The Cardigansszwedzki zespół, który powstał w Jönköping w 1992 roku. Styl zespołu zmieniał się wraz z każdym albumem począwszy od rocka alternatywnego i indie, przez muzykę pop inspirowaną latami 60. na zwykłym rocku skończywszy.

The Cardigans
Ilustracja
The Cardigans
Rok założenia

1992

Pochodzenie

 Szwecja

Gatunek

rock alternatywny

Skład
Nina Perssonwokal
Peter Svenssongitara
Magnus Sveningssongitara basowa
Bengt Lagerberg - perkusja
Lars-Olof „Lasse” Johansson
instrumenty klawiszowe oraz gitara
Strona internetowa

Dzięki ich debiutanckiemu albumowi Emmerdale (1994) ugruntowali sobie pozycję w ojczyźnie, a także zdobyli popularność w innych krajach, np. Japonii. Jednak dopiero ich drugi album Life (1995) zwrócił uwagę międzynarodowej publiczności i krytyków. Popularność grupie przyniósł singiel „Lovefool”, z płyty First Band on the Moon (1996), który został włączony do ścieżki dźwiękowej filmu Romeo i Julia na podstawie sztuki Williama Shakespeare’a, wyreżyserowanego przez Baza Luhrmanna. Dalsze uznanie na szwedzkim rynku zdobyli piosenkami „My Favourite Game” i „Erase/Rewind”, pochodzącymi z albumu Gran Turismo.

Skład

edytuj

Historia

edytuj

Peter Svensson i Magnus Sveningsson, fani muzyki heavymetalowej, stworzyli w 1992 roku, wraz z perkusistą Bengtem Lagerbergiem, klawiszowcem Larsem-Olofem Johanssonem i główną wokalistką Niną Persson, zespół w Jönköping. Mieszkając wspólnie w niewielkim mieszkaniu, The Cardigans nagrali demo, które usłyszał później producent Tore Johansson. Zaciekawiony muzyką Johansson zaprosił zespół do studia nagraniowego w Malmö. Doprowadziło to do wydania w 1994 roku ich debiutanckiego albumu Emmerdale w Szwecji oraz Japonii (międzynarodowa prapremiera – 1997). Na płycie znajduje się przebój radiowy „Rise & Shine”, który został później uznany przez magazyn Slitz za największy przebój 1994 roku.

Drugą połowę 1994 roku spędzili koncertując po Europie i nagrywając album Life, który swoją światową premierę miał w 1995. Life okazał się wielkim sukcesem, czego dowodem jest liczba sprzedanych egzemplarzy przekraczająca milion oraz status platynowej płyty w Japonii. W 1996 roku płyta Life ukazała się ponownie pod tytułem Minty Fresh w Stanach Zjednoczonych, jednak to wydanie stanowiło przede wszystkim połączenie utworów z Emmeradale i Life. Life można uznać satyryczną ripostę na pierwszy album oraz pokazuje zwrot w twórczości zespołu w kierunku bardziej awangardowego.

Po sukcesie płyty Life, The Cardigans podpisali kontrakt z wytwórnią Mercury Records, pod logo której ukazał się w 1996 First Band on the Moon. Dzięki temu albumowi grupa rozwinęła się w bardziej mroczny nurt, zaś tematami piosenek były przede wszystkim: rozstania, zdrada i rozpacz. Utwór „Lovefool” stał się hitem na całym świecie, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych oraz ponownie w Japonii, gdzie album otrzymał platynę w niecałe trzy tygodnie. Jednakże utwór nie jest dobrą reprezentacją płyty jako całości i chociaż pomógł zdobyć status złotej płyty w Ameryce, wielu krytyków zaklasyfikowało zespół na jego podstawie jako mdły soft-pop.

Wydana w 1998 Gran Turismo płyta była znacznie mroczniejsza i bardziej nastrojowa. Po jej ukazaniu się zespół postanowił na jakiś czas zawiesić działalność, podczas gdy jego członkowie zajęli się własnymi, solowymi projektami. Również w tym samym roku na rynku pojawiła się składanka płyt z utworami dodatkowymi nazwana The Other Side of the Moon, niestety została ona wydana tylko w Japonii, przez to jest rzadko spotykana poza granicami tego kraju.

W czasie owej przerwy w działalności grupy, Nina Persson wydała album pod pseudonimem A Camp, a The Cardigans nagrali cover piosenki Talking Heads pod tytułem „Burning Down the House” wraz z Tomem Jonesem, który znalazł się na jego płycie Reload. Równolegle Peter Svensson pracował wraz z zespołem Paus z pomocą Joakima Berga, z Kentu. Natomiast Magnus Sveningsson nagrywał piosenki pod pseudonimem Righteous Boy. The Cardigans powrócili w 2003 promując Long Gone Before Daylight, album o wiele spokojniejszy, z nastrojową kolekcją piosenek napisanych głównie przez Ninę Persson i Petera Svenssona.

Grupa skończyła nagrywać swój szósty album Super Extra Gravity w maju 2005 roku, który został wydany 19 października 2005, jednak spotkał się on ze znaczną krytyką. Jest on znacznie bardziej surowy od poprzedniego.

Dyskografia

edytuj

Albumy

edytuj

Albumy studyjne

Składanki

  • The Other Side of the Moon (1997) – rzadka kompilacja B-side'ów wydana tylko w Japonii i Australii
  • Best of (2008) - wydana w dwóch wersjach: podstawowej 1CD oraz deluxe 2CD (druga płyta zawiera różne B-side'y)

Single

edytuj
Rok Single UK SWE
1994 "Rise & Shine"[a] # 29 # -
1994 "Black Letter Day"[b] nie dotyczy # -
1994 "Sick & Tired" # 34 # -
1995 "Carnival" # 35 # -
1995 "Hey! Get Out Of My Way"[c] # - # -
1996 "Lovefool"[d] # 2 # 15
1996 "Been It"[e] # 56 # -
1996 "Your New Cuckoo"[f] # 35 # -
1998 "My Favourite Game" # 14 # 3
1999 "Erase/Rewind" # 7 # 12
1999 "Hanging Around" # 17 # -
1999 "Junk Of The Hearts" # - # -
1999 "Burning Down The House (Tom Jones i The Cardigans)" # 7 # 2
2003 "For What It's Worth" # 31 # 8
2003 "You're The Storm" # 71 # 10
2003 "Live And Learn" # - # -
2005 "I Need Some Fine Wine And You, You Need To Be Nicer" # 59 # 3
2006 "Don't Blame Your Daughter (Diamonds)" # - # 49
  1. Pierwotnie wydana tylko w Szwecji, później została nagrana ponownie i zaprezentowana w Szwecji, Japonii i Wielkiej Brytanii w 1995, a reszcie Europy w 1996.
  2. Wydana w Szwecji i Japonii.
  3. Wydana w Europie i Japonii.
  4. Wydana ponownie dla publiczności międzynarodowej w 1997.
  5. Wydana w Europie i Australii. Wydana ponownie w USA w 1997.
  6. Wydana w Japonii. Wydana ponownie w Europie i Australii w 1997.

Linki zewnętrzne

edytuj