Sun Quan (chiń. upr. 孙权; chiń. trad. 孫權; pinyin Sūn Quán; ur. 5 lipca 182 – zm. 21 maja 252) – syn Sun Jiana, założyciel Wschodniego królestwa Wu w Okresie Trzech Królestw, w Chinach. Rządził od 222 do 229 jako Wu Wang (książę z Wu) i od 229 do 252 jako Cesarz z Dynastii Wu.

Sun Quan
Ilustracja
Portret Sun Quana wykonany przez nieznanego artystę
król Wu
Okres

od 221
do 229

Era panowania

Huangwu (黃武)

cesarz Wu
Okres

od 229
do 252

Era panowania

Huanglong (黃龍) 229–231
Jiahe (嘉禾) 232–238
Chiwu (赤烏) 238–251
Taiyuan (太元) 251–252
Shenfeng (神鳳) 252

Następca

Sun Liang

Dane biograficzne
Data urodzenia

5 lipca 182

Data śmierci

21 maja 252

Ojciec

Sun Jian

Dzieci

Sun Liang

Życiorys

edytuj

W młodości Sun Quan mieszkał w swoim rodzimym kraju Fuchun, po śmierci ojca na początku roku 190 przebywał w miastach dolnego odcinka rzeki Jangcy. Jego starszy brat Sun Ce, dzięki swoim zwolennikom i poparciu kilku lokalnych klanów zdobył w regionie stanowisko watażki. Kiedy w roku 200 Sun Ce został zamordowany przez ludzi Xu Gonga, którego zabił w bitwie kilka lat wcześniej, osiemnastoletni wówczas Sun Quan odziedziczył po swym bracie ziemie na południowy wschód od Jangcy. Jego rządy okazały się stosunkowo stabilne. Większość starszych oficerów Sun Jiana i Sun Ce, takich jak Zhou Yu, Zhang Zhao, Zhang Hong, i Cheng Pu pozostało lojalnych wobec Sun Quana; fragment jednej z czterech najsłynniejszych powieści literatury chińskiej, Opowieści o Trzech Królestwach, opisuje, jakoby Sun Ce miał na łożu śmierci radzić Sun Quanowi: „w wewnętrznych sprawach konsultuj się z Zhang Zhao, w zewnętrznych zaś z Zhou Yu”. Za namową doradców Sun Quan w latach 200. umacniał siły wzdłuż Jangcy. Na początku 207 jego wojska odniosły zwycięstwo nad wojskami Huang Zu, jednego z dowódców Liu Biao, który zdominował Środkową Jangcy.

Zimą tego roku, generał z północy – Cao Cao poprowadził około 200 tys. żołnierzy na południe, by ponownie zjednoczyć Chiny. Na dworze Suna pojawiły się dwie frakcje: Zhang Zhao zalecał poddanie się, podczas gdy Zhou Yu i młody dyplomata Lu Su, sprzeciwiała się kapitulacji. Ostatecznie Sun Quan zdecydował się przyjąć bitwę z Cao Cao w środkowym biegu Jangcy, gdzie mógł wykorzystać przewagę swej floty. Dzięki zastosowaniu strategii obmyślonych przez Zhou Yu i Huang Gaia, siły Sun Quana i sprzymierzonego z nim Liu Beia zdecydowanie pobiły armię Cao Cao w bitwie przy Czerwonych Klifach.

W 219 siły Wu uderzyły na prowincję Jing i pobiły dotąd sprzymierzone z nimi siły Shu Han. Guan Yu, dowódca sił Shu został pojmany i stracony na rozkaz Sun Quana. Rozwścieczony zabójstwem swego przyjaciela Liu Bei rozpoczął inwazję na Wu, ale wojska tego ostatniego pobiły atakujące siły w bitwie pod Yiling.

Sun Quan zginął w roku 252, w wieku 70 lat. Panował najdłużej wśród wszystkich założycieli Trzech Królestw. Władzę po nim przejął jego syn Sun Liang, który został Cesarzem Wschodniego Wu.

Bibliografia

edytuj
  • Bo Yang: Sima Guang’s Zizhi Tongjian. Modern Chinese Edition. Taipei: 1982–1989.
  • Jon Bartlett: Die Biografie Sun Quans in den „Chroniken der Drei Reiche”. 2004.
  • Shou Chen: Sanguo zhi (Kroniki Trzech Królestw). Reprint,1959. Beijing: Zhonghua shuju, 280.
  • Rafe de Crespigny: The Last of the Han: being the chronicle of the years 181-220 AD as recorded in chapters 58–68 of the Tzu-chih t’ung-chien of Ssu-ma Kuang. Canberra: Australian National University, Centre of Oriental Studies, 1969.
  • Rafe de Crespigny: A biographical dictionary of Later Han to the Three Kingdoms (23–220 AD). Leiden, The Netherlands: Brill, 2007. ISBN 978-90-04-15605-0.
  • Xiugui Zhang. Ancient „Red Cliff” battlefield: a historical-geographic study. „Frontiers of History in China”. 1 (2), s. 214–235, 2006.