Terier irlandzkirasa psa, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów wysokonożnych. Typ wilkowaty[2]. Nie podlega próbom pracy[1].

Terier irlandzki
ilustracja
Inne nazwy

Irish red terrier, Irish Terrier

Kraj patronacki

Irlandia

Kraj pochodzenia

Irlandia[1]

Wymiary
Wysokość

ok. 45 cm

Masa

12-13 (psy), ok. 11 (suki) kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa III, Sekcja 1,
nr wzorca 139

AKC

Terrier

ANKC

Grupa 2 - Terriers

CKC

Grupa 4 - Terriers

KC(UK)

Terrier

NZKC

Terrier

UKC

Grupa 7 - Terrier

Wzorce rasy
Głowa teriera irlandzkiego z prawidłowo opadającymi uszami do przodu. Według wzorca FCI u tej rasy wadliwymi są uszy opadające na boki lub półstojące.

Rys historyczny

edytuj

W końcu XIX ujednolicono pod względem umaszczenia teriery wywodzące się z Irlandii. Od tamtej pory wszystkie teriery irlandzkie były maści czerwonej. 31 marca 1879 roku został utworzony pierwszy klub tej rasy w Irlandii. Pod koniec XIX w. terier irlandzki został uznany przez Kennel Club.

Wygląd

edytuj

Pies średniej wielkości, żywy w ruchach, sylwetka wpisana w krótki prostokąt.

Budowa

edytuj
  • Szyja jest długa bez zbędnej skóry.
  • Grzbiet silny, prosty dobrze umięśniony.
  • Klatka piersiowa ledwo sięgająca do łokci, brzuch jest lekko podciągnięty.
  • Kończyny przednie: Łopatki są foremne, długie i ułożone ukośnie ku tyłowi. Kończyny średniej długości, dobrze są związane z łopatkami, całkowicie proste, o dobrze rozwiniętym kośćcu i mięśniach. Łokcie poruszają się swobodnie po bokach tułowia, śródręcze krótkie i proste, nadgarstek ledwie widoczny. Łapy silne, zaokrąglone, średniej wielkości, nie wykręcone ani do wewnątrz ani na zewnątrz, palce wysklepione. Pazury są czarne a opuszki dobrze rozwinięte.
  • Kończyny tylne są silne i muskularne. Staw skokowy znajduje się blisko ziemi, a kolana są dobrze zaokrąglone. W chodzie tylne kończyny wyraźnie są wyrzucane przed siebie. Kolano nie odchylone ani do wewnątrz ani na zewnątrz.
  • Ogon jest dobrze okryty krótkim, szorstkim włosem nie tworzącym jednak szczotki. Względnie wysoko noszony. Jednak nie ponad grzbietem ani zakręcony.

Włos jest twardy, gruby, szorstki, przylegający. Pod szorstką pokrywą podszycie z krótkiego, delikatnego miękkiego włosa. Na kufie znajduje się charakterystyczna broda.

Umaszczenie

edytuj

Maść jest jednolita. Spotykane są różne odcienie rudego. Pożądana jest barwa od rudego do koloru słomy. Na piersi i łapach czasami mogą występować białe znaczenia. Na łapach uznawane są one za błąd, natomiast biała plamka na piersi przy maści jednolitej jest dopuszczalna.

Zachowanie i charakter

edytuj

Terier irlandzki wobec ludzi jest łagodny, bywa konfliktowy wobec innych psów. Jest znany ze swej odwagi, wręcz zuchwałości w czasie polowania lub walki. Stąd bywa nazywany „rudym diabłem”. Psy tej rasy wykazują silny instynkt myśliwski i duże przywiązanie do swego pana. Uczą się łatwo, zalecane jest szkolenie metodą klikerową. Terier irlandzki jest silny, żywy i odporny.

Użytkowość

edytuj

Większość terierów irlandzkich dziś pełni funkcje psa rodzinnego i stróża. Jest wykorzystywany także jako tępiciel gryzoni, aporter postrzałków czy pies tropiący.

Zdrowie i pielęgnacja

edytuj

Włos teriera irlandzkiego jest łatwy w pielęgnacji, wymaga regularnego trymowania.

Popularność w Polsce

edytuj

W Polsce psy tej rasy są rzadko spotykane.

Galeria zdjęć

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 145.
  2. Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 103.

Bibliografia

edytuj
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 106. ISBN 83-7073-122-8.
  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.