Stefan Cieński
Stefan Cieński (ur. 20 sierpnia 1875 w Tomaszowcach, zm. 1940 w ZSRR) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 pułkownik kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 sierpnia 1875 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Pułk Ułanów Nr 6 |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 20 sierpnia 1875 w Tomaszowcach[1]. Był synem Bolesława[2]
Był oficerem C. K. Armii. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. Służąc w pułku ułanów nr 6 w czerwcu 1917 został awansowany do stopnia majora[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został zweryfikowany do stopnia podpułkownika. W tej randze od 1919 do 1920 był dowódcą 6 pułku Ułanów Kaniowskich. Został awansowany do stopnia pułkownika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W 1923 pozostawał w Rezerwie Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI[6]. Z dniem 1 marca 1924 został przydzielony do 6 pułku Ułanów Kaniowskich w Stanisławowie, jako nadetatowy z równoczesnym odkomenderowaniem do Inspektoratu Jazdy przy Inspektoracie Armii Nr 5[7]. Z dniem 20 września tego roku został przydzielony na stanowisko zastępcy komendanta miasta Łódź[8][9]. W październiku 1926 został zatwierdzony na stanowisku komendanta miasta Łódź[10]. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[11]. W 1928 mieszkał we Lwowie[12]. W 1934, jako pułkownik kawalerii w stanie spoczynku, był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[13].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam prawdopodobnie na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście dyspozycyjnej 72/1-89 oznaczony numerem 3165)[2]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Czterej pułkownicy kawalerii w stanie spoczynku z Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI w 1934 wymienieni jako oficerowie przewidziani do użycia w czasie wojny, tj. Stefan Cieński, Rudolf Lang, Wawrzyniec Łobaczewski, Gwido Poten, zostali zamordowani w 1940 i widnieją na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami[14]
- Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej dwukrotnie[14]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[14]
- Krzyż Wojskowy Karola[14]
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii[14]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy[14]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[14]
Przypisy edytuj
- ↑ Stefan Cieński. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ a b Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 14. [dostęp 2020-12-20].
- ↑ Mianowania w c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 140 z 22 czerwca 1917.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 675.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 553.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 611.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 11 marca 1924 roku, s. 114.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 116 z 31 października 1924 roku, s. 647.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 597, 1329.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 46 z 25 października 1926 roku, s. 374.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 38, 44.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 883.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 335, 971.
- ↑ a b c d e f g Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1015.
Bibliografia edytuj
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.