Ulica Stanisława Konarskiego w Piotrkowie Trybunalskim
Ulica Stanisława Konarskiego – ulica na Starym Mieście w Piotrkowie Trybunalskim.
| Centrum | |||||||||||||
 Widok od Rynku w stronę kościoła św. Franciszka Ksawerego (2013) | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Długość |
ok. 50 m | ||||||||||||
| Plan | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Piotrkowa Trybunalskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |||||||||||||
 51°24′28,0″N 19°41′47,3″E/51,407790 19,696460
| |||||||||||||
Opis edytuj
Ulica Konarskiego łączy południowo-wschodni narożnik Rynku Trybunalskiego z ul. Pijarską[1]. Długość ulicy wynosi około 50 metrów[1]. Ulica należy do najstarszych ulic w Piotrkowie i jest częścią układu urbanistycznego Starego Miasta, który ukształtował się w XIII/XIV wieku[2]. Kompozycyjnie ulicę zamyka kościół św. Franciszka Ksawerego, znajdujący się już przy ul. Pijarskiej[3].
W przeszłości ulica nosiła nazwę Łazienna Sucha, Sucha[4][3]. Dawna nazwa Łazienna Sucha odróżniała ją od równoległej ul. Łaziennej Mokrej[5]. Była ona zapewne wcześniej brukowana niż ul. Łazienna Mokra, gdyż prowadziła do reprezentacyjnego kościoła jezuitów[5]. Obecna nazwa ulicy upamiętnia Stanisława Konarskiego, który w latach 1706–1715 uczył się w kolegium pijarskim w Piotrkowie[6].
Kamienica Dutkiewiczowska, mająca front od Rynku nr 9, pod koniec XVIII w. była własnością Marcina Teleżyńskiego, rachmistrza magistratu[7]. Od 1835 mieściły się w niej kolejno apteki Szefferów, J. Gamfa, J. Grabskiego[7]. Inne kamienice przy ulicy były pod koniec XVIII w. własnością Watsonów, rodziny szkockiego pochodzenia, a także prezydenta miasta Tomasza Góreckiego[5].
Ulica pojawiła się w wielu filmach i serialach: Ewa chce spać (1957), Echo (1964), Święta wojna (1965), W cieniu nienawiści (1985), Biesy (1988), Komediantka (1988), Uprowadzenie Agaty (1993), Non sono io (2001), W ciemności (2011), 1920 Bitwa warszawska (2011)[8].
Zabytki edytuj
Ulica wraz z całym układem urbanistycznym Starego Miasta wpisana jest do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa pod numerem 89-IX-35 z 24.07.1948, z 1.02.1962 i z 23.02.2004[9].
Do rejestru zabytków są też wpisane budynki położone przy ul. Konarskiego[9]:
- nr 2 (ul. Grodzka 1) – dom, 1. poł. XIX w.
- nr 4 (ul. Pijarska 5) – dom, dom XVII, XIX w.
- Rynek Trybunalski 9 – dom, poł. XIX w.
-
Ul. Konarskiego i kościół pojezuicki na grafice z 1870. -
Narożnik ul. Konarskiego (po prawej), ul. Grodzkiej i Rynku Trybunalskiego -
Widok od kościoła jezuitów w stronę Rynku
Przypisy edytuj
- ↑ a b Mapy Google. [dostęp 2019-11-21].
- ↑ Gminny program opieki nad zabytkami 2014 ↓, s. 14.
- ↑ a b Gminny program opieki nad zabytkami 2014 ↓, s. 17.
- ↑ Atlas historyczny Polski 1998 ↓, s. 92.
- ↑ a b c Witanowski 1923 ↓, s. 60.
- ↑ M.B. 1978 ↓, s. 59.
- ↑ a b Witanowski 1923 ↓, s. 55.
- ↑ Najbardziej filmowe miejsca w Piotrkowie. Piotrków Filmowy. [dostęp 2019-12-19].
- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2019-11-21].
Bibliografia edytuj
- Atlas historyczny Polski. Województwo sieradzkie i łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Część II Komentarz Indeksy. Henryk Rutkowski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Historii PAN, 1998. ISBN 83-86301-75-9.
- Gminny program opieki nad zabytkami gminy miasta Piotrków Trybunalski na lata 2015–2018, Dziennik Urzędowy Województwa Łódzkiego, 2014.
- M.B.. Niektórzy znamienici synowie Ziemi Piotrkowskiej. „Palestra”. 22/10 (250), s. 59–63, 1978.
- Michał Rawita Witanowski: Przewodnik po Piotrkowie Trybunalskim (z planem miasta). Piotrków: Wydawnictwo Oddziału Piotrkowskiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, 1923.