Wikipedia

Supernature

album Goldfrapp

Supernature – trzeci album brytyjskiego duetu Goldfrapp, wydany przez Mute Records 17 sierpnia 2005 roku. Część krytyków chwaliła połączenie muzyki popowej i elektronicznej, podczas gdy drudzy uznali styl płyty za rozczarowujący[10]. Supernature i pierwszy singel, "Ooh La La", znalazły się w pierwszej piątce, odpowiednio, najpopularniejszych albumów i singli[11]. W Ameryce Północnej, gdzie jako pierwszy został wydany singel "Number 1", album ukazał się 7 marca 2006 i na liście Billboardu osiągnął niskie pozycje[12].

Supernature
Wykonawca albumu studyjnego
Goldfrapp
Wydany

17 sierpnia 2005

Nagrywany

2004–2005

Gatunek

electronica, synth pop

Długość

43:12

Wydawnictwo

Mute Records

Producent

Alison Goldfrapp, Will Gregory

Oceny
Album po albumie
Black Cherry
(2003) 		Supernature
(2005) 		We Are Glitter
(2006)

Supernature dokumentuje zmianę stylu duetu w kierunku bardziej popowym i tanecznym w porównaniu do poprzednich nagrań. Inspiracjami dla muzyków byli Donna Summer i New Order. Supernature otrzymał nominację do Nagrody Grammy w 2007 w kategorii "Best Electronic/Dance Album"[13]. W styczniu 2006 Supernature stała się platynową płytą w Wielkiej Brytanii, na początku 2007 roku na całym świecie sprzedano ponad milion egzemplarzy[14][15].

Nagrywanie i produkcja edytuj

Supernature zawiera nagrania zbliżone stylistycznie do elektroniczno-tanecznego poprzedniego albumu, Black Cherry z 2003. (zwłaszcza do singli "Strict Machine" i "Twist"), ale większą rolę pełnią tu raczej subtelne motywy muzyczne niż efektowne chórki jak w przypadku Black Cherry. Alison Goldfrapp określiła proces kompozycji albumu jako "elektroniczno-glamową fuzję między Berlinem, Nowym Jorkiem a północno-zachodnim Somerset"[16], i przyznała się do inspiracji twórczością takich artystów jak Donna Summer czy New Order[16].

Alison Goldfrapp i Will Gregory nagrali większość materiału na płytę pod koniec 2004 na wsi, pod Bath, tam gdzie powstała Black Cherry. Wynajęli mały dom i przez kilka miesięcy pisali muzykę; później wyjaśnili, że odludne miejsce pozwoliło im uniknąć rozpraszania się, a większość procesu tworzenia muzyki na płytę była "bardzo prosta"[17]. Według Goldfrapp pisanie tekstów na płytę przebiegało przy ustaleniu przez duet "pewnych granic"[18], a sesje w studio miały "demokratyczny" charakter[18]. Tekst "Number 1", drugiego singla z albumu, opowiada o roli i znaczeniu związków, nawet jeśli ostatecznie mają nie przetrwać[17].

W wywiadzie dla College Music Journal, Alison Goldfrapp wyjaśniła, że duet nigdy nie zamierzał tworzyć muzyki dance[18], jednak gdy single promujące Black Cherry odniosły sukces w amerykańskich klubach[19], muzycy zdecydowali się nagrać kolejny, bardziej taneczny album. "Ooh La La" był pierwszym utworem Goldfrapp w którym pojawiła się gitara elektryczna, jako sample z utworu "Spirit in the Sky" (1970) Normana Greenbauma[20]. Przed skomponowaniem utworu Goldfrapp i Gregory unikali gitary z powodu jej nadmiernie rozpoznawalnego rytmu[18]. Beat bębna basowego 4/4 (popularny w muzyce disco lat 70. four-to-the-floor) pojawia się w kilku utworach na płycie. W balladzie "Let It Take You" słychać efekty syntezatora[21], w "You Never Know" tło przetworzonego głosu Alison stanowią elektroniczne harmonie i dźwięki syntezatora[21]. Goldfrapp i Gregory wielokrotnie wymieniali "Satin Chic" jako ich ulubiony utwór na płycie[21].

Jednym z ulubionych instrumentów Alison jest klawiaturowy syntezator strunowy Rolanda[20]. W "Number 1" użyto po raz pierwszy starego syntezatora i aranżacji basu, które później były często wykorzystywane przez duet. Inny model syntezatora strunowego Rolanda, SH-09, był po raz pierwszy użyty przy nagraniu "Train" w 2003 i od tego czasu chętnie wykorzystywany przez Goldfrapp[20]. Z innych względów Goldfrapp chętnie korzysta ze starego rosyjskiego syntezatora, o którym mówiła, że "wygląda świetnie, bo wszystkie klawisze opisane są cyrylicą i nic z tego nie rozumiesz. To jest zupełnie poza kontrolą: myślisz o, to świetny dźwięk a wtedy robi się fffffft i wychodzi coś zupełnie innego. To zabawne"[22][20].

Recenzje edytuj

Supernature w recenzjach krytyków muzyki pop otrzymał ambiwalentne oceny. W recenzji PopMatters, Adrien Begrand napisał, że "chociaż Supernature nie ma wyobraźni Felt Mountain i zuchwałego błysku Black Cherry, nie schlebia popowej przeciętności"[23][24]. Rolling Stone pisał, że płyta jest "toksyczna i wyśmienita" i że "Supernature każe ci robić niedobre rzeczy – i spodoba ci się to"[25][26]. Recenzent Pitchfork Media Nitsuh Abebe był pod mniejszym wrażeniem, i napisał o piosenkach z albumu, że "sprawiają wrażenie wprawek: zbyt gęste i melodyjne żeby być muzyką dance, ale których melodie nie są dość chwytliwe jak na muzykę pop"[27]. Michael Hubbard z MusicOMH.com zrecenzował każdą piosenkę z albumu, i mimo że cały album ocenił jako "interesujący, nie klasyczny", skrytykował go za "szybko następujące wyciszenie, ze słabymi, źle brzmiącymi piosenkami zostawionymi na koniec, zostawiającymi słuchacza z odczuciem że został oszukany"[28][29]. Recenzentka AllMusic Heather Phares określił Supernature jako "najprzystępniejszy album Goldfrapp", a piosenkę "Ooh La La" jako najlepszy utwór duetu[30].

Andrew Carver chwalił brzmienie Supernature, zmieniających się od "mieszaniny hałasu przyszłości" po "aksamitną niemoralność"; określił album jako "jedno ostre nagranie"[31]. Jessica Suarez ze Spin magazine przyrównała "Ooh La La" do "Strict Machine" z poprzedniego albumu, pisząc o tym pierwszym utworze: "ma tak uproszczone brzmienie, że [jego] minimalistyczna powtarzalność niekiedy ociera się o przesadę". Suarez chwaliła "Ride a White Horse" i "Fly Me Away" za "aksamitnie miękki wokal, pozostający taki nawet gdy jest silnie przetworzony"[32]. Mniej pozytywne opinie zawarte były w recenzji magazynu Stylus autorstwa Edwarda Oculicza, który uznał, że "Supernature nie jest dobrą płytą"[33][34].

Rolling Stone umieścił album na swojej liście 50 najlepszych płyt roku 2006 na 32. miejscu[35]. Goldfrapp otrzymał w 2007 dwie nominacje do tegorocznych Grammy Awards, "Best Electronic/Dance Album" i "Best Dance Recording" za "Ooh La La"[13].

Miejsca na listach i wyniki sprzedaży edytuj

Supernature zadebiutował na UK albums chart na pozycji 2. (najwyższą pozycję okupował Back to Bedlam Jamesa Blunta), ze sprzedanymi 52 976 egzemplarzami. Płyta pozostawała na liście przez 31 tygodni, i 13 stycznia 2006 roku stała się platynową[36][14]. W Australii album osiągnął 32. pozycję, mimo ograniczonej promocji[36]. W Austrii, Niemczech, Włoszech, Nowej Zelandii i Szwajcarii[36] płyta dostała się do pierwszej czterdziestki najlepiej sprzedających się albumów i na całym świecie sprzedano ponad milion kopii[15].

Supernature był pierwszym nagraniem Goldfrapp które znalazło się na liście 200 najlepiej sprzedających się płyt Billboardu, osiągając najwyższą 138. pozycję[12]. Osiągnął 3. pozycję na liście Top Heatseekers i 5. na liście Top Electronic Albums[12]. Od premiery w marcu 2006 roku w USA sprzedano 49 000 płyt[37]

Utwory edytuj

 
Alison Goldfrapp wykonująca "Number 1" podczas Wireless Festival w czerwcu 2006

Utwór "Ooh La La", otwierający album Supernature, został wybrany na pierwszy singel "ponieważ dawał radę i utrzymany był w rytmie disco i glam poprzedniego albumu"[38]. Był to pierwszy utwór duetu w którym pojawiła się gitara elektryczna. Singel dostał dobre recenzje, i często był określany jako jeden z najlepszych momentów płyty[39]. W Wielkiej Brytanii "Ooh La La" był najpopularniejszym singlem Goldfrapp, osiągając miejsce 5 UK Charts[11]. Był też promowany w klubach w USA, dostając się do pierwszej dziesiątki singli Hot Dance Club Play na liście Billboardu. Drugi utwór, "Lovely 2 C U", otrzymał mieszane recenzje, a jeden recenzent pisał o "leniwym efekciarskim brzmieniu glam" i "chórkach, zaskakujących jedynie swoją kompletną tępotą" [40].

"Ride a White Horse", trzeci singel, był zainspirowany erą disco[41]. Tak jak poprzednie single z Supernature, dostał się do pierwszej dwudziestki singli w Wielkiej Brytanii[11]. Ballady "You Never Know" i "Let it Take You" mają ograniczony do minimum podkład elektroniczny, i były raczej dobrze przyjęte przez krytyków, porównujących ich styl do pierwszego albumu Goldfrapp, Felt Mountain[42]. "Fly Me Away", kolejna elektroniczna ballada, została zilustrowana teledyskiem przedstawiającym Alison Goldfrapp jako elektroniczną lalkę; teledysk nie został jednak nigdy wydany[43] Piosenka nie była silnie promowana i przyniosła mniejszy komercyjny sukces niż inne single. "Slide In", electroclashowa piosenka opowiadająca o seksie[potrzebny przypis], i "Koko" były porównywane do wczesnych kompozycji Gary'ego Numana[44][45]. Remiks "Slide In" autorstwa DFA został wydany na promocyjnym singlu w Wielkiej Brytanii na początku 2006 roku[46].

"Satin Chic" to piosenka disco z elementami glam rocka i piosenki kabaretowej, porównywana do wczesnych utworów Eltona Johna. Alison Goldfrapp i Will Gregory określali ja w wywiadach jako swoją ulubioną piosenkę z Supernature. "Satin Chic" została zremiksowana przez zespół The Flaming Lips i wydana na singlu w limitowanej edycji we wrześniu 2006 roku. W "Time Out from the World" gra orkiestra symfoniczna. Krytycy chwalili piosenkę jako "wyjątek od stylu dominującego na Supernature" z powodu "chwytliwego, olśniewającego klimatu"[29][45]. Tekst zamykającego album utworu i jednocześnie drugiego singla z płyty, "Number 1", opowiada o wadze i znaczeniu związków międzyludzkich. Piosenka oparta na linii basu i grze syntezatorów znalazła się na pierwszym miejscu US Dance Chart[47].

Oprawa graficzna edytuj

Na okładce płyty znajduje się zdjęcie odwróconej plecami do obiektywu Alison Goldfrapp, zasłaniającej ręką piersi, na tle czarnej kurtyny. Na europejskiej wersji okładki wokalistka pokazana jest od pasa w górę, na japońskiej i amerykańskiej w całości: widać na niej tren z pawich piór i złote buty na koturnach[48]. Autorem zdjęcia jest Ross Kirton.

Spis utworów edytuj

Wszystkie utwory napisane i skomponowane przez Alison Goldfrapp i Willa Gregory’ego, o ile nie zaznaczono inaczej.

  1. „Ooh La La” – 3:23
  2. „Lovely 2 C U” – 3:25
  3. „Ride a White Horse” (Goldfrapp, Gregory, Nick Batt) – 4:42
  4. „You Never Know” – 3:27
  5. „Let It Take You” – 4:30
  6. „Fly Me Away” – 4:25
  7. „Slide In” – 4:17
  8. „Koko” – 3:23
  9. „Satin Chic” – 3:28
  10. „Time Out from the World” – 4:47
  11. „Number 1” – 3:25
Bonusy na edycji cyfrowej[49]
  2. „Beautiful” – 4:51
  3. „Lovely 2 C U” (T. Raumschmiere Rmx) – 5:38

Twórcy edytuj

Lista twórców biorących udział w nagraniu Supernature:[50]

  • Alison Goldfrapp – śpiew, chórki, syntezatory, kierownictwo artystyczne
  • Nick Batt – syntezatory, programowanie
  • Will Gregory, Daniel Miller – syntezatory
  • Adrian Utley – gitara, gitara basowa
  • Charlie Jones – gitara basowa
  • Dave Power – perkusja
  • Ewan Pearson – programowanie
  • Nick Ingman – orkiestra
  • Steve R. Evans – inżynier dźwięku
  • Mat Bartram, Alex Dromgoole, Richard Edgeler, Tim Roe – asystenci inżyniera dźwięku
  • Dave Bascombe, Mark "Spike" Stent, Jeremy Wheatley – miks
  • Lee Groves – programowanie miksu
  • Ted Jensen – mastering
  • Rachel Thomas – set design
  • Mat Maitland, Gerard Saint – kierownictwo artystyczne

Edycje edytuj

Album został wydany w dwóch wersjach: jednopłytowej, umożliwiającej posiadaczom płyty dostęp do dodatków na stronie internetowej dzięki technologii Opendisc, i dwupłytowej, zawierającej muzykę w systemie surround na obu płytach. Pierwsza z płyt jest hybrydowym SACD z dźwiękiem w zapisie wielokanałowym 5.1 (SACD audio), stereo SACD audio i stereo CD audio; druga płyta to dysk DVD-Video, na którym znajduje się wielokanałowy zapis dźwiękowy płyty w DTS 96/24, dokument poświęcony zespołowi i teledyski do utworów "Ooh La La" i "Number 1."

Format edycji płyty Kraj Nr katalogowy Data wydania
Standardowa edycja[51] Europa CDStumm250 22 sierpnia 2005
Standardowa edycja na rynek USA[52] U.S 9296-2 7 marca 2006
Edycja deluxe[53] Europa LCDStumm250 22 sierpnia 2005
Limitowana edycja deluxe[54] UK LCDStumm250 22 sierpnia 2005
Limitowana edycja deluxe na rynek USA[55] USA 9312-2 7 marca 2006
Winyl[56] UK Stumm250 22 sierpnia 2005
Edycja na rynek japoński[57] Japonia TOCP-66432 sierpień 2005
Edycja kanadyjska[58] Kanada 094635886023 7 marca 2006

Notowania edytuj

Kraj i lista Pozycja
Australia (ARIA)[59] 23
Austria (Ö3 Austria Top 40)[60] 33
Francja (SNEP)[61] 43
Hiszpania (Promusicae)[60] 50
Holandia (MegaCharts)[60] 36
Irlandia (IRMA)[62] 9
Niemcy (Media Control)[60] 26
Norwegia (VG-lista)[59] 36
Nowa Zelandia (RMNZ)[59] 35
Stany Zjednoczone (Billboard 200)[63] 138
Szwajcaria (Alben Top 100)[60] 29
Wielka Brytania (UK Albums Chart)[64] 2
Włochy (FIMI)[61] 36

Certyfikaty edytuj

Kraj Certyfikat
Irlandia (IRMA)[65] złota płyta
Wielka Brytania (BPI)[66] platynowa płyta

Przypisy edytuj

  1. ↑ Heather Phares: allmusic ((( Supernature > Overview ))). AllMusic. [dostęp 2008-03-07]. (ang.).
  2. ↑ Dorian Lynskey: CD: Goldfrapp, Supernature. theguardian.com, 2005-08-12. [dostęp 2008-03-07]. (ang.).
  3. ↑ Michael Hubbard: Goldfrapp - Supernature (Mute). musicOMH. [dostęp 2008-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-26)]. (ang.).
  4. ↑ Hardeep Phull: Goldfrapp : Supernature. nme.com. [dostęp 2008-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-27)]. (ang.).
  5. ↑ Nitsuh Abebe: Album Reviews: Goldfrapp: Supernature. Pitchfork, 2005-09-01. [dostęp 2007-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-09)]. (ang.).
  6. ↑ John Doran: review - Supernature. playlouder.com, 2005-08-26. [dostęp 2008-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-10-17)]. (ang.).
  7. ↑ Adrien Begrand: Goldfrapp: Supernature. popmatters.com, 2005-09-18. [dostęp 2008-03-07]. (ang.).
  8. ↑ Norman Mayers: Goldfrapp: Supernature Review. prefixmag.com. [dostęp 2008-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-02)]. (ang.).
  9. ↑ Supernature (U.S. Version) : Review. rollingstone.com. [dostęp 2008-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-03-16)]. (ang.).
  10. ↑ "Supernature by Goldfrapp". Metacritic.com. Dostęp 16 czerwca 2007.
  11. ↑ a b c "UK Chart Archive". everyHit.com. Dostęp 28 lutego 2008.
  12. ↑ a b c "Billboard Chart History". billboard.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)].. Billboard.com. Dostęp 29 maja 2007.
  13. ↑ a b "2007 Grammy Award Nominations". Grammy Awards. Dostęp 29 maja 2007.
  14. ↑ a b "British Certified Awards". British Phonographic Industry. 13 stycznia 2006. Dostęp 29 maja 2007.
  15. ↑ a b "Goldfrapp Radio". goldfrapp.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-12)].. Goldfrapp.com. Dostęp 29 maja 2007.
  16. ↑ a b "Week 34 Chart Roundup". ChartSingles.net. 30 sierpnia 2005. Data dostępu 18 lutego 2006.
  17. ↑ a b Lash, Jolie. "Goldfrapp Unleash Supernature". Rolling Stone. 7 marca 2006. Data dostępu 25 marca 2006.
  18. ↑ a b c d Grow, Kory. "British electro-duo Goldfrapp evens out the odds with their latest, Supernature". College Music Journal. Data dostępu 25 marca 2006.
  19. ↑ "Billboard U.S. Single Positions". billboard.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)].. Billboard.com. Data dostępu 27 marca 2006.
  20. ↑ a b c d Gallant, Michael. "Retro Disco Ooh La La". Keyboard Magazine. Data dostępu 25 marca 2006.
  21. ↑ a b c Supernature. North American DVD – "Little bits of Goldfrapp". Information about the recording of Supernature.
  22. ↑ And we've got this old Russian synth that looks great because it's all written in Russian [Cyrillic] and you can't understand anything it says. It's completely uncontrollable, so you think "Oh, this is a great sound," and then it goes fffffft into something else. That's fun.
  23. ↑ "although Supernature lacks the imagination of Felt Mountain and the saucy brilliance of Black Cherry, it doesn't pander to the pop crowd"
  24. ↑ Begrand, Adrien. "Goldfrapp – Supernature". PopMatters. 19 września 2005. Dostęp 24 marca 2006.
  25. ↑ "toxic and delicious (...) Supernature will make you do bad things – and like it"
  26. ↑ Gitlin, Lauren. "Goldfrapp, Supernature (U.S. edition)". Rolling Stone. 6 marca 2006. Dostęp 24 marca 2006.
  27. ↑ "keep feeling like exercises: too thick and melodic to work like dance music, but with melodies that refuse to stick as satisfyingly as pop." Abebe, Nitsuh. "Supernature by Goldfrapp". Pitchfork Media. 1 września 2005. Dostęp 26 października 2006.
  28. ↑ "curious, rather than classic, record (...) fading out early on, with poor, low quality songs at the end which leave the listener feeling cheated"
  29. ↑ a b Hubbard, Michael. "Goldfrapp – Supernature (Mute)". MusicOMH.com. 22 sierpnia 2005. Dostęp 24 marca 2006.
  30. ↑ Phares, Heather. "Supernature (Goldfrapp)". AllMusic. 7 marca 2006. Dostęp 26 marca 2006.
  31. ↑ "a blend of future noise (...) crushed velvet corruption (...) one sharp recording". Carver, Andrew. "CD review: Goldfrapp: Supernature". Jam Canoe. Dostęp 27 marca 2006.
  32. ↑ "so simplistic that [its] minimalist repetition occasionally teeters over into redundancy (...) velvet-soft vocals, which stay that way even when heavily processed". Suarez, Jessica. "Goldfrapp, Supernature". Spin. Dostęp 27 marca 2005.
  33. ↑ "Supernature is not a great album".
  34. ↑ Oculicz, Edward. "Goldfrapp; Supernature". Stylus. Dostęp 27 marca 2006.
  35. ↑ "The Top 50 Albums of the Year". rollingstone.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-01)].. Rolling Stone. 11 grudnia 2006. Dostęp 29 maja 2007.
  36. ↑ a b c "World Music Charts". aCharts.us. Data dostępu 29 maja 2007.
  37. ↑ Caulfield, Keith. "Ask Billboard". Billboard.com. 3 sierpnia 2006. Data dostępu 3 sierpnia 2006.
  38. ↑ "because it was up and in your face and it carried on the theme of the glammy, discoey beat from the last album" van den Boogert, Kate. "ITV Goldfrapp: Ooh La La". GoGo Paris in England. 6 lipca 2005. Dostęp 30 maja 2007.
  39. ↑ Hubbard, Michael. ""Ooh La La" Single Review". MusicOMH.com. 8 sierpnia 2005. Dostęp 16 czerwca 2007
  40. ↑ "worst offender of sounding by-numbers, its lazy glam affectations sounding all the worse amid a chorus striking only in its complete dullness" Vernon, Polly. "Supernature Album Review". The Guardian. 17 lipca 2005. Dostęp 16 czerwca 2007.
  41. ↑ Timmermans, Arjan. "Interview with Goldfrapp". ArjanWrites. 9 grudnia 2005. Dostęp 13 czerwca 2007
  42. ↑ Empire, Kitty. "Alison's Wonderland". The Guardian. 14 sierpnia 2005. Dostęp 30 maja 2007.
  43. ↑ "Fly Me Away". Mute Records. Dostęp 31 maja 2007.
  44. ↑ Doran, John. "Supernature Album Review". PlayLouder. 26 sierpnia 2005. Dostęp 16 czerwca 2007.
  45. ↑ a b Lynskey, Dorian. "Supernature Album Review". The Guardian. 12 sierpnia 2005. Dostęp 16 czerwca 2007.
  46. ↑ ""Slide In" Promotional Single". Goldfrapp.free.fr. Dostęp 30 maja 2007.
  47. ↑ "Hot Dance Singles Sales". Billboard.com. Dostęp 12 czerwca 2007.
  48. ↑ Goldfrapp - Supernature. amazon.com. [dostęp 2023-09-20]. (ang.).
  49. ↑ Supernature by Goldfrapp on Apple Music. apple.com. [dostęp 2023-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-21)]. (ang.).
  50. ↑ Supernature (informacje we wkładce CD). Mute Records. sierpień 2005.
  51. ↑ "Supernature European CD". Goldfrapp.free.fr. Data dostępu 16 czerwca 2007.
  52. ↑ "Supernature U.S. CD". Goldfrapp.free.fr. Data dostępu 16 czerwca 2007.
  53. ↑ "Supernature European Deluxe CD". Goldfrapp.free.fr. Data dostępu 16 czerwca 2007.
  54. ↑ "Supernature Limited Deluxe CD". Goldfrapp.free.fr. Data dostępu 16 czerwca 2007.
  55. ↑ "Supernature U.S. Deluxe CD". Goldfrapp.free.fr. Data dostępu 16 czerwca 2007.
  56. ↑ "Supernature Vinyl". Goldfrapp.free.fr. Data dostępu 16 czerwca 2007.
  57. ↑ "Supernature Japanese CD". Goldfrapp.free.fr. Data dostępu 16 czerwca 2007.
  58. ↑ "Supernature Canadian CD". Goldfrapp.free.fr. Data dostępu 16 czerwca 2007.
  59. ↑ a b c Goldfrapp - Supernature. australian-charts.com. [dostęp 2023-09-20]. (ang.).
  60. ↑ a b c d e Goldfrapp - Supernature. austriancharts.at. [dostęp 2023-09-20]. (niem.).
  61. ↑ a b Goldfrapp - Supernature. lescharts.com. [dostęp 2023-09-20]. (fr.).
  62. ↑ Discography Goldfrapp. irish-charts.com. [dostęp 2023-09-17]. (ang.).
  63. ↑ Goldfrapp: Billboard 200. billboard.com. [dostęp 2023-09-19]. (ang.).
  64. ↑ Official Albums Chart on 28/8/2005. Official Charts Company. [dostęp 2023-09-20]. (ang.).
  65. ↑ 2005 Certification Awards - Gold. irishcharts.ie. [dostęp 2023-09-20]. (ang.).
  66. ↑ British album certifications – Goldfrapp – Supernature. bpi.co.uk. [dostęp 2023-09-19]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Supernature&oldid=72066191”