Taiyutyla benedictae

Taiyutyla benedictaegatunek dwuparca z rzędu Chordeumatida i rodziny Conotylidae.

Taiyutyla benedictae
Shear, 1976
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

wije

Gromada

dwuparce

Rząd

Chordeumatida

Podrząd

Heterochordeumatidea

Nadrodzina

Conotyloidea

Rodzina

Conotylidae

Podrodzina

Conotylinae

Rodzaj

Taiyutyla

Gatunek

Taiyutyla benedictae

Gatunek ten opisany został w 1976 przez Williama Sheara[1][2] na podstawie parki okazów odłowionych w hrabstwie Lane[1].

Ciało holotypowego samca ma 9,3 mm długości, a paratypowej samicy 9,9 mm długości. Ubarwienie jest jasnobrązowe z ciemniejszym nakrapianiem, które na głowie i czułkach ma ciemne cieniowanie. Trójkątne pola oczne wyposażone są w po 20 pigmentowanych oczu prostych, ustawionych w 3–4 rzędach. U samca odnóża par pierwszej i drugiej są zredukowane, trzeciej i piątej powiększone, a szóstej i siódmej standardowo wykształcone. Trzecia i czwarta para nóg samca ma na udach gałeczkowate wyrostki. Ósma i dziewiąta para odnóży samca przekształcona jest w gonopody. Gonopody przedniej pary mają prostą budową, są spiczaste i ku tyłowi zakrzywione, wyposażone w dołek u nasady i kanał gruczołowy. Tylne gonopody mają kolpokoksyty z szerokim rejonem błoniastym w części tylnej, krótką gałęzią boczną oraz podwójnym zakończeniem: pośrodkowa końcówka jest ostro haczykowata, zaś boczna jest bardzo długa i spiralnie skręcona. Poszczególne człony telopoditów tylnych gonopodów są duże, a ostatni największy[1].

Wij znany wyłącznie z Oregonu w Stanach Zjednoczonych[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d William A. Shear. The Milliped Family Conotylidae (Diplopoda, Chordeumida) Revision of the Genus Taiyutyla, With Notes on Recently Proposed Taxa. „American Museum Novitates”. 2600, s. 1-22, 1976. 
  2. P. Sierwald: Taiyutyla benedictae Shear, 1976. [w:] MilliBase [on-line]. 2016. [dostęp 2017-10-19].