Szóstak Ludu Płacz

Szóstak „Ludu Płacz”szóstak bity z inicjatywy podskarbiego wielkiego litewskiego Ludwika Pocieja w okresie wojny domowej pomiędzy stronnikami Augusta II i Stanisława Leszczyńskiego, w celu opłacenia żołdu stronników Sasa operujących na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego[1].

Szóstak „Ludu Płacz”
Ilustracja
Państwo

 I Rzeczpospolita

Emitent

stronnicy Augusta II Mocnego

Typ monety

moneta obiegowa

Nominał

6 groszy

Emisja
Mennica

Moskwa, Mennica Admiralicji (Kadaszewska)

Opis fizyczny
Masa

2,8 g

Średnica

26 mm

Materiał

srebro Ag250(?)

Stempel

zwykły

Żołd wypłacony szóstakami „Ludu Płacz” okazał się bezwartościowy po wygranej Stanisława Leszczyńskiego – monety zostały zdelegalizowane (wywołane z obiegu)[1].

Szydercza nazwa „Ludu Płacz” pojawiła się w okresie późniejszym z powodu sygnowania monet inicjałami LP (od Ludwika Pocieja)[1].

Status prawny szóstaków od początku budził wątpliwości, między innymi dlatego, że uwidoczniony na nich August II był już w momencie bicia po abdykacji. Monety były więc nielegalne i to niezależnie od faktu, że po powrocie na tron Augusta II w 1709 r.uznano je za zgodne z prawem[1].

Jeszcze w opracowaniach XX w. przypisywano wyprodukowanie tych monet rzekomej mennicy grodzieńskiej, podobnie jak w przypadku talara targowickiego, jednak na początku XXI w. bez jakichkolwiek wątpliwości jako miejsce bicia podawana jest Moskwa, Mennica Admiralicji (Kadaszewska)[1].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Adam Dylewski, Historia pieniądza na ziemiach polskich, wyd. pierwsze, Warszawa: Carta Blanca Sp. z o.o. Grupa Wydawnicza PWN, 2011, s. 207, ISBN 978-83-7705-068-2.