Strażnica KOP „Hurnowicze”

Strażnica KOP „Hurnowicze” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Strażnica KOP „Hurnowicze”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1925

Rozformowanie

~ 1938

Organizacja
Dyslokacja

Hurnowicze[a]

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

Kompania graniczna KOP „Dubrowa”

Rozmieszczenie batalionu KOP „Krasne” w 1931

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

W 1924, w składzie 3 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 10 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 17 strażnic[1]. Strażnica KOP „Hurnowicze” w latach 1928 – 1934 znajdowała się w strukturze 1 kompanii KOP „Dubrowa”[2][3][4][5][6]. W komunikacie dyslokacyjnym z 1938 nie występuje[7]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[8].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym[5].

Służba graniczna

edytuj

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[9]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[8].

Strażnica KOP „Hurnowicze” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 4 kilometrów 146 metrów od słupa granicznego nr 587 do 595[5].

Wydarzenia:

  • W meldunku sytuacyjnym z 22 stycznia 1925 napisano:
21 stycznia 1925 o godz. 17.00 sowiecki oficer straży granicznej wywołał dowódcę strażnicy i powiedział, że sowiecki komendant brygady stacjonującej w Zasławiu chciałby spotkać się 22 stycznia o godz. 12.00 z dowódcą polskiego odcinka. Oficer przekazał również informację, że sowiecki posterunek naprzeciwko Radoszkowicz zauważył w tym dniu przemieszczający się w lesie oddział składający się z 20 konnych i tylu samych pieszych z karabinami maszynowymi na wozach. Uważano tę informację za prowokację, ponieważ polskie posterunki oprócz patroli sowieckich nikogo nie zauważyły[10].
  • W meldunku sytuacyjnym z 27 stycznia 1925 napisano:
25 stycznia 1925 o godz. 16.00 naprzeciw strażnicy po sowieckiej stronie w rejonie wsi Majorowszczyzna słychać było strzały[11].
  • W meldunku sytuacyjnym z 30 stycznia 1925 napisano:
28 stycznia 1925 o godz. 19.40 podczas przekraczania granicy przyłapano sowieckiego wywiadowcę Wasyla Baranowa, który podczas zatrzymania strzelał do naszej zasadzki z pistoletu Nagan. Również dwóch funkcjonariuszy sowieckich, którzy odprowadzali Baranowa oddało kilka strzałów w stronę naszych ludzi. Baranow ranny w głowę od uderzenia, mimo stawiania zbrojnej obrony został przychwycony i doprowadzony do dowództwa odcinka. Z naszej strony strat nie ma[12].

Sąsiednie strażnice:

  1. wieś Hurnowicze, gmina Radoszkowice, powiat mołodecki, województwo wileńskie

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj