Thagyamin

istota ponadnaturalna z mitologii birmańskiej

Thagyamin (birm. သိကြားမင်း, /ðədʑámɪ́ɴ/; z sansk. ၐကြ Śakra) - pierwszy z 37 natów oficjalnego panteonu birmańskiego, uważany za ich króla, utożsamiany z buddyjskim dewą Sakką oraz z hinduistycznym bóstwem Indrą[1].

Posąg Thagyamina w pagodzie Kyauktan Yay-Le.
Ta strona zawiera znaki pisma birmańskiego. Bez właściwego wsparcia renderowania zamiast znaków birmańskich wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole – potrzebne może być wówczas zainstalowanie właściwej czcionki, np. Padauk Font.

Często jest przedstawiany, jako stojący na trójgłowym białym słoniu, trzymający muszlę w jednym ręku i miotełkę z ogona jaka w drugiej[1]. W tradycyjnych wierzeniach birmańskich buddystów Thagyamin włada przestrzenią życia natów nazywaną Niebem Trzydziestu Trzech Bogów (Trāyastriṃśa, birm. တာဝတိံသာ). Thagyamin został ustanowiony władcą oficjalnego panteonu natów przez króla Anawrahtę w XI w., w ramach działań zmierzających do właściwego ukierunkowania animistycznych praktyk ówczesnego ludu oraz scalenia tych praktyk z buddyzmem Therawady. Zastąpił w tej roli Mahagiri, uważanego wcześniej za króla natów[2]. Jest on jedynym natem należącym do oficjalnego panteonu, którego ludzkie życie nie zakończyło się nagłą bądź gwałtowną śmiercią.

Kult edytuj

Uważa się, że Thagyamin znajduje się na wyższym od innych natów poziomie kosmologicznym. Znajduje to odzwierciedlenie w układzie poświęconej natom świątyni przy pagodzie Shwezigon: jego kaplica oddzielona jest od części poświęconej pozostałym natom, a oblicze wizerunku zwrócone jest na zachód, podczas gdy pozostałe naty zwrócone są ku północy[3].

Chociaż sporadycznie interweniuje on w sprawy zwykłych ludzi, nigdy nie jest przywoływany podczas poświęconych natom ceremonii nat-pwe przez uczestniczące w nich media[3].

Postać Thagyamina pojawia się w legendach związanych z powstaniem dwóch spośród trzech najważniejszych miejsc kultu w Mjanmie: pagody Szwedagon i pagody Kyaiktiyo.

Przypisy edytuj

  1. a b Hla Tha Mein ↓.
  2. Cheah 2011 ↓, s. 62.
  3. a b Bekker 1988 ↓, s. 41.

Bibliografia edytuj

  • Sarah M. Bekker. Transformation of the nats: the humanization process in the depiction of the thirty-seven Lords of Burma. „Crossroads: An Interdisciplinary Journal of Southeast Asian Studies”. 4 (1 (Special Burma Studies Issue)), 1988. (ang.). 
  • Joseph Cheah: Race and Religion in American Buddhism: White Supremacy and Immigrant Adaptation. Oxford University Press, 2011. ISBN 978-0-19-975628-5. (ang.).
  • Hla Tha Mein: Thirty-Seven Nats. Yangonow. [dostęp 2013-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-06-24)].

Galeria edytuj