Suknia

rodzaj odzieży

Suknia (sukienka) – wierzchni jednoczęściowy strój[1], okrywający tułów z ramionami oraz część nóg, często także ręce[2]. Dawniej określenie obejmowało także ubiór męski[1], współcześnie tylko kobiecy.

Suknia (sukienka)

Historia

edytuj
Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Suknia wyewoluowała z wczesnośredniowiecznych płaszczy i peleryn na skutek zmiany ich kroju i udoskonalenia tkanin. Za moment pojawienia się sukni uważa się upowszechnienie w połowie XV wieku wąskiego, dopasowanego do sylwetki stroju cotardie (istniało męskie i kobiece). Cotardie kobiece miało wysoki stanik, rozszerzany do połowy bioder i przechodzący w spódnicę. Stanik z przodu miał głębokie wcięcie i u góry był zakończony kołnierzem. Taki krój sukni optycznie wyszczuplał sylwetkę[3].

Przykłady sukni na przestrzeni wieków

edytuj

Rodzaje

edytuj
Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
Przykładowe rodzaje sukien
Zdjęcie Nazwa Opis
  Suknia koktajlowa Krótka, sięgająca do łydek suknia, bez kołnierza i rękawów, zakładana w ciągu dnia na uroczyste lub formalne spotkanie[4].
  "Mała czarna" Odmiana sukni koktajlowej lub wieczorowej, w kolorze czarnym, o długości sięgającej kolan lub krótsza[5].
  Suknia wieczorowa Długa suknia, zakładana na uroczyste okazje.
  Suknia ślubna Suknia zakładana przez pannę młodą na ceremonię ślubną.
  Suknia mini Krótka suknia o długości sięgającej nad kolano.
  Suknia dzienna Suknia w stylu casual, suknia na formalne okazje.
  Suknia futerałowa Suknia zakrywająca ciało i podkreślająca kształty sylwetki[6][7].
  Suknia etniczna Suknia w stylu ludowym lub część stroju ludowego.
  Suknia karnawałowa Suknia zakładana na karnawał.
Sukienka dziecięca Suknia dla małych dziewczynek.
  Sarafan Rodzaj sukni bez rękawów, czasem zakładana na bluzkę[3].
Suknia princesse Suknia princesse (princeska) – rodzaj sukni, która swoją nazwę zawdzięcza księżnej Walli Aleksandrze, na której cześć otrzymała swoją nazwę. Suknia bardzo popularna w latach 70. XIX wieku. Suknia charakteryzowała się idealnym podkreśleniem smukłej talii, pożądanej w połowie lat 70. Jej krój jest bardzo zaawansowany, a uzyskanie odpowiedniego efektu było bardzo trudne[1].
Suknia żałobna Strój żałobny XIX wiek – ubiór charakteryzował się bardzo ściśle określonymi zasadami. W okresie najcięższej żałoby dla najbliższej rodziny zmarłego ubiór miał być czarny od koszuli po suknię. Niedozwolone były żadne ozdoby, ani błyszczące tkaniny. W miarę upływu czasu w stroju mogły pojawiać się niektóre dekoracyjne elementy. Tak ścisłe zasady nie dotyczyły dalszych krewnych. Po zakończeniu żałoby należało się pozbyć żałobnej odzieży, bowiem powszechnie wierzono, że pozostawienie jej w domu mogło sprowadzić kolejne zgony, choć zdaje się nie dotyczyło to wdów.

Przypisy

edytuj
  1. a b Irena Turnau, Słownik ubiorów. Tkaniny, wyroby pozatkackie, skóry, broń i klejnoty oraz barwy znane w Polsce od średniowiecza do początku XIX w., Warszawa: Semper, 1999, s. 272, ISBN 83-86951-53-2.
  2. Sukienka, [w:] Wielki słownik języka polskiego PAN, wsjp.pl [dostęp 2024-06-26] (pol.).
  3. a b Женское платье и сарафан, w: Энциклопедия моды и стиля.
  4. Suknia koktajlowa, Włókienniczy słownik opisowy.
  5. Mała czarna zawsze na czasie. kobieta.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-25)]., Kobieta.pl.
  6. Kobieta w malarstwie. chicmagazine.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-02)]., Chic. Luxure Lifestyle Magazine.
  7. Etuikleid, w: M. Ohrendorf, Taschenlexikon der Mode-Begriffe, Baden-Baden 2004, s. 92. ISBN 3-89994-016-4.

Zobacz też

edytuj