Tyson Gay

	Tyson Gay
	; Tyson Gay podczas mityngu w 2007 w Indianapolis
Data i miejsce urodzenia	9 sierpnia 1982 ; Lexington
	Dorobek medalowy
	Reprezentacja Stany Zjednoczone
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	IAAF World Relays

Tyson Gay (ur. 9 sierpnia 1982 w Lexington) – amerykański lekkoatleta, sprinter, mistrz świata: w biegu na 100 m, biegu na 200 m, sztafecie 4 x 100 m.

Spis treści

1 Kariera
- 1.1 2007
- 1.2 2008
- 1.3 2009
- 1.4 2010
- 1.5 2011
- 1.6 2012
- 1.7 2013
2 Życie prywatne
3 Sukcesy
4 Rekordy życiowe
5 Przypisy
6 Linki zewnętrzne

KarieraEdytuj

2007Edytuj

W 2007 roku uzyskując czas 9,85 s zdobył złoty medal w Osace na 100 m. Podczas Mistrzostw Świata w Osace faworytem tej konkurencji był Asafa Powell, lecz dzięki temu, że Jamajczyk "spalił się psychicznie", gdy Amerykanin go dogonił, Gay wygrał. Powell w okresie przygotowawczym był kilka razy kontuzjowany, stąd też nie zaprezentował się dobrze na tych mistrzostwach. Natomiast na 200 m Gay odniósł pewne zwycięstwo wynikiem 19,76 s, który do 2009 r. był rekordem mistrzostw. Dwa dni później odniósł kolejne zwycięstwo. Tym razem w sztafecie 4 x 100 m. Drużyna USA uzyskała najlepszy wynik roku – 37,78 s. Gay tym samym okazał się królem sprintu Mistrzostw Świata w Lekkoatletyce 2007 wywożąc z Osaki 3 złote medale na dystansach sprinterskich. Dzięki tak udanemu sezonowi Gay został laureatem wielu prestiżowych nagród, m.in. został wybrany lekkoatletą roku przez IAAF oraz prestiżowy miesięcznik Track & Field News.

2008Edytuj

W roku igrzysk w Pekinie , podczas mistrzostw kraju poprawił rekord USA czasem 9,77s. Później jednak doznał kontuzji i Gay przez jakiś czas przebywał na leczeniu w Niemczech. Na Igrzyskach dotarł do półfinału gdzie zajął piąte miejsce i odpadł z rywalizacji.

2009Edytuj

Amerykanin nie obronił żadnego z trzech złotych medali mistrzostw świata, zdobył jednak srebro w biegu na 100 metrów, gdzie przegrał jedynie z bijącym po raz kolejny rekord świata Jamajczykiem – Usainem Boltem. W tym biegu Gay pobił rekord USA wynikiem 9,71, który to poprawił o 2 setne sekundy podczas wrześniowego mityngu w Szanghaju.

2010Edytuj

16 maja w Manchesterze przebiegł dystans 200 metrów po prostej w czasie 19,41^[1]. Zwycięzca łącznej punktacji Diamentowej Ligi 2010 w biegu na 100 metrów^[2].

2011Edytuj

Z powodu kontuzji, której nabawił się podczas mistrzostw Stanów Zjednoczonych, nie wystąpił na przełomie sierpnia i września w światowym czempionacie w Taegu w Korei Południowej^[3].

2012Edytuj

Amerykanin nie startował na igrzyskach olimpijskich w Londynie na 200 metrów – skupił się na dwukrotnie krótszym dystansie^[4]. W olimpijskim finale na 100 metrów zajął 4. miejsce z czasem 9,80. Kilka dni później wszedł w skład amerykańskiej sztafety 4 x 100 metrów, która zdobyła w Londynie srebro.

2013Edytuj

Podczas czerwcowych mistrzostw Stanów Zjednoczonych przebiegł dystans 100 metrów w czasie 9,75 i został liderem list światowych. Na dwa razy dłuższym dystansie plasował się w tabelach tuż za Usainem Boltem. W lipcu poinformował media, że majowy test antydopingowy poza zawodami dał wynik pozytywny, a on sam rezygnuje ze startu na mistrzostwach świata w Moskwie^[5]^[6]^[7].

Życie prywatneEdytuj

16 października 2016 roku jego 15-letnia córka Trinity Gay została postrzelona w szyję przed restauracją, a następnie przewiedziona do szpitala i zmarła przed godz. 5:00 miejscowego czasu^[8].

SukcesyEdytuj

Mistrzostwa świataEdytuj

Mistrzostwa Świata	Miasto	Data	Konkurencja	Wynik	Miejsce
Osaka 2007	Osaka	26 sierpnia 2007	Bieg na 100 m	9,84 s	1 miejsce
Osaka 2007	Osaka	30 sierpnia 2007	Bieg na 200 m	19,76 s	1 miejsce
Osaka 2007	Osaka	1 września 2007	sztafeta 4 x 100 m	37,78 s	1 miejsce
Berlin 2009	Berlin	16 sierpnia 2009	Bieg na 100 m	9,71 s	2 miejsce