Tadeusz Burdziński (1868–1925)
Tadeusz Burdziński (ur. 28 października (9 listopada) 1868 w Makarówce w guberni połtawskiej, zm. 15 lutego 1925 w Wilnie) – polski lekarz, ginekolog, profesor.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nadzwyczajny | |
Uczelnia |
Uniwersytet Wileński |
Życiorys
edytujAbsolwent medycyny Uniwersytetu Kijowskiego z 1894 r. Pracował m.in. w Petersburgu, specjalizując się w ginekologii, tamże w 1904 obronił pracę doktorską. Następnie był ordynatorem w Tambowie do 1918, gdy przyjechał na stałe do Polski. Jako lekarz brał udział w wojnie z Rosją Sowiecką. Po wojnie był oficerem rezerwy 9 Batalionu Sanitarnego w Siedlcach. Zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 20. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie lekarzy[1]. Później pracował w Warszawie, a od 1922 w Wilnie, gdzie w tymże roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego na tamtejszym uniwersytecie. Autor przeszło 25 publikacji naukowych. Pochowany na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie (kwatera P2KB-9-8)[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Rocznik oficerski 1923 s. 1175, 1212.
- ↑ Informacje w serwisie Grobonet. [dostęp 2020-08-29].
Bibliografia
edytuj- Kijas A., 2000: Polacy w Rosji od XVII wieku do 1917 roku. Inst. Wydawniczy PAX, Wydawnictwo Poznańskie. ISBN 83-211-1340-0.
Literatura dodatkowa
edytuj- W. Jakowicki: Burdziński Tadeusz. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 3: Brożek Jan – Chwalczewski Franciszek. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1937, s. 136. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0