Stanisław Zieliński (podporucznik)
Stanisław Władysław Zieliński (ur. 1 kwietnia 1900 w Worobijówce, zm. 16 czerwca 1926 w Myszkowicach) – żołnierz armii austriackiej, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 podporucznik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 czerwca 1926 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Mieczysława i Marii z Boguszów. Absolwent gimnazjum we Lwowie. W lutym 1918 wcielony do armii austriackiej i w jej szeregach walczył na frontach I wojny światowej[1]. W listopadzie tego roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 1 pułku artylerii polowej Legionów[1]. W jego składzie walczył w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. W grudniu 1919 mianowany podporucznikiem. W walkach o Równe, atakowany przez bolszewicką kawalerię, kierował 6 baterią osobiście obsługując także jedno działo. Podczas walk o Białystok, „na skrzyżowaniu ulic kierował ogniem działa, blokując drogę odwrotu licznemu oddziałowi nieprzyjaciela, co pozwoliło przygotować skuteczny atak wojskom polskim”[1]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2]. Po zakończeniu wojny zdemobilizowany. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 384. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii[3]. Posiadał przydział w rezerwie do 1 pułku artylerii polowej Legionów w Wilnie[4][5].
Zmarł w Myszkowicach i tam został pochowany[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 165.
- ↑ Lewicki 1929 ↓, s. 56.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 863.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 339.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 716.
Bibliografia edytuj
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Roman Lewicki: Zarys historii wojennej 1-go pułku artylerii polowej Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.