Studnia w Dziurawem

Studnia w Dziurawemjaskinia w zboczach Dziurawego w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich[1]. Wejście do niej znajduje się w górnej części Dziurawego, poniżej Dziurawej Baszty, na wysokości 1543 metrów n.p.m.[2] Długość jaskini wynosi 30 metrów, a jej deniwelacja również 30 metrów[3][4].

Studnia w Dziurawem
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Tatry Zachodnie
Dolina Miętusia

Właściciel

Skarb Państwa
(Tatrzański Park Narodowy)

Długość

30 m

Głębokość

30 m

Deniwelacja

30 m

Wysokość otworów

1543 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

150 m

Ekspozycja otworów

ku górze

Data odkrycia

znana od dawna

Kod

(nr inwentarzowy PIG) T.E-11.02

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Studnia w Dziurawem”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Studnia w Dziurawem”
Ziemia49°14′33″N 19°53′51″E/49,242625 19,897578
Dolina Miętusia. Po prawej Dziurawa Baszta

Opis jaskini edytuj

Jaskinię tworzy 30-metrowa studnia w kształcie dzwonu. Na samej jej górze znajduje się owalny otwór wejściowy. Dno studni pokrywa gruba warstwa śniegu i lodu. Gdy śniegu jest stosunkowo niewiele można szczeliną brzeżną zejść do najniższego punktu jaskini.

W ścianie studni znajduje się wejście do wąskiej, prawdopodobnie 8-metrowej szczeliny, która dalej rozszerza się tworząc jakby równoległe studnie (nie są zbadane)[3].

Przez cały rok w jaskini zalega śnieg i lód. Nie ma w niej nacieków. Mchy i porosty rosną w górnej części studni[3]

Historia odkryć edytuj

Otwór jaskini był znany od dawna. W 1923 roku w studni byli bracia Stefan Zwoliński i Tadeusz Zwoliński.

Pierwszy plan i opis jaskini sporządził M. Rutkowski w 1972 roku. Studnia miała wtedy 22 metry głębokości. Obecnie jej głębokość jest większa, gdyż grubość warstwy śniegu i lodu na jej dnie zmniejszyła się o 8 metrów[5].

Przypisy edytuj

  1. Władysław Cywiński: Tom 3. Czerwone Wierchy – część zachodnia. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1996, seria: Tatry. Przewodnik szczegółowy. ISBN 83-7104-013-X.
  2. Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
  3. a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-01-31].
  4. Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
  5. Studnia w Dziurawem, Oficjalna Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego przy KTJ PZA [online], www.sktj.pl [dostęp 2016-03-15].