Tomasz Poręba

polski polityk

Tomasz Piotr Poręba (ur. 31 marca 1973 w Grybowie) – polski polityk, urzędnik państwowy i dziennikarz, z wykształcenia historyk i politolog, poseł do Parlamentu Europejskiego VII, VIII i IX kadencji.

Tomasz Poręba
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 marca 1973
Grybów

Poseł do Parlamentu Europejskiego VII, VIII i IX kadencji
Okres

od 2009
do 2024

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Życiorys edytuj

Syn Marii i Antoniego[1], pracującego jako kolejarz[2]. Na Akademii Pedagogicznej w Krakowie ukończył studia z zakresu historii i politologii, a następnie studia specjalistyczne z zakresu dziennikarstwa. Odbył też podyplomowe studia europejskie organizowane przez Maastricht University i Uniwersytet Warszawski. Podczas studiów w Polsce uprawiał piłkę nożną, występował na pozycji napastnika w trzecioligowych klubach Kabel Kraków, Karpaty Siepraw i Górnik Wieliczka, jego karierę sportową przerwała kontuzja[3][4].

Był dziennikarzem sportowym w „Gazecie Krakowskiej”. Pracował później w jednym z departamentów Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, a następnie w Instytucie Pamięci Narodowej. W 2003 wstąpił do Prawa i Sprawiedliwości, objął funkcję kierownika działu ds. informacji i wizerunku w biurze krajowym tej partii. W 2004 podjął pracę w Parlamencie Europejskim, został głównym doradcą grupy Unii na rzecz Europy Narodów w Komisji Spraw Zagranicznych i rzecznikiem prasowym grupy deputowanych PiS.

W 2009 z listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu rzeszowskim uzyskał mandat eurodeputowanego VII kadencji[5], został rzecznikiem delegacji PiS w PE oraz zasiadł w prezydium grupy Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy. W 2011 został szefem sztabu wyborczego Prawa i Sprawiedliwości na czas wyborów parlamentarnych[6]. 26 listopada 2011 został wybrany przez radę polityczną PiS w skład komitetu politycznego partii[7]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 z ramienia Prawa i Sprawiedliwości uzyskał ponownie mandat europosła, zdobywając 113 704 głosy[8].

W 2014 stanął na czele konserwatywnego europejskiego think tanku New Direction[9]. W 2018 został szefem sztabu wyborczego Prawa i Sprawiedliwości podczas wyborów samorządowych[10]. Kierował również kampanią PiS w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019, w których ponownie wystartował z pierwszego miejsca w województwie podkarpackim[11]. W wyborach tych skutecznie ubiegał się o reelekcję, otrzymując 276 014 głosów[12], co było najwyższym indywidualnym wynikiem procentowym w tych wyborach w Polsce (37% głosów oddanych w okręgu).

W grudniu 2018 Tomasz Poręba został nadto powołany na stanowisko wiceprezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego do spraw kontaktów zewnętrznych[13]. Zaangażował się w działalność na rzecz drużyny piłkarskiej Stal Mielec, przyczyniając się do zawarcia umów sponsorskich z szeregiem przedsiębiorstw, w tym spółek z udziałem Skarbu Państwa, z których sponsorem tytularnym drużyny została PGE[14][15][16][17].

Stanął na czele sztabu wyborczego Prawa i Sprawiedliwości przed wyborami w 2023, jednak w czerwcu tego samego roku złożył rezygnację z tej funkcji[18].

9 listopada 2023 Parlament Europejski uchylił mu immunitet w związku z procesem wytoczonym kilku europosłom PiS przez Rafała Gawła (z Ośrodka Monitorowania Zachowań Rasistowskich i Ksenofobicznych)[19], który zarzucił im przestępstwa rasistowskie (związane z rozpowszechnianiem spotu wyborczego) na terenie Polski w trakcie kampanii wyborczej Prawa i Sprawiedliwości przed wyborami samorządowymi w 2018[19][20]. W kwietniu 2024 zadeklarował rezygnację ze startu w kolejnych wyborach do Parlamentu Europejskiego[21].

Życie prywatne edytuj

Jest żonaty, ma dwie córki[2].

Przypisy edytuj

  1. Dane osoby, ipn.gov.pl [zarchiwizowane 2014-05-12].
  2. a b O mnie, tomaszporeba.pl [zarchiwizowane 2019-06-20].
  3. Jarosław Stróżyk, Wojciech Wybranowski, Tomasz Poręba, szef kampanii wyborczej PiS, rp.pl, 20 czerwca 2011 [zarchiwizowane 2015-12-08].
  4. Andrzej Stankiewicz, Piotr Śmiłowicz, Tomasz Poręba, terminator prezesa, newsweek.pl, 30 czerwca 2011 [zarchiwizowane 2018-08-30].
  5. Serwis PKW – Wybory 2009 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2019-05-23].
  6. Europoseł Tomasz Poręba szefem sztabu wyborczego PiS, pis.org.pl, 16 czerwca 2011 [zarchiwizowane 2019-06-02].
  7. Mariusz Kamiński nowym wiceszefem PiS [online], tvn24.pl, 26 listopada 2011 [dostęp 2019-05-23].
  8. Serwis PKW – Wybory 2014 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2019-05-23].
  9. Executive Board, europeanreform.org [zarchiwizowane 2015-08-31] (ang.).
  10. Tomasz Poręba będzie szefem sztabu wyborczego PiS w wyborach samorządowych [online], polskatimes.pl, 7 lipca 2018 [dostęp 2019-05-23].
  11. Anna Dąbrowska, Wojciech Szacki, Wizerunkowi, „Polityka”, Nr 12 (3211), 22 maja 2019, s. 26–28.
  12. Serwis PKW – Wybory 2019 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2019-05-27].
  13. Europoseł PiS Tomasz Poręba wiceprezesem PKOl ds. kontaktów zewnętrznych [online], wirtualnemedia.pl, 27 grudnia 2018 [dostęp 2020-11-23].
  14. Kuba Zegarliński, Tomasz Poręba ojcem opatrznościowym sukcesów PGE Stali Mielec. „Pierwsze rozmowy nie były łatwe” [online], nowiny24.pl, 3 sierpnia 2020 [dostęp 2023-02-13].
  15. Krzysztof Gaweł, na:Temat Sport „Dzisiejsze kanty przebiły wszystko”. Polityk PiS jest wściekły, klub PKO Ekstraklasy czeka upadek? [online], natemat.pl, 11 maja 2022 [dostęp 2023-02-13].
  16. PGE sponsorem strategicznym Stali Mielec przez kolejne 3 sezony [online], gkpge.pl, 7 września 2018 [dostęp 2023-02-13].
  17. Europoseł Tomasz Poręba, reprezentant grupy dużych sponsorów PGE FKS Stali Mielec [online], wcj24.pl, 18 czerwca 2019 [dostęp 2023-02-13].
  18. Tomasz Poręba zrezygnował z funkcji szefa sztabu wyborczego PiS [online], tvn24.pl, 16 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-16].
  19. a b Europosłowie PiS pozbawieni immunitetów. Jest decyzja [online], onet.pl, 9 listopada 2023 [dostęp 2023-11-09].
  20. PE uchylił immunitet czworgu eurodeputowanym PiS. „Nie damy się zastraszyć” [online], pap.pl, 9 listopada 2023 [dostęp 2023-11-09].
  21. „Dalszego ciągu nie będzie”. Znany polityk PiS kończy karierę [online], dorzeczy.pl, 22 kwietnia 2202 [dostęp 2024-04-24].

Bibliografia edytuj