USS Long Island (CVE-1)

USS Long Island (CVE-1) – amerykański lotniskowiec eskortowy, okręt prototypowy typu Long Island. Jego nazwa pochodziła od Long Island.

USS Long Island (CVE-1)
Ilustracja
USS Long Island (CVE-1)
Historia
Położenie stępki

7 lipca 1939 (jako Mormacmail)

Wodowanie

11 stycznia 1940

 US Navy
Nazwa

USS Long Island

Wejście do służby

USN: 2 czerwca 1941

Wycofanie ze służby

USN: 26 marca 1946

 Stany Zjednoczone
Nazwa

Nelly
Seven Seas

Wejście do służby

24 kwietnia 1947

Los okrętu

zezłomowany w 1977

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

13 499 długich ton

Długość

150 m

Szerokość

21,18 m

Zanurzenie

7,82 m

Napęd
1 silnik diesla
1 śruba
8500 KM
Prędkość

16,5 węzła

Uzbrojenie
1 x 127 mm
2 x 76 mm
Wyposażenie lotnicze
21 samolotów
Załoga

970 ludzi

Stępkę jednostki położono 7 lipca 1939 pod nazwą "Mormacmail" na podstawie kontraktu Maritime Commission w stoczni Sun Shipbuilding and Drydock Company. Zwodowano go 11 stycznia 1940, matką chrzestną była pani Holt. Jednostka została nabyta przez marynarkę 6 marca 1941 i weszła do służby w US Navy 2 czerwca 1941 jako Long Island (AVG-1), jej pierwszym dowódcą był Commander Donald B. Duncan.

Okręt był w służbie w czasie II wojny światowej. Działał na wodach Pacyfiku, głównie jako jednostka szkolna i transportowiec samolotów. Brał udział w operacji Magic Carpet.

Wycofany ze służby w US Navy 26 marca 1946 został sprzedany na złom 24 kwietnia 1947. Jednak nie został zezłomowany, ale pływał jako jednostka cywilna do 13 września 1966 pod nazwami "Nelly" i "Seven Seas". Następnie zakupiony przez Uniwersytet Rotterdamski pełnił rolę akademika do 1977. Następnie zezłomowany w Belgii.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj