień podchorążego[6]. 1 marca 1919 Naczelny Wódz mianował go podporucznikiem w piechocie[6]. Pełnił wówczas służbę w Grupie płk. Berbeckiego[6]. 20 maja 1919 został przeniesiony z Grupy płk. Berbeckiego do 9 Pułku Ułanów Małopolskich[7][b].

19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w kawalerii, w oficerów byłych Legionów Polskich[9]. W latach 1921–1923 był przydzielony z 9 puł. do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie[10][1]. W 1921 był instruktorem jazdy, a w latach 1922–1923 dowódcą szwadronu szkolnego[11]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 57. lokatą w korpusie oficerów jazdy[12]. W 1924 został przeniesiony do 1 Pułku Szwoleżerów w Warszawie[13]. 31 marca 1924 prezydent RP nadał mu stopień rotmistrza ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1923 i 46. lokatą w korpusie oficerów jazdy[14]. W 1926 był w macierzystym pułku komendantem szkoły podoficerskiej. Później został przydzielony do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu[15][16][17]. 2 grudnia 1930 prezydent RP nadał mu stopień majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 23. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[18]. W grudniu 1932 ogłoszono jego przeniesienie do 2 Pułku Szwoleżerów w Starogardzie na stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego we Włocławku[19]. W kwietniu 1933 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[20] na stanowisko inspektora grupy szwadronów[21]. Zmarł 6 sierpnia 1937 w Otwocku[22], po „długiej i ciężkiej chorobie”[21][23]. 11 sierpnia 1937 został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w kwaterze legionowej[21][23][24].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Uwagi

edytuj
  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław II Siemieński”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko[1].
  2. ↑ Por. Stanisław Siemieński z Dowództwa Grupy „Bełz” figuruje na „Liście odznaczonych Krzyżem Walecznych o nieznanych adresach”[8].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 617, 682, 1505.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-29]..
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-29]..
  4. ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
  5. ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 432.
  6. ↑ a b c Dz. Rozk. Wojsk. Nr 27 z 11 marca 1919, poz. 853, jako Stanisław Siemiński.
  7. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 63 z 7 czerwca 1919, poz. 2010, jako Stanisław Siemiński.
  8. ↑ Lista odznaczonych 1935 ↓, s. 63.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 29 stycznia 1921, s. 138.
  10. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 252, 866.
  11. ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 399, 402, 405.
  12. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 167.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 537, 604.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 174.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 347, 331.
  16. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 62, 79.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146, 812, 1029.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930, s. 330.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 421.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 95.
  21. ↑ a b c Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 217, s. 4, 1937-08-08. Warszawa. .
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937, s. 59.
  23. ↑ a b Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 218, s. 4, 1937-08-09. Warszawa. .
  24. ↑ Nekrologi. „Polska Zbrojna”. 219, s. 4, 1937-08-10. Warszawa. .
  25. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 420.
  26. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-29]..
  27. ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.
  28. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 62.
  29. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146.
  30. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-29]..

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Siemieński_(major)&oldid=69192160”