Ulica Stanisława Noakowskiego w Warszawie
Ulica Stanisława Noakowskiego – ulica w dzielnicy Śródmieście w Warszawie.
| Śródmieście Południowe | |||||||||||||||||||
 Ulica Stanisława Noakowskiego, widok w kierunku północnym (2014) | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Długość |
0,4 km | ||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||
 52°13′17,1″N 21°00′36,1″E/52,221417 21,010028
| |||||||||||||||||||
Historia
edytujHistorycznie ulica Noakowskiego jest częścią ulicy Polnej, biegnącej od 1770 wzdłuż wału miejskiego (okopów Lubomirskiego). Włączona w skład wielkiego założenia urbanistycznego, tzn. osi stanisławowskiej, stała się jedną z ulic odchodzących od gwiaździstego placu Politechniki.
Po przesunięciu wału ok. 1825 stała się zwykłą drogą biegnącą wśród ogrodów i pól[1]. W latach 1899–1901 po jej zachodniej stronie powstał kampus Politechniki Warszawskiej, m.in. Gmach Główny oraz Gmach Chemii. Z kolei strona wschodnia zapełniła się w początku wieku nowoczesnymi kamienicami, które w większości przetrwały II wojnę światową
W 1930 północny fragment ulicy Polnej stał się odrębną ulicą[2]. Nazwę nadano jej ok. 1930[3] (według innego źródła w październiku 1938[4]. Upamiętnia profesora Politechniki Stanisława Noakowskiego.
Parzysta (wschodnia) strona ulicy została utrzymana przez Polaków do kapitulacji powstania warszawskiego.
W całym swoim ciągu ulica jest jednokierunkowa – ruch kołowy jest możliwy wyłącznie w kierunku południowym. W 2012 wzdłuż ulicy zbudowano ścieżkę rowerową.
Ważniejsze obiekty
edytuj- Gmach Główny Politechniki Warszawskiej
- Kreślarnia Politechniki Warszawskiej (ul. Koszykowa 75)
- Gmach Chemii (nr 3)
- Kamienica Salomona Peretza (Rubinlichta) (nr 4)
Inne informacje
edytuj- 27 września 1939 w kamienicy pod nr 12 podjęto decyzję o przejściu Związku Harcerstwa Polskiego do konspiracji i utworzeniu Szarych Szeregów, co upamiętnia tablica na fasadzie[5].
- W kamienicy nr 16 w latach 1939–1940 mieszkał Janusz Kusociński, który tutaj został aresztowany przez Niemców (w 1961 na budynku umieszczono tablicę pamiątkową)[6].
- W podwórzu, oraz w lokalach kamienicy przy ul. Noakowskiego 12 kręcono sceny do filmu Lejdis
- W podwórzach kamienic przy ul. Noakowskiego 10 Robert Gliński nakręcił film Niedzielne igraszki
Przypisy
edytuj- ↑ Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 138.
- ↑ Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 137.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 545. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 378. ISBN 83-86619-97X.
- ↑ Magdalena Stopa, Jan Brykczyński: Ostańce. Kamienice warszawskie i ich mieszkańcy. Warszawa: Dom Spotkań z Historią, 2010, s. 85. ISBN 978-83-62020-18-8.
- ↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 194. ISBN 83-912463-4-5.