Stefan Michno
Stefan Michno, ps. „Mirski”[1] (ur. 24 grudnia 1893 w Brzeźnicy, zm. 30 października 1974) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 grudnia 1893 |
|---|---|
| Data śmierci |
30 października 1974 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant PKU |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 24 grudnia 1893 w Brzeźnicy, w ówczesnym powiecie wadowickim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Wincentego[1].
1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 215. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. Z dniem 1 maja 1925 został przydzielony do Oddziału I Sztabu Generalnego na stanowisko referenta[3]. W czerwcu 1933 został przeniesiony z Departamentu Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych[4] do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Sącz w celu odbycia praktyki w służbie uzupełnień[5]. Po przeniesieniu ppłk. Pawła Jurackiego w stan spoczynku (30 listopada 1933) pełnił obowiązki komendanta PKU Nowy Sącz. W czerwcu 1934 został zatwierdzony na stanowisku komendanta[6]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V[7]. W tym samym roku został przeniesiony w stan spoczynku.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 był szefem sztabu Grupy „Dniestr”.
Zmarł 30 października 1974[8]. Został pochowany na cmentarzu South Ealing w Londynie[8].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (23 lutego 1921)[9]
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[10]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie[11]
- Złoty Krzyż Zasługi[11]
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)[12]
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych[1]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-01-01]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 735.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 123, 177.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 28, 441.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 131.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921 roku, s. 534.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 28.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 123.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-01-13].