BBÖ 82
BBÖ 82 – seria parowozów towarowych – tendrzaków kolei austriackich BBÖ produkowanych w Wiener Neustädter Lokomotivfabrik w Wiener Neustadt w latach 1922–1926 w ilości 24 sztuk[1]. Dwie lokomotywy analogicznego typu wyprodukowano w Polsce dla kolei przemysłowych.
 parowóz serii 82 BBÖ | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy |
1922–1926, 1928 |
| Układ osi |
1'E1' |
| Wymiary | |
| Masa służbowa |
98 t[1] |
| Długość |
13 500 mm[1] |
| Średnica kół napędnych |
1 300 mm[1] |
| Średnica kół tocznych |
870 mm[1] |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Ciśnienie w kotle |
14 at[1] |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła |
138 m²[1] |
| Powierzchnia przegrzewacza |
33,8 m²[1] |
| Powierzchnia rusztu |
3,42 m²[1] |
| Średnica cylindra |
590 mm[1] |
| Skok tłoka |
632 mm[1] |
| Pojemność skrzyni węglowej |
4,3 t[1] |
| Pojemność skrzyni wodnej |
13 m² |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Prędkość konstrukcyjna |
50 km/h[1] |
Lokomotywy otrzymały numery BBÖ od 82.01 do 82.24. Po włączeniu kolei austriackich do kolei III Rzeszy zostały przenumerowane na serię 951 kolei DRG (numery 95 101 do 95 124), a po II wojnie światowej, na serię 95 kolei austriackich ÖBB, z zachowaniem numeracji[2]. Służyły w Austrii do 1972 roku[2].
Dwie lokomotywy różniące się szczegółami zostały wyprodukowane na podstawie austriackiej dokumentacji w Fabloku w Chrzanowie w 1928 roku, na zamówienie Gwarectwa Węglowego hrabiego Renarda w Sosnowcu. Oznaczono je jako typ fabryczny T1B, nosiły numery fabryczne 180 i 181[3]. Określane też bywają zgodnie z klasyfikacją PKP jako seria TKz lub typ „Renard”[1]. Ich eksploatację zakończono na początku lat 70. w kopalniach Sosnowiec i Szczygłowice[1]. Były to największe tendrzaki przemysłowe wyprodukowane w Fabloku.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Paweł Terczyński: Atlas parowozów. Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, Poznań 2003, ISBN 83-901902-8-1.