The Tyneside Widow – wiersz angielskiego poety Algernona Charlesa Swinburne’a[1][2][3][4], opublikowany w tomiku Poems and Ballads. Third Series, wydanym w Londynie w 1889 roku przez spółkę wydawniczą Chatto & Windus. Utwór jest balladą. Składa się ze strof pięciowersowych.

There's mony a man loves land and life,
Loves life and land and fee;
And mony a man loves fair women,
But never a man loves me, my love,
But never a man loves me.
O weel and weel for a' lovers,
I wot weel may they be;
And weel and weel for a' fair maidens,
But aye mair woe for me, my love,
But aye mair woe for me.

Oscar Wilde, recenzent tomiku Poems and Ballads. Third Series, napisał: The Tyneside Widow and A Reiver's Neck-verse are all poems of fine imaginative power, and some of them are terrible in their fierce intensity of passion[5]. Z kolei krytyk John William Mackail stwierdził: The Tyneside Widow and A Jacobite's Exile, which show Swinburne at his very highest excellence, for in them there is not only the familiar beauty of exquisite melody and faultless diction, but what we are apt to miss elsewhere the warmth of a direct contact with earth[6].

Przypisy

edytuj
  1. Algernon Charles Swinburne, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-03-16] (ang.).
  2. Algernon Charles Swinburne, Poet (1837–1909). PoetryFoundation.org. [dostęp 2017-03-16]. (ang.).
  3. Glenn Everett: A. C. Swinburne: Biography. victorianweb.org. [dostęp 2017-03-16]. (ang.).
  4. Swinburne Algernon Charles, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-03-16].
  5. Mr. Swinburne's Poems and Ballads (Third Series) (Pall Mall Gazette, June 27, 1889). online-literature.com. [dostęp 2017-03-20]. (ang.).
  6. John William Mackail: Swinburne, a lecture delivered before the University on April 30, 1909. Archive.org, 1909. [dostęp 2017-03-20]. (ang.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
  • Algernon Charles Swinburne: The Tyneside Widow. poetrycat.com. [dostęp 2017-03-20]. (ang.).