Taka była Oklahoma

Taka była Oklahoma (ang. Oklahoma Crude) – amerykański western z 1973 roku w reżyserii Stanleya Kramera.

Taka była Oklahoma

Oklahoma Crude

Gatunek	western
Rok produkcji	1973
Data premiery	3 lipca 1973
Kraj produkcji	Stany Zjednoczone
Język	angielski
Czas trwania	108 min
Reżyseria	Stanley Kramer
Scenariusz	Marc Norman
Główne role	George C. Scott Faye Dunaway
Muzyka	Henry Mancini
Zdjęcia	Robert Surtees
Scenografia	Morris Hoffman
Kostiumy	Bill Thomas
Montaż	Folmar Blangsted
Produkcja	Ralph E. Black
Wytwórnia	Columbia Pictures
Dystrybucja	Columbia Pictures (kina) NBC (TV)
Przychody brutto	2,5 mln. $ (USA i Kanada)

Opis fabuły

Oklahoma podczas "gorączki nafty" początku XX wieku. Samotna kobieta imieniem Lena wraz z wynajętym Indianinem, przy pomocy niedużej wiertni poszukuje ropy naftowej. Potężny trust naftowy, za pomocą bandy opryszków pod przywództwem bezwzględnego Hellmana, próbuje wyrzucić ją z ziemi i przejąć szyb. Kobieta nie chce jednak odejść i ani myśli ustąpić pod presją opryszków. Jej ojciec wynajmuje dla jej ochrony trampa imieniem Mason. Wszyscy oni nie są jednak w stanie przeciwstawić się bezwzględnym zabijakom. Pewnej nocy Lena i jej towarzysze zostają napadnięci i po kolejnej odmowie sprzedaży działki wszyscy troje zostają ciężko pobici. W rezultacie napadu Indianin umiera, a Lena i Mason dzięki pomocy jej ojca, po długiej rekonwalescencji wracają do sił. Od lokalnego adwokata w miasteczku, Lena dowiaduje się, że chociaż posiada prawo własności do działki, jej odzyskanie zajmie jej w najlepszym wypadku kilka lat. Adwokat nieoficjalnie doradza jej aby uczyniła dokładnie to samo co ludzie Hellmana i siłą zajęła działkę. Dzięki podstępowi, zdesperowanej kobiecie i wiernemu Masonowi udaje się wykurzyć z działki nie spodziewających się ataku intruzów. Nie odchodzą oni jednak daleko – zaledwie poza zasięg strzału – i tam spokojnie oczekują na rezultat poszukiwań. Kiedy ropa wreszcie tryska, Lena ma nadzieję na lukratywny kontrakt sprzedaży odwiertu z innymi oferentami. Zanim jednak do tego dochodzi, okazuje się, że poszukiwacze trafili tylko na niewielką żyłę nafty, której erupcja szybko zanika. Zgraja Hellmana i pozostali oferenci odchodzą. Wydaje się, że Lena pozostaje z niczym. Odkrywa jednak, że odnalazła coś więcej niż ropę – mężczyznę swojego życia, Masona.

Obsada

• George C. Scott – Mason
• Faye Dunaway – Lena
• John Mills – Cleon
• Jack Palance – Hellman
• William Lucking – Marion
• Harvey Jason – Wilcox
• Ted Gehring – Wobbly
• Rafael Campos – Jimmy
• Woodrow Parfrey – adwokat
• John Hudkins – Bloom
• Harvey Parry – Bliss
• Bob Herron – Dulling
• Jerry Brown – Rucker
• Jim Burk – Moody
• Henry Wills – Walker
• Hal Smith – Miller
• Cody Bearpaw – Indianin
• James Jeter – Stapp
• Larry D. Mann – Deke Watson
• John Dierkes – farmer
• Karl Lukas – włóczęga przy ognisku
• Wayne Storm – włóczęga przy ognisku
• Billy Varga – kucharz

i inni.

O filmie

Film przyniósł niezły dochód i otrzymał nominację do nagrody Złotego Globu w roku 1974 (w kategorii Najlepsza Piosenka) oraz Nagrodę Główną na VIII MFF w Moskwie (za najlepszą reżyserię). Były to dwa, prestiżowe wyróżnienia, leżące na dwóch odległych biegunach ówczesnego świata filmowego.

Obraz spodobał się również krytykom. Roger Ebert w obrazie Kramera widział dobrze znany chociażby z Afrykańskiej królowej Hustona schemat obyczajowy oparty na relacji pięknej i niezależnej kobiety i nieokrzesanego mężczyzny, którzy zostają rzuceni razem w awanturnicze przedsięwzięcie. Myślą oni, że nie mają ze sobą nic wspólnego poza własnymi interesami, ale stopniowo ich współpraca rodzi szacunek, przywiązanie i wreszcie miłość. Chwalono aktorstwo odtwórców głównych ról – Scotta i Dunaway, zwłaszcza tej drugiej.

W Polsce swoją premierę film miał w kwietniu 1975 roku. Krajowi krytycy, podobnie jak ich amerykańscy koledzy, zwracali uwagę na wierność realiom epoki ukazanym w filmie oraz na wysokiej klasy aktorstwo. Bożena Janicka na łamach Filmu pisała o najwartościowszych, ludzkich cechach amerykańskiego westernu jakie można w nim zobaczyć, tj. wytrwałości, odwadze, poczuciu niezależności i zdolności przeciwstawienia się przemocy.

Wbrew temu co mógłby sugerować tytuł, zdjęcia do filmu kręcono w Kalifornii.

Bibliografia

• Bożena Janicka. Kto się nie boi Czarnego Luda?. „Film”. Nr 31(131), s. 7-8, 1975-08-03. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch". 

Linki zewnętrzne

• Oryginalny plakat do filmu
• Taka była Oklahoma w bazie IMDb (ang.)
• Taka była Oklahoma w bazie Filmweb

Zobacz też

• Afrykańska królowa