Tajemnica prokuratorska
 |
Treść tego artykułu należy opracować w taki sposób, aby nie uwypuklała nadmiernie polskiej specyfiki / aby nie zawężała się tylko do polskich warunków Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Tajemnica prokuratorska – w polskim prawie zasada wynikająca z art. 102 Prawa o prokuraturze z 28 stycznia 2016 roku. Mówi ona, że prokurator jest zobowiązany zachować w tajemnicy okoliczności, o których dowiedział się w postępowaniu przygotowawczym, a także poza jawną rozprawą sądową. Obowiązek ten trwa także po ustaniu stosunku służbowego.
Obowiązek zachowania tajemnicy ustaje jedynie w przypadku, gdy prokurator składa zeznania jako świadek w postępowaniu przygotowawczym lub przed sądem. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ujawnienie tajemnicy zagraża dobru państwa albo ważnemu interesowi prywatnemu niesprzecznemu z celami wymiaru sprawiedliwości (w takich sytuacjach od zachowania tajemnicy może prokuratora zwolnić Prokurator Krajowy, a Prokuratora Krajowego – Prokurator Generalny).
Do 2016 r. tajemnicę prokuratorską regulował art. 48 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze.
