Syhlec (szczyt)
Syhlec (1146 m)[1][2], na mapie Geoportalu Sychlec[3][4] – szczyt w Paśmie Policy. Jest to pierwszy po północno-wschodniej stronie Przełęczy Krowiarki szczyt tego pasma. Syhlec to nazwa pochodzenia wołoskiego[2]. W Paśmie Policy występuje szczyt Syhlec, zbocze Wyżni Syhlec i potok Syhlec[3]. W regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego Pasmo Policy należy do Beskidu Żywieckiego[5], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[6].
 Widok z północnego grzbietu Babiej Góry | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1150 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°35′34,2″N 19°35′31,8″E/49,592833 19,592167
| |
Syhlec jest całkowicie porośnięty lasem. Jego zachodnie zbocza znajdują się w obrębie Babiogórskiego Parku Narodowego[1]. Na jego wierzchołku wśród drzew znajduje się powalony, granitowy słupek graniczny z literami D i S. Jest to pozostałość po utworzonej przez Niemców podczas II wojny światowej granicy między Generalnym Gubernatorstwem (Deutschland) i słowackim państwem księdza Tiso (Slovensko). Przebiegała ona tutaj grzbietem Pasma Policy[2].
Między Syhlcem, a następnym szczytem Pasma Policy, Niżnim Syhlcem (na mapie Geoportalu jest to Głowniak[3]) znajduje się przełęcz z niewielką polanką. Dawniej biegła przez nią droga z Zawoi do Zubrzycy Górnej. Przy ścieżce powyżej przełęczy zauważalne są niej jeszcze pozostałości okopów z czasu II wojny światowej[2].
Północno-zachodnie stoki szczytu Syhlec należą do wsi Zawoja w powiecie suskim, południowo-wschosnie do Zubrzycy Górnej w powiecie nowotarskim, obydwie w województwie małopolskim[3].
Szlaki turystyczne
edytuj
Główny Szlak Beskidzki, odcinek: Krowiarki – Syhlec – Głowniak – Piekielnicka – Brożki – Pólko – Kiczorka – Polica – Cupel – Jasna Grapa – Kocia Łapa – Kucałowa Przełęcz. Suma podejść 520 m, suma zejść 360 m, czas przejścia 2:45 godz., z powrotem 2:30 godz.[2]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ a b c d e Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 300, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ a b c d Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-06-18].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-06-18].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 330–333, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 143–170.