Trybelpolski herb szlachecki z indygenatu.

Opis herbu

edytuj

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

Na tarczy dwudzielnej w pas, w polu górnym, czerwonym, lew wyskakujący złoty, ukoronowany;

W polu dolnym, błękitnym, dwie gwiazdy złote w pas.

Klejnot: półksiężyc złoty.

Labry czerwone, podbite złotem.

Istnieje przekaz pochodzący od Zygmunta Wdowiszewskiego, że lew nie jest ukoronowany i pojawia się w klejnocie zamiast księżyca[2].

Najwcześniejsze wzmianki

edytuj

Zatwierdzony Grzegorzowi de Jarin Tribelowi i jego bratankom – Kasprowi i Walentemu ze Śląska 28 lutego 1595[2].

Herbowni

edytuj

Ponieważ herb Trybel był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:

Trybel (Tribel).

Bibliografia

edytuj
  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
  2. a b Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 297-298. ISBN 83-7181-217-5.