Szymon z Łowicza
Szymon z Łowicza (ur. ok. 1512, zm. ok. 1538) – polski lekarz i botanik, żyjący za czasów Zygmunta I. Kształcił się w Akademii Krakowskiej, gdzie został doktorem medycyny. Był nadwornym lekarzem arcybiskupa gnieźnieńskiego Andrzeja Krzyckiego i kasztelana Piotra Opalińskiego.
Jedne z pierwszych w Polsce popularyzatorów wiedzy medycznej i botanicznej.
Był zarówno tłumaczem, jak i autorem oraz wydawcą dzieł o tematyce medycznej, botanicznej i farmaceutycznej. Wydał drukiem (uzupełniając o słownik łacińsko polski ziół) De herbarum virtutibus przypisywany Emiliuszowi Macerowi. Była to pierwsza drukowana publikacja botaniczna w Polsce. Autor m.in. zarysu propedeutyki lekarskiej dla studentów Enchiridion medicinae...[1].
Publikacje edytuj
Tłumaczenia edytuj
- Hieronymus de Manfredis, Centiloquium de medicis et infirmis, Bologna, Bazalerius de Bazaleriis, 20 listopada 1489
- Aemilius Macer de herbarum virtutibus
Inne edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Szymon z Łowicza, Enchiridion medicinae pro tyrunculis huius artis, quam compe[n]diosissime, Kraków: in officina Ungleriana, 1537.
Bibliografia edytuj
- Estreicher Karol: Bibliografia Polska. T. 21. – Kraków: Wyd. Akademii Umiejętności, 1906.
- Encyklopedia Powszechna. T. 17. – Warszawa: nakł. i druk Samuel Orgelbrand, 1864.
- Encyklopedia Powszechna PWN t. 4. – Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976
- Maciej Zdanek: Szymon z Łowicza. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 50. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Polska Akademia Umiejętności, 2015, s. 277–279. ISBN 978-83-63352-37-0.