Tada II

Tada I (Tadden, Thadden) – kaszubski herb szlachecki.

Opis herbu

Herb znany przynajmniej w dwóch wariantach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

Tada II (Tadden, Thadden): Na tarczy dwudzielnej w pas, w polu górnym, czerwonym, pół gryfa srebrnego, wspiętego; w polu dolnym, srebrnym, gwiazda złota. Klejnot: nad hełmem bez korony trzy listki na łodygach, zielone w wachlarz. Labry czerwone, podbite srebrem.

Tada II a (Thadden): Pole dolne błękitne, w klejnocie trzy lilie naturalne na łodygach w wachlarz, labry z lewej błękitne, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki

Najwcześniej herb pojawił się w wariancie II na mapie Pomorza Lubinusa z 1618 (jako Tadden), następnie u Ledebura (Adelslexikon der preussichen Monarchie von..., jako Thadden II), w Nowym Siebmacherze (jako Thadden II) oraz u Bagmihla (Pommersches Wappenbuch). Wariant II znany Siebmacherowi (jako Thadden I), jest to poprawniejsza heraldycznie odmiana (pole dolne nie łamie zasady alternacji).

Rodzina Tadów

Herb Tada II używany był przez linie Tadów z Nieznachowa, Bożepola i Dzięcielca, w XVII wieku. Inne linie używały herbów Tada I i Tada III, z których Tada I to prawdopodobnie pierwotny herb wszystkich linii Tadów. Z resztą herbów Tadów łączy go podobieństwo klejnotów.

Herbowni

Tada (Tadda, Tadde, Tadden, Tade, Taden, Tadka, Tadziński, Thada, Thadda, Thadde, Thadden, Thade).

Przypisy

↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.

Bibliografia

Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.3. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2009, s. 277. ISBN 978-83-927383-6-7.

[1] Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.

[1]