Tw29
Tw29 – polski wąskotorowy parowóz tendrzak produkowany w latach 1929–1930 przez Fablok, eksploatowany na Górnośląskich Kolejach Wąskotorowych w latach 1929–1976.
| |
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy | |
| Układ osi |
0-5-0 |
| Wymiary | |
| Masa pustego parowozu |
33 t |
| Masa służbowa |
42 t |
| Średnica kół napędnych |
800 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Ciśnienie w kotle |
13 atm |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła |
55,7 m² |
| Powierzchnia przegrzewacza |
21,5 m² |
| Powierzchnia rusztu |
1,6 m² |
| Średnica cylindra |
450 mm |
| Skok tłoka |
400 mm |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc znamionowa |
400 KM (294,2 kW) |
| Prędkość konstrukcyjna |
30 km/h |
| Parametry użytkowe | |
| Rozstaw szyn |
785 mm |
Parowóz był adaptacją parowozów typu T40 zbudowanych w roku 1924 na zamówienie Ministerstwa Komunikacji przez niemiecką firmę L. Schwarzkopff z Berlina. Zmiany konstrukcyjne dokonane względem pierwowzoru były niewielkie - dotyczyły w zasadzie wyłącznie podwozia. Zrezygnowano ze specyficznego rozwiązania zastosowanego w parowozie T40, tj. szóstej osi ślepej, której zadaniem było zapewnienie prowadzenia wiązarów w płaszczyźnie równoległej do osi parowozu podczas przechodzenia przez ostre łuki. Rozwiązanie to okazało się kłopotliwe w eksploatacji i w parowozach serii Tw29 zastosowano rozwiązanie opracowane przez profesora Alberta Czeczotta polegające na zapewnieniu przesuwności osi (druga i piąta oś miały możliwość przesuwania się na boki odpowiednio o 15 i 26 mm) oraz usunięciu obrzeży z osi trzeciej (silnikowej). Rozwiązanie to z powodzeniem zastąpiło konstrukcję niemiecką.
Lokomotywy tej serii nie różnią się istotnie danymi technicznymi oraz osiągami od produkowanych już po II wojnie światowej lokomotyw serii Tw47 i Tw53, które w istocie były kopiami parowozów serii Tw29, a różnice między poszczególnymi typami były minimalne.
Dostarczono łącznie 6 egzemplarzy tego parowozu (numery fabryczne 313, 314, 315, 409, 410 i 435). Ostatnia maszyna z tej serii (nr fabryczny 409) została zezłomowana dopiero w październiku roku 1976.
Bibliografia edytuj
- Krzysztof Soida: Koleje wąskotorowe na Górnym Śląsku. T. II: Technika kolei wąskotorowych. Katowice: Apland sp. z o.o., 2001, s. 59, 64. ISBN 83-912575-0-9.
- Jan Piwoński: Parowozy kolei polskich. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1978, s. 103.