Wikipedia

Stanisław Zajdel (sztangista)

Stanisław Zajdel (ur. 1955) – polski sztangista, reprezentant Polski.

Stanisław Zajdel
Ilustracja
Data urodzenia

1955

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Polski
srebro Bydgoszcz 1976
srebro Gliwice 1977
brąz Wrocław 1978
srebro Tarnowskie Góry 1982
złoto Cetniewo 1983
Odznaczenia państwowe
Brązowy Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

Karierę sportową rozpoczął w Krośnie[1]. W młodości trenował początkowo biegi sprinterskie, później rozwijał karierę w podnoszeniu ciężarów[2]. Będąc uczniem Zasadniczej Szkoły Zawodowej w 1971 w drodze przypadku został sztangistą wobec zapotrzebowania drużyny Karpat Krosno na zawodnika wagi muszej po 10-dniowym treningu wystąpił w zawodach w lidze okręgowej[1]. Przez następne dwa lata pozostawał zawodnikiem Karpat zdobywając mistrzostwo województwa rzeszowskiego w kategorii młodzieżowców w wadze koguciej[1]. W 1973 został zawodnikiem Sanoczanki Sanok, gdzie rozpoczął profesjonalne treningi pod kierunkiem trenera Bogumiła Freja[1]. W grudniu 1973 zwyciężył w zawodach najmłodszych zawodników w ramach klubu Sanoczanki[3]. W 1974 na mistrzostwach Polski juniorów w Szczecinie zdobył brązowy medal w kategorii koguciej w dwuboju uzyskując wynik 200 kg[4]. Był to historycznie pierwszy medal na imrezie tej rangi zdobyty przez reprezentanta województwa rzeszowskiego[5]. W listopadzie 1975 zajął IV miejsce na młodzieżowych mistrzostwach Polski w Warszawie (waga kogucia)[6] i w barwach drugiej reprezentacji Polski uczestniczył w zawodach międzypaństwowych w Ciechanowie w meczu z Bułgarią zajmując II miejsce[7]. W 1974 został absolwentem Liceum Ekonomicznego w Sanoku[8]. Pod koniec tego roku nie występował w zawodach z powodu choroby (żółtaczka), a w tym czasie był już trenowany przez trenera Krzysztofa Łagodzica[1]. Powróciwszy do czynnego sportu i zawodów w listopadzie 1975 zajął czwarte miejsce na młodzieżowych mistrzostwach Polski w Warszawie (wynik 215 kg)[1]. W tym samym czasie wywalczył z Sanoczanką drużynowy awans do I ligi[9]. W maju 1976 zdobył w Sanoku złoty medal mistrzostw okręgu rzeszowskiego wynikiem 225 kg w wadze koguciej i ustanawiając rekord w podrzucie (127,5 kg)[10]. W tym samym miesiącu na mistrzostwach Polski seniorów edycji 1976 w Bydgoszczy zdobył srebrny medal w wadze koguciej z wynikiem 242,5 kg (110 + 132,5 kg), pokonując m.in. Zygmunta Smalcerza[11][12][13]. W październiku 1976 uczestniczył w międzypaństwowym meczu Polska-Finlandia (6:3), w którym odniósł zwycięstwo w wadze kogucie wynikiem 232,5 kg[14]. W listopadzie 1976 w Elblągu zdobył złoty medal na MP Młodzieżowców do lat 23 w wadze koguciej uzyskując wynik 237,5 kg (105 kg + 132 kg; pokonał wówczas ówczesnego mistrza olimpijskiego z Monachium Zygmunta Smalcerza o 17 kg)[15][16][1]. Wraz z innym zawodnikiem Sanoczanki, Markiem Bajdą, został powołany do reprezentacji Polski na turniej o Wielką Nagrodę Berlina w dniach 27-30 stycznia 1977, gdzie wygrał zawody w wadze koguciej, uzyskując wynik 235 kg (100 kg + 125 kg) i został najlepszym Polakiem w zawodach[17][18]. W marcu 1977 wygrał rywalizację w wadzie do 56 kg podczas meczu Polska-Irak, wygranym 8:2. W kwietniu 1977 zdobył mistrzostwo okręgu rzeszowskiego zorganizowanych w Przemyślu[19]. W maju 1977 odniósł zwycięstwo w kategorii 56 kg podczas Memoriału Jeana Dame w St. Maur (Francja) wynikiem 237,5 kg w dwuboju (107,5 kg i 130 kg) pokonując m.in. ponownie Z. Smalcerza[20]. Na MP 1977 w Gliwicach zdobył srebrny medal[21][22] oraz zajął drugie miejsce na zawodach o Puchar Przyjaźni w Wilnie[1]. Do końca 1977 wystąpił 30 razy w barwach reprezentacji Polski w międzypaństwowych meczach i na turniejach[1]. Na turnieju MP 1978 we Wrocławiu w kategorii 56 kg zdobył brązowy medal przegrywając uzyskując ten sam wynik co wicemistrz (235 kg w dwuboju; 105 kg + 130 kg), jednak przegrał przez większą wagę ciała[23]. W październiku 1978 ponownie awansował z drużyną Sanoczanki do I ligi[24][25]. W trakcie trwających przygotowań na Letnie Igrzyska Olimpijskie 1980 w Moskwie, pod koniec 1978 był zaszeregowanych do kadry Polski „B”, będąc jednym z 16 kandydatów na olimpijczyków pochodzących z województwa rzeszowskiego[26]. W MP 1979 w Nowym Dworze startował nadal w kategorii 56 kg i nie ukończył zawodów, po tym jak uzyskując we rwaniu 110 kg próbował pobić rekord Polski[27]. Podczas pierwszego rzutu drużynowych mistrzostw Polski w kwietniu 1980 w Przemyślu otrzymał nominację olimpijską[28]. Na MP 1980 w Opolu był piąty, startując w kategorii do 60 kg (tj. o jedną kategorię wyżej niż zwykle), a po turnieju został po raz kolejny powołany do olimpijskiej kadry Polski „B”[29]. W tym samym roku ustanowił nowy rekord Polski w rwaniu w kategorii do 60 kg (wynik 128 kg)[30]. W sierpniu 1980 wynikiem 257,5 kg zwyciężył w kategorii do 60 kg podczas międzynarodowych zawodów o Puchar Bałtyku w szwedzkim Bollnäs (kadra Polski zajęła drugie miejsce)[31][32]. Na MP 1981 w Olsztynie startując w kategorii do 60 kg ustanowił po raz kolejny rekord Polski w rwaniu wynikiem 128,5 kg, jednak nie zaliczył żadnej próby w podrzucie, w związku z czym nie został sklasyfikowany w dwuboju[33][34]. Reprezentował Polskę na mistrzostwa Europy i mistrzostwach świata w 1981. W styczniu 1982 przebywał na zgrupowaniu kadry narodowej w Zakopanem[35]. W marcu 1982 zajął trzecie miejsce na turnieju we Frunze startując w kat. 60 i uzyskując w dwuboju wynik 267,5[36]. Na MP 1982 w Tarnowskich Górach startując w kategorii 60 kg poprawił dwa rekordy Polski (129 kg w rwaniu i 158 kg w podrzucie) oraz uzyskał w dwuboju wynik 272,5 kg (122,5 + 150 kg) tym samym zdobywając srebrny medal (większą masą ciała przegrał z Czesławem Pawlukiem z Odry Opole[37][38]. Rok później na turnieju 53. MP 1983 w Cetniewie odniósł największy sukces swój[39], a zarazem sanockiego klubu w jego historii, zdobywając złoty medal mistrzostw Polski i detronizując dotychczasowego mistrza Czesława Pawluka; uzyskał przy tym trzy rekordy Polski w kategorii piórkowej do 60 kg (w rwaniu 131 kg, w podrzucie 160,5 kg i w dwuboju 290 kg) oraz został najlepszym zawodnikiem mistrzostw w ogólnej punktacji[40][41][42]. W sezonie 1983 został sklasyfikowany na 9. miejscu w zbiorczej punktacji zawodników „O złotą sztangę PZPC”[43]. Na Mistrzostwach Polski 1984 nie startował[44]. Przed sezonem 1985 powracał do formy po odniesionej kontuzji[45]. W swojej karierze startował w kategoriach 56, 60 i 67,5 kg; w klasyfikacji polskich sztangistów lat 1973-1990 był sklasyfikowany z najlepszym wynikiem w kategorii 60 kg[46]. Zakończył karierę w 1985[47]. W styczniu 1986 podjął pracę szkoleniowca w Sanoczance[48]. W sezonie 1987 szkoleniowcem rezerwowego zespołu Sanoczanki (juniorsko-młodzieżowego), startującego w III lidze[49][50]. Podczas uroczystości otwarcia zawodów MP 1988 w Zakopanem we wrześniu tego roku odbyła się uroczystość pożegnania reprezentantów Polski oraz olimpijczyków, którzy zakończyli kariery zawodnicze, wśród których był Stanisław Zajdel[51]. W 1991 zasiadł w zarządzie ZKS Sanoczanka Sanok[52]. Po 1991 był trenerem wyciskania sztangi leżąc oraz trójboju siłowego w Sanoku.

Został pracownikiem fabryki Stomil Sanok. W wyborach samorządowych w 1990 startował z listy sanockiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” i uzyskał mandat radnego Rady Miasta Sanoka[53][54][55].

Odznaczenia i wyróżnienia edytuj

  • Brązowy Krzyż Zasługi (1987)[56].
  • Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1987)[57].
  • Srebrna Odznaka Honorowa Związku Zawodowego Chemików (1980)[58].
  • 22. miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca Polski południowo-wschodniej za rok 1977[59].
  • 27. miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca Polski południowo-wschodniej za rok 1978[60].
  • 16. miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca Polski południowo-wschodniej za rok 1981[61]
  • 18. miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca Polski południowo-wschodniej za rok 1982[62]
  • 12. miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca Polski południowo-wschodniej za rok 1983[63]
  • Pierwsze miejsce w plebiscycie na najpopularniejszego sportowca Sanoka (5 razy), w tym za lata: 1976[64], 1979[65], 1982[66], 1983[67].
  • Tytuł „Honorowy Sportowiec Roku” przyznany uznaniowo w ramach 27. Plebiscytu na Najpopularniejszego Sportowca Polski Południowo-Wschodniej za rok 1986, organizowanego przez dziennik „Nowiny”[68].
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji wszech czasów plebiscytu na najpopularniejszego sportowca Sanoka: 1988, 1989 (po 14 i 15 edycjach)[69][70][71].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i Wacław Burzmiński. Galeria talentów. Stanąć na podium. Stanisław Zajdel. „Nowiny”, s. 7, Nr 290 z 22 grudnia 1977. 
  2. ↑ Za mały do biegania. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 9 (243) z 10-20 sierpnia 1982. 
  3. ↑ Najmłodsi mistrzowie Sanoczanki. „Nowiny”, s. 2, Nr 349 z 19 grudnia 1973. 
  4. ↑ Dobra postawa rzeszowskich ciężarowców na MP. „Nowiny-Stadion”, s. 2, Nr 94 z 5 kwietnia 1974. 
  5. ↑ Franciszek Hamerski. Na przykładzie „Sanoczanki”. Praca z młodzieżą – źródłem sukcesów. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 4, s. 8, 1-15 maja 1974. 
  6. ↑ Depesze. „Nowiny-Stadion”, s. 3, Nr 46 z 17 listopada 1975. 
  7. ↑ Zdajemy sobie sprawę z czekających nas zadań. „Nowiny”, s. 3, Nr 47 z 24 listopada 1975. 
  8. ↑ Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995. Sanok: 1995, s. 339. ISBN 83-903469-0-7.
  9. ↑ Roman Rybicki. Siłacze Stomilu znów wśród najlepszych. „Nowiny”, s. 7, Nr 266 z 1 grudnia 1975. 
  10. ↑ Mistrzowie okręgu w podnoszeniu ciężarów. „Nowiny”, s. 7, Nr 105 z 10 maja 1976. 
  11. ↑ Stanisław Zajdel wicemistrzem Polski. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 21 z 24 maja 1976. 
  12. ↑ Srebrny medal S. Zajdla – sensacją Mistrzostw Polski. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 12 (57) z 15-20 czerwca 1976. 
  13. ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 952.
  14. ↑ Depesze. „Nowiny”, s. 2, Nr 248 z 30-31 października 1976. 
  15. ↑ St. Zajdel, St. Karpiuk i M. Sołtysik – medalistami Młodzieżowych MP w podnoszeniu ciężarów. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 49 z 29 listopada 1976. 
  16. ↑ Marian Struś. Stanisław Zajdel mistrzem Polski młodzieżowców. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 1 (70) z 1-15 stycznia 1977. 
  17. ↑ Marian Struś. Zaszczytne wyróżnienie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 3 (72) z 1-15 lutego 1977. 
  18. ↑ Marian Struś. St. Zajdel – najlepszy z Polaków. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 4 (73) z 15-28 lutego 1977. 
  19. ↑ Ciężarowcy Sanoczanki najlepsi w mistrzostw okręgu. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 16 z 18 kwietnia 1977. 
  20. ↑ Sygnały. „Nowiny-Stadion”, s. 3, Nr 19 z 10 maja 1977. 
  21. ↑ Roman Rybicki. Sportowy bilans 1977 roku. „Nowiny”, s. 7, Nr 2 z 9 stycznia 1978. 
  22. ↑ Marian Struś. Stanisław Zajdel – wicemistrzem Polski. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 11 (80), s. 2, 1-15 czerwca 1977. 
  23. ↑ Sport. St. Zajdel trzeci w MP ciężarowców. „Nowiny”, s. 2, Nr 92 z 22-23 kwietnia 1978. 
  24. ↑ Roman Rybicki. Ciężarowcy Sanoczanki znów w I lidze!. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 42 z 16 października 1978. 
  25. ↑ Roman Rybicki. Ponownie wśród najlepszych. „Nowiny”, s. 5, Nr 239 z 19 października 1978. 
  26. ↑ Andrzej Kosiorowski. Moskwa-80 coraz bliżej. 16 sportowców z naszego regionu w gronie kandydatów na olimpiadę. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 51 z 18 grudnia 1978. 
  27. ↑ Z różnych dyscyplin. J. Wojtas IV na MP. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 12 z 9 kwietnia 1979. 
  28. ↑ Wacław Burzmiński. Obiecująca zaliczka ciężarowców Sanoczanki i Polonii. „Nowiny-Sport”, s. 1, Nr 16 z 21 kwietnia 1980. 
  29. ↑ „Spalone” mistrzostwa sanockich sztangistów. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 11 (176), s. 8, 10-20 kwietnia 1980. 
  30. ↑ Stanisław Zajdel – rekordzistą Polski!. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 12 (177) z 20-30 kwietnia 1980. 
  31. ↑ Krótko. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 34 z 25 sierpnia 1980. 
  32. ↑ Depesze. „Nowiny”, s. 1, Nr 183 z 26 sierpnia 1980. 
  33. ↑ Jerzy Bąk (Polonia Przem.) brązowym medalistą MP. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 21 z 25 maja 1981. 
  34. ↑ Mimo rekordu Polski Stanisława Zajdla pechowe mistrzostwa. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 16 (216) z 1-10 czerwca 1981. 
  35. ↑ Aktualności z regionu. Sanoccy ciężarowcy przed sezonem. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 3 z 25 stycznia 1981. 
  36. ↑ Z różnych dyscyplin. „Nowiny”, s. 2, Nr 46 z 5-7 marca 1982. 
  37. ↑ Dwa rekordy i wicemistrzostwo Polski Stanisława Zajdla (Sanoczanka). „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 21 z 31 maja 1982. 
  38. ↑ Stanisław Zajdel i jego srebrny medal. Rekordy Polski i medale. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 3 (237) z 10-20 czerwca 1982. 
  39. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 158. ISBN 978-83-935385-7-7.
  40. ↑ Stanisław Zajdel mistrzem Polski. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 22 z 30 maja 1983. 
  41. ↑ Złoto i oklaski dla Stanisława Zajdla. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 16 (272) z 10-20 czerwca 1983. 
  42. ↑ Roman Rybicki. Sport. Na przekór przeciwnościom. „Nowiny”, s. 4, Nr 152 z 30 czerwca 1983. 
  43. ↑ Wysokie noty dla Zajdla i Sanoczanki. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 2 (293), s. 7, 10-20 stycznia 1984. 
  44. ↑ Marian Struś. Mistrzostwa Polski seniorów w cięźarach. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 30 (321) z 20-31 października 1984. 
  45. ↑ Sport. Sztangiści wychodzą na pomosty. Sanoczanka: powinno być lepiej. „Nowiny”, s. 2, Nr 68 z 21 marca 1985. 
  46. ↑ Najlepsi Sztangiści Polski w latach 1973-1992. polska-sztanga.pl. [dostęp 2014-11-16].
  47. ↑ Józef Ząbkiewicz. Trener R. Mierzwa – o swoich planach. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 18 (345) z 20-30 czerwca 1985. 
  48. ↑ Józef Ząbkiewicz. Ciężarowcy Sanoczanki już startują. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 10 (373), s. 7, 1-10 kwietnia 1986. 
  49. ↑ Józef Ząbkiewicz. Krótkie wakacje ciężarowców. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 25 (424), s. 7, 1-10 września 1987. 
  50. ↑ Józef Ząbkiewicz. Ciężarowcy zakończyli ligę!. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 32 (431), s. 7, 10-20 listopada 1987. 
  51. ↑ Z różnych dyscyplin. Zdzisław Gładysz brązowym medalistą MP. „Nowiny-Stadion”, s. 8, Nr 37 z 22 września 1986. 
  52. ↑ Jolanta Ziobro. Sanoczanka club. „Tygodnik Sanocki”. Nr 32 (457), s. 11, 11 sierpnia 2000. 
  53. ↑ Franciszek Oberc. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Droga do samorządu 1989-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 336, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  54. ↑ Kandydaci Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Sanoku na Radnych w Radzie Miejskiej w Sanoku. „Ziemia Sanocka”. 2, s. 6, 1990. 
  55. ↑ Zmiany w Sanoku. sokolsanok.pl. [dostęp 2014-10-01].
  56. ↑ Wysokie odznaczenia dla zasłużonych sportowców i działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 10 (409) z 1-10 kwietnia 1987. 
  57. ↑ B. Struś. Zakończenie obchodów 50-lecia ZKS „Stomil-Sanoczanka”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 1 (436), s. 7, 1-10 stycznia 1988. 
  58. ↑ Marian Struś. Sportowcy nie od macochy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 18 (183) z 20-30 czerwca 1980. 
  59. ↑ Piłkarz roku – Grzegorz Lato najlepszym sportowcem Polski południowo-wschodniej w sezonie 1977. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 1 z 2 stycznia 1978. 
  60. ↑ Witold Świadek przełamał hegemonię piłkarzy. „Nowiny”, s. 7, Nr 3 z 4 stycznia 1979. 
  61. ↑ Konkurs-plebiscyt na 10 najlepszych sportowców Polski południowo-wschodniej w 1981 r. rozstrzygnięty. Adam Sandurski ponownie zdobywcą pucharu „Nowin”. „Nowiny-Stadion”, s. 2, Nr 1 z 11 stycznia 1981. 
  62. ↑ XXIII Konkurs-plebiscyt na 10 najlepszych sportowców Polski południowo-wschodniej rozstrzygnięty. Srebrny puchar „Nowin” własonością Adama Sandurskiego. „Nowiny-Stadion”, s. 4, Nr 10 z 13 stycznia 1983. 
  63. ↑ Srebrny puchar „Nowin” dla srebrnego medalisty MŚ Adama Sandurskiego. „Nowiny”, s. 4, Nr 3 z 4 stycznia 1984. 
  64. ↑ Marian Struś. Echa Plebiscytu. Prezentujemy „złotą dziesiątkę” sportowców Sanoka / Zwycięzca / O Zajdla do Kardasińskiego. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 6 (76), s. 1-2, 8, 1-15 kwietnia 1977. 
  65. ↑ Stanisław Zajdel – sportowcem roku 1979. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 8 (173) z 10-20 marca 1980. 
  66. ↑ Marian Struś. Tytuł sportowca roku 1982 dla St. Zajdla. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, 4-5, Nr 1 (265) z 20-31 marca 1983. 
  67. ↑ Marian Struś. I znów Zajdel. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 11 (302) z 1-10 kwietnia 1984. 
  68. ↑ 27. Konkurs-plebiscyt rozstrzygnięty. Srebrny puchar „Nowin” ponownie dla Wacława Nycza. „Nowiny”, s. 2, Nr 8 z 10-11 stycznia 1987. 
  69. ↑ Józef Ząbkiewicz. Najlepsi po XIV plebiscycie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 11 (446) z 10-20 kwietnia 1988. 
  70. ↑ Józef Ząbkiewicz. W klasyfikacji „wszech czasów”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 12 (483) z 20-30 kwietnia 1989. 
  71. ↑ Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz, 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001, Sanok 2001, s. 241.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Zajdel_(sztangista)&oldid=68537068”