The Load
The Load – amerykański zespół rockowy, wykonująca muzykę z pogranicza rocka symfonicznego i progresywnego. Formacja powstała w marcu 1973 roku w mieście Columbus w stanie Ohio i zakończyła swą działalność w 1979 roku w Los Angeles[1][2].
| Rok założenia | |
|---|---|
| Rok rozwiązania | |
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Wydawnictwo |
Owl Intermedia, |
| Skład | |
| Sterling Smith Dave Hessler Tom Smith | |
Historia
edytujW skład zespołu wchodzili: bracia Sterling Smith (eks-Osiris; minimoog, organy, klawesyn, fortepian[3]) i Tom Smith (perkusja) oraz Dave Hessler (eks-Osiris; gitara dwugryfowa: gitara, gitara basowa[3]). Grający od dziecka na klawesynie S. Smith związany był wcześniej z kilkoma lokalnymi grupami rock and rollowymi, rockowymi i rhythm and bluesowymi, tj.: The Lowbrows[4], J. D. Blackfoot[5], czy The Grayps[6]. Dave Hessler również miał na koncie współpracę z kilkoma lokalnymi grupami R&B[1], a także grał ze Sterlingiem Smithem w zespołach Osiris (w The Load początkowo grał na basie, a później skonstruował i wykonał gitarę dwugryfową)[3][7] i The Grayps[6]. Natomiast Tom Smith, współpracował wcześniej z grupą Bob Paas Blues Band[7] i był fanem Roberta Wyatta, perkusisty jazzrockowej formacji Soft Machine[1]. Choć muzycy The Load przyznawali się wówczas do fascynacji: Beatlesami, Jimim Hendrixem, Cream, Led Zeppelin, The Who, The Beach Boys i The Crazy World of Arthur Brown[1]. To wykonywana przez nich muzyka o wiele bliższa była dokonaniom takich formacji, jak: The Nice, Emerson, Lake and Palmer, Refugee, czy Trace[2]. W maju 1973 roku zespół zarejestrował w Musi Col Studios taśmę demo, co miało umożliwić podpisanie kontraktu nagraniowego z wytwórnią Elektra Records do czego ostatecznie nie doszło[8][7]. W maju 1974 roku ukazał się jego singiel, nagrany w macierzystym studiem nagraniowym Owl Recording Studios – singiel z kompozycjami Sterlinga Smitha (on również jest tu autorem tekstów) pt. Now We'll Say We Tried i She Calls My Name[9][10]; zaś w listopadzie 1976, formacja nagrała swój pierwszy album Praise The Load[11], będący wypadkową ówczesnych fascynacji muzyków[1]. Jest to amerykańska odmiana rocka progresywnego z domieszką rocka symfonicznego[2], czyli w przypadku The Load mieszanka muzyki klasycznej, jazz-rocka, a także bluesa i soulu spod znaku Jamesa Browna[1]. Zespół regularnie koncertował z własnym repertuarem w Środkowo-Zachodnich Stanach Zjednoczonych[12]. Ponadto akompaniował podczas koncertów: Ricka Derringera, Boba Segera i The Jaggerz[7]. Nagrany na przełomie 1976 i 1977 roku, drugi album Load Have Mercy[8] – ukazał się dopiero w 1995 roku nakładem Laser's Edge (tak jak w 1991 roku pierwszy album formacji zatytułowany Praise The Load[11])[13]. Według recenzentki portalu progarchives.com, krążek zawierał materiał jeszcze bardziej osobisty i jeszcze bardziej oddalony od wpływów brytyjskich i innych europejskich grup spod znaku rocka symfonicznego i progresywnego[2]. Do podstawowego zbioru nagrań dołączono Eithel's Lament – utwór, który muzycy zarejestrowali w styczniu 1994 roku (po siedemnastu latach od nagrania płyty Load Have Mercy) w Owl Recording Studios[1]. Kompozycję tę trio z powodzeniem wykonywało na koncertach, lecz nigdy wcześniej nie doczekała się rejestracji studyjnej[1].
Rozwój kariery zespołu w Los Angeles (1977–1979)
edytujW lutym 1977 roku zespół przeniósł się do Los Angeles, gdzie współpracował z różnymi wykonawcami, nagrywając m.in. z Dennisem Wilsonem (zarejestrowane przez muzyków wiosną i jesienią 1978 roku utwory, pierwotnie ukazały się w czerwcu 2008 roku, jako bonusy na reedycji albumu Pacific Ocean Blue[14], zaś w czerwcu 2017 ukazały się z okazji kolejnej edycji imprezy „Record Store Day” w wersji winylowej (2 LP) pt. Bambu (The Caribou Sessions) oraz album w postaci plików cyfrowych mp3 do sprzedaży w internecie[15][16]), Baronem Stewartem[7][12] (album Temperature Rising)[17], Brianem Wilsonem i Christine McVie[7][8]. W lipcu 1977 r. muzycy zostali zaproszeni na przesłuchanie do Nowego Jorku, gdzie próbowali porozumieć się z Meatem Loafem (w towarzystwie Jima Steinmana) w sprawie występu jako support podczas jego trasy koncertowej, promującej jego pełnowymiarowy debiutancki solowy album Bat Out of Hell[7][18]. Wokalista pragnął ponownie nagrać trzy utwory razem z The Load[7]. Zanim jednak do tego doszło, wydawnictwo Bearsville Records zrezygnowało z jego wydania, odsprzedając prawa wydawnicze innej wytwórni[7]. Po tych rozmowach muzycy powrócili na jakiś czas do rodzinnego Columbus, po czym ponownie udali się do Los Angeles[7]. Gdy problemy Meata Lofa z wytwórnią zostały rozwiązane i ten był gotów zaangażować zespół do wzięcia udziału w swoim tournée[7]. Muzycy tria zaangażowani byli już w inne projekty[7]. Sterling Smith w latach 1978–1979 koncertował i nagrywał z The Beach Boys, biorąc udział m.in. w sesji nagraniowej albumu formacji pt. L.A. (Light Album)[19]. Dave Hessler również gościnnie występował z zespołem podczas występów otwierających ich trasy koncertowe oraz brał udział wraz z Tomem Smithem w kilku sesjach nagraniowych w Los Angeles[7][8]. The Load wystąpiło kilkukrotnie w tamtejszym klubie «The Troubadour», po każdym koncercie rozmawiając z przedstawicielami wytwórni płytowych, lecz poza słowami uznania, nie padły propozycje podpisania kontraktu płytowego, gdyż rosła wówczas popularność disco i jednocześnie malało zainteresowanie publiczności rockiem progresywnym[7]. Zespół uległ rozwiązaniu w 1979 roku (w książeczce do płyty Load Have Mercy podano, że w 1980[8]).
Działalność muzyczna po rozwiązaniu zespołu
edytujSterling Smith (zmarł 28 lipca 2023 roku na stwardnienie zanikowe boczne[20]) pozostał w Los Angeles i poświęcił się pracy muzyka sesyjnego, a także koncertującego (współpracował m.in. z Randym Meisnerem[20], duetem Jan and Dean[20], Stevem Perrym[7], Terrym Reidem[7], Barrym Manilowem[7], Bonnie Tyler[7], Georgem Bensonem[21], The Four Tops[21] czy Whitney Houston[21], a w 1982 wziął udział w sesji nagraniowej albumu Arthura Browna pt. Requiem[1])[7]. Zaś Dave i Tom powrócili do Columbus i byli współzałożycielami popularnego w tamtym regionie zespołu The Danger Brothers[12], którego żywot trwał ponad trzydzieści lat[7].
Albumy
edytuj- 1976 Praise The Load (LP, Owl Intermedia)
- 1977 Load Have Mercy (materiał niewydany wówczas na longplayu)[9]
- 1991 Praise The Load (CD, Laser's Edge – reedycja)
- 1995 Load Have Mercy (CD, Laser's Edge)
Single
edytuj- 1974 Now We'll Say We Tried / She Calls My Name (SP, Owl Intermedia)[9]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i Grzegorz Kszczotek. The Load - Lament Eitel. „Tylko Rock”. 6, s. 7, 1997-06. Warszawa: Res Publica Press International.
- ↑ a b c d e The Load. progarchives.com. [dostęp 2024-08-15]. (ang.).
- ↑ a b c Osiris. buckeyebeat.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ The Lowbrows. buckeyebeat.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ J. D. Blackfoot. buckeyebeat.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ a b The Grayps. buckeyebeat.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Sterling Smith: The Load. buckeyebeat.com. [dostęp 2024-09-03]. (ang.).
- ↑ a b c d e The Load – Load Have Mercy (CD Lasers Edge – LE 1023, 1995) info: okładka płyty
- ↑ a b c Owl - Columbus. buckeyebeat.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ The Load – Now We'll Say We Tried / She Calls My Name. discogs.com. [dostęp 2024-08-15]. (ang.).
- ↑ a b Load, The – Praise. discogs.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ a b c Jason Ankeny: The Load. allmusic.com. [dostęp 2024-08-15]. (ang.).
- ↑ Load, The – Load Have Mercy. discogs.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ Dennis Wilson – Pacific Ocean Blue. discogs.com. [dostęp 2024-09-03]. (ang.).
- ↑ Dennis Wilson – Bambu (The Caribou Sessions). beachboysarchives.com. [dostęp 2024-09-03]. (ang.).
- ↑ Dennis Wilson – Bambu (The Caribou Sessions). discogs.com. [dostęp 2024-09-03]. (ang.).
- ↑ Baron Stewart – Temperature Rising. discogs.com. [dostęp 2024-09-03]. (ang.).
- ↑ Grzegorz Waldenda: Meat Loaf po raz trzynasty. hi-fi.com.pl, 2016. [dostęp 2024-09-03]. (pol.).
- ↑ The Beach Boys – L.A. (Light Album). discogs.com. [dostęp 2024-09-03]. (ang.).
- ↑ a b c Tom Smith: Sterling Smith has ALS, needs financial help. gofundme.com. [dostęp 2024-08-15]. (ang.).
- ↑ a b c Sterling Smith. discogs.com. [dostęp 2024-09-03]. (ang.).