Thelxinoe (księżyc)
Thelxinoe (Jowisz XLII) – mały księżyc Jowisza, odkryty przez grupę astronomów z Uniwersytetu Hawajskiego pod przewodnictwem Scotta Shepparda, która przeanalizowała w 2004 roku zdjęcia zrobione w 2003.
| Planeta | |
|---|---|
| Odkrywca |
Scott Sheppard, David Jewitt, Jan Kleyna, Brett Gladman, John Kavelaars, Jean-Marc Petit i Lynne Allen |
| Data odkrycia |
9 lutego 2003 |
| Tymczasowe oznaczenie |
S/2003 J 22 |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka |
21 160 000 km[1] |
| Mimośród |
0,2201[1] |
| Okres obiegu |
628,03 d[1] |
| Nachylenie do ekliptyki |
151,390°[1] |
| Długość węzła wstępującego |
169,962°[1] |
| Argument perycentrum |
313,183°[1] |
| Anomalia średnia |
268,013°[1] |
| Własności fizyczne | |
| Średnica równikowa |
2 km[2] |
| Masa |
~1,5 × 1013 kg |
| Średnia gęstość |
2,6 g/cm³ |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
~0,00081 m/s² |
| Albedo |
0,04 |
| Jasność absolutna | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
|
Nazwa edytuj
Nazwa księżyca pochodzi z mitologii greckiej. Thelxinoe była przez starożytnych Greków zaliczana do czterech muz, przed ukształtowaniem znanego dziś kanonu dziewięciu muz.
Charakterystyka fizyczna edytuj
Thelxinoe jest jednym z mniejszych księżyców Jowisza, jego średnicę ocenia się na około 2 km. Średnia gęstość tego ciała to ok. 2,6 g/cm3, składa się ono głównie z krzemianów. Powierzchnia księżyca jest bardzo ciemna – jego albedo wynosi zaledwie 0,04. Z Ziemi można go zaobserwować jako obiekt o jasności wizualnej co najwyżej 23,5 magnitudo.
Thelxinoe obiega Jowisza ruchem wstecznym, czyli w kierunku przeciwnym do obrotu planety wokół własnej osi. Satelita należy do grupy Ananke.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- Thelxinoe. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2016-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-26)].
- Thelxinoe. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23]. (ang.).