Tang Junyi
Tang Junyi (ur. 17 lutego 1909 w Yibin w prow. Syczuan[1], zm. 2 lutego 1978 w Hongkongu[2]) – chiński filozof, reprezentant neokonfucjanizmu.
.jpg)
| |||||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Urodził się jako najstarsze dziecko w rodzinie lokalnego uczonego[1]. Studiował w Pekinie i Nankinie, nawiązując przyjaźń m.in. z Fang Dongmeiem i Xiong Shili. Po zwycięstwie komunistów w Chinach w 1949 roku osiadł na stałe w Hongkongu, gdzie był jednym z założycieli New Asia College[3]. Po utworzeniu w 1963 roku Chinese University of Hong Kong został pierwszym dziekanem jego wydziału filozofii. W 1973 roku przeszedł na emeryturę. W sierpniu 1976 roku zdiagnozowano u niego raka płuc, który był bezpośrednią przyczyną śmierci[2].
Reprezentował idealistyczny odłam neokonfucjanizmu[4], poza chińskimi klasykami wpływ na jego formację intelektualną wywarli Platon i Hegel[5]. Uważał serce-umysł za substancję świata i podstawę wszelkiego istnienia, utożsamiając je z platońską triadą Prawdy, Dobra i Piękna. Natura ludzka jest dobra i poprzez samorealizację zgodnie z wartościami zawartymi w sercu-umyśle może osiągnąć zjednoczenie z Bogiem. Zdaniem Tanga przyjęcie zachodnich ideałów i instytucji spowodowało podkopanie fundamentów chińskiej kultury, wobec czego należy dokonać jej moralnej odnowy oraz przeinterpretowania przyswojonych elementów kultury zachodniej w duchu powrotu do tradycyjnych wartości[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Wm. Theodore De Bary: Confucian Tradition & Global Education. Hong Kong: The Chinese University of Hong Kong Press, 2007, s. 101. ISBN 962-996-304-4.
- ↑ a b Wm. Theodore De Bary: Confucian Tradition & Global Education. Hong Kong: The Chinese University of Hong Kong Press, 2007, s. 103. ISBN 962-996-304-4.
- ↑ Sin Yee Chan: Tang Junyi: Moral Idealism and Chinese Culture. W: Contemporary Chinese Philosophy. edited by Chung-Ying Cheng and Nicholas Bunnin. Malden: Blackwell Publishers, 2002, s. 305. ISBN 0-631-21724-X.
- ↑ a b Xinzhong Yao: Konfucjanizm. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2009, s. 256-258. ISBN 978-83-233-2602-1.
- ↑ Wen Haiming: Chinese Philosophy. Cambridge: Cambridge University Press, 2012, s. 151. ISBN 978-0-521-18676-6.