Václav Ertl
czeski językoznawca
Václav Ertl (ur. 13 kwietnia 1875 w Dobříšu, zm. 12 lutego 1929 w Pradze)[1] – czeski językoznawca i bohemista.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
Był krytykiem puryzmu językowego. Silnie wpłynął na rozwój czeskiej teorii języka literackiego[2].
Pełnił funkcję redaktora naczelnego czasopisma „Naše řeč”[3].
Publikacje (wybór) edytuj
- Stručné dějiny literatury české 2 (wraz z J. Vlčkem), 1909
- Gebauerova Mluvnice česká pro školy střední a ústavy učitelské 1–2, 1914
- Gebauerova Krátká mluvnice česká, 1916
- Stručná mluvnice česko-slovenská, 1919, 1924
- Čítanka pro vyšší třídy škol středních, 1922
- Gebauerova krátká mluvnice česká pro nižší třídy středních škol, 1928
- Česká mluvnice s připojenou cvičebnicí a slovníčkem pro obchodní školy (wraz z J. Gebauerem z J. Kaňką), 1929
- Časové úvahy o naší mateřštině, 1929
Przypisy edytuj
- ↑ Eva Košvancová: Václav Ertl, 1875–1929: písemná pozůstalost. Lit. archív Památníku nár. písemnictví, 1978, s. 3. [dostęp 2021-04-28]. (cz.).
- ↑ Milan Jelínek: Václav Ertl jako kritik jazykového purismu. W: Sborník prací Filozoficko-přírodovědeckě fakulty Slezké Univerzity v Opavě. Slezská univerzita v Opavě, 2001, s. 86. ISBN 978-80-7248-102-6. [dostęp 2021-04-28]. (cz.).
- ↑ Martina Šmejkalová. Dobrý autor Václav Ertl. „Česká literatura”. 60 (4), s. 621–628, 2012. ISSN 0009-0468. (cz.).