UFC 200 – jubileuszowa, dwusetna gala mieszanych sztuk walki organizacji Ultimate Fighting Championship, która odbyła się 9 lipca 2016, w Las Vegas. W walce wieczoru, zmierzyły się o mistrzostwo UFC wagi koguciej Miesha Tate z Amandą Nunes, zaś w drugiej walce wieczoru, po prawie czteroletniej przerwie od startów w MMA, powrócił były mistrz wagi ciężkiej Brock Lesnar w starciu z Markiem Huntem[2].

UFC 200
Ilustracja
Organizator

Ultimate Fighting Championship

Data

9 lipca 2016

Miejscowość

Las Vegas

Arena

T-Mobile Arena

Liczba widzów

18,202[1]

Walka Wieczoru:

zwycięstwo Nunes przez poddanie (duszenie zza pleców) runda 1, 3:16

Karta główna

zwycięstwo Lesnara przez jednogłośną decyzję sędziów
zwycięstwo Cormiera przez jednogłośną decyzję sędziów
zwycięstwo Aldo przez jednogłośną decyzję sędziów
zwycięstwo Velasqueza przez TKO (uderzenia w parterze) runda 1, 4:57.

Karta wstępna

zwycięstwo Penny przez jednogłośną decyzję sędziów
zwycięstwo Gasteluma przez jednogłośną decyzję sędziów
zwycięstwo Dillashawa przez jednogłośną decyzję sędziów
zwycięstwo Northcutta przez jednogłośną decyzję sędziów
zwycięstwo Lauzona przez TKO (uderzenia pod siatką) runda 1, 1:26
zwycięstwo Mousasiego przez KO (podbródkowy) runda 1, 4:32.
zwycięstwo Millera przez TKO (uderzenia w parterze) runda 1, 2:18.

Nagrody bonusowe

edytuj

Wymienieni poniżej zawodnicy otrzymali dodatkową nagrodę w wysokości 50 000 USD:

Statystyki

edytuj

Gala wygenerowała zysk z bramki w okolicach10 700 000 USD, co jest aktualnie rekordową sumą uzyskaną podczas zawodów MMA w Stanach Zjednoczonych[1]. Liczba zakupionych pakietów pay per view wyniosła natomiast ok. 1,2 mln[4].

Brock Lesnar za pojedynek z Markiem Huntem, otrzymał rekordową gażę w wysokości 2,5 miliona USD. Wcześniej największa wypłata jaką otrzymał zawodnik MMA wynosiła 1 milion USD, którą otrzymał Irlandczyk Conor McGregor po UFC 196[5].

Nominalnie w walce wieczoru mieli się zmierzyć w rewanżowym pojedynku Conor McGregor z Nathanem Diazem, lecz z powodów m.in. niewywiązywania się z ustaleń kontraktowych przez Irlandczyka, został on zdjęty z rozpiski, a po niedługim czasie anulowano całkowicie pojedynek, zastępując go walką Daniel Cormier vs. Jon Jones[6]

Do walki Cormiera z Jonesem ostatecznie również nie doszło, gdyż na dwa dni przed galą, USADA poinformowała o potencjalnym naruszeniu polityki antydopingowej przez Jonesa, co było równoznaczne z usunięciem go z mistrzowskiego pojedynku[7]. Mimo bardzo krótkiego czasu do gali, znaleziono zastępstwo dla Cormiera w postaci byłego, wieloletniego mistrza wagi średniej, Andersona Silvę[8]. Status walki został jednak zmieniony na standardowy pojedynek (nie o pas). Nową walką wieczoru został mistrzowski pojedynek Tate vs. Nunes[9].

Tydzień po gali, USADA poinformowała o potencjalnym naruszeniu polityki antydopingowej Brocka Lesnara. Po czasie potwierdzono, że Lesnar był podczas pojedynku z Huntem na dopingu[10][11].

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj