Teodozjusz I Boradiota
Teodozjusz I Borradiota, gr. Θεοδόσιος Α Βορραδιώτης, Theodosios I Borradiōtēs – patriarcha Konstantynopola w latach 1179–1183[a].
| Patriarcha Konstantynopola | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Patriarcha Konstantynopola | |
| Okres sprawowania |
1179–1183 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Wybór patriarchy |
1179 |
Życiorys edytuj
W trakcie walk o władzę po śmierci cesarza Manuela I (1180), Teodozjusz poparł spisek porfyrogenety Marii Komneny i jej męża Rajniera z Montferratu przeciw regentce Marii z Antiochii i protosebastesowi Aleksemu. Zagrożony przez Aleksego musiał uchodzić z miasta, ale powrócił triumfalnie po powstaniu ludowym[1]. Po objęciu władzy przez Andronika I Komnena, Teodozjusz sprzeciwił się projektowi cesarskiemu wydania jego nieślubnej córki Ireny za nieślubnego syna cesarza Manuela I, Aleksego, uznając takie małżeństwo za kazirodcze. Przekonany o nieskuteczności swego sprzeciwu Teodozjusz wycofał się do klasztoru na wyspie Ela. Andronik I złożył Teodozjusza z urzędu, wybierając na jego miejsce Bazylego II Kamatera. Zamierzonego przez cesarza, ślubu jego córce udzielił arcybiskup Bułgarii[2].
Uwagi edytuj
- ↑ Encyklopedia katolicka podaje lata patriarchatu 1179–1183 (s. 849). Świat Bizancjum za Grumelem 1179–1183 (s. 636)
Przypisy edytuj
- ↑ Bréhier 1946 ↓, s. 281.
- ↑ Bréhier 1946 ↓, s. 283.
Bibliografia edytuj
- Venance Grumel, « La chronologie des patriarches de Constantinople de 1111 à 1206 », W: Études byzantines, tom 1, 1943, ss. 250–270.
- Louis Bréhier: Vie et mort de Byzance. Paryż: Albin Michel, 1946.
- A. Weiss: Ekumeniczny Patriarchat Prawosławny. W: Encyklopedia Katolicka. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 1983.
- Świat Bizancjum. Cesarstwo Bizantyńskie 641–1204. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2011.