Tadeusz Michał Zbigniew Szamota (ur. 26 października 1897 w Lublinie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podporucznik rezerwy służby zdrowia Wojska Polskiego, lekarz - chirurg, ofiara zbrodni katyńskiej.

Tadeusz Szamota
Ilustracja
w mundurze podporucznika kawalerii
podporucznik rezerwy podporucznik rezerwy
Data i miejsce urodzenia

26 października 1897
Lublin, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków, USRR ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1919–1921
1939–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Polska Organizacja Wojskowa

Główne wojny i bitwy

Wojna polsko-bolszewicka
Kampania wrześniowa

Późniejsza praca

lekarz chirurg

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie Stanisława i Janiny z Witkowskich. Ukończył w 1916 gimnazjum Konopczyńskiego w Warszawie. Podczas studiów, w 1917, działał w Kole im. Staszica, organizował strajk akademicki. W 1918 członek POW. Od 12 listopada 1918 do 18 maja 1921 służył w Wojsku Polskim[1]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej ułan w I Szwadronie Województwa Warszawskiego, następnie podchorąży w szpitalu w Tarnowie. W 1921 przeniesiony do rezerwy. Mianowany podporucznikiem rezerwy od 1 stycznia 1920, przydzielony do kadry zapasowej 4 Szpitala Okręgowego[2]. W 1925 ukończył studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu studiów był dyrektorem szpitala powiatowego w Ostrołęce[3] i Sieradzu[1]. W listopadzie 1926 powraca do Warszawy, zostaje asystentem Szpitala Dzieciątka Jezus oraz lekarzem warszawskiej Kasy Chorych.

Działał m.in. w Kole Medyków, A.Z.S., BBWR, towarzystwie „Przystań”, Polskiej Macierzy Szkolnej, Związku Strzeleckim, Związku Oficerów Rezerwy RP. Był członkiem Związku Lekarzy Państwa Polskiego[1].

Autor spisanych w lutym 1938 Wspomnień i refleksji opublikowanych w 1939 w Pamiętnikach lekarzy.

W 1939 zmobilizowany. Po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 w Charkowie, potajemnie pochowany anonimowo w mogile zbiorowej w Piatichatkach. Obecnie spoczywa na cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Ordery i odznaczenia edytuj

Źródło: [1]

Przypisy edytuj

  1. a b c d Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 299. [dostęp 2021-11-05].
  2. Notka biograficzna, nekropole.info, [dostęp: 2017-10-22].
  3. Informacja o stanowisku dyrektora szpitala, szpital-stroleka.pl, [dostęp: 2017-10-22].