Wikipedia

Veni Sancte Spiritus

Veni Sancte Spiritus (Przybądź Duchu Święty, ześlij z nieba wzięty) – sekwencja będąca częścią rzymskokatolickiej mszy, przypisana na niedzielę Zesłania Ducha Świętego, poprzedzająca w liturgii śpiew Alleluja.

Veni Sancte Spiritus
Ilustracja
tekst sekwencji Veni Sancte Spiritus
(po łacinie)

utwór Veni Sancte Spiritus
(po łacinie)
Forma muzyczna

sekwencja

Historia edytuj

Jako domniemanych autorów wymienia się m.in. Wipona z Burgundii, jedenastowiecznego poetę i kapelana cesarza rzymskiego Konrada II, angielskiego kardynała i prymasa Stephana Langtona (ca. 1160–1228), a także papieża Innocentego III (1161-1216, pont. 1198-1216). Veni Sancte Spiritus jest jedną z dwóch sekwencji obowiązkowych, zachowanych w liturgii katolickiej obrządku łacińskiego do dnia dzisiejszego.

Tekst edytuj

Tekst łaciński
(według Śpiewnika kościelnego)[1] 		Tekst polski
(lekcjonarz mszalny)[2]

Veni, Sancte Spiritus,
Et emitte cœlitus
Lucis tuæ radium:

Veni Pater pauperum!
Veni dator munerum!
Veni lumen cordium.

Consolator optime!
Dulcis hospes animæ,
Dulce refrigerium:

In labore requies,
In æstu temperies,
In fletu solatium.

O lux beatissima!
Reple cordis intima,
Tuorum fidelium.

Sine tuo numine,
Nihil est in homine,
Nihil est innoxium.

Lava quod est sordidum,
Riga quod est aridum,
Sana quod est saucium:

Flecte quod est rigidum,
Fove quod est frigidum,
Rege quod est devium.

Da tuis fidelibus,
In te confidentibus,
Sacrum septenarium:

Da virtutis meritum,
Da salutis exitum,
Da perenne gaudium.

Przybądź, Duchu Święty,
Ześlij z nieba wzięty
Światła Twego strumień.

Przyjdź, Ojcze ubogich,
Przyjdź, Dawco łask drogich,
Przyjdź, Światłości sumień.

O, najmilszy z gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.

W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.

Światłości najświętsza,
Serc wierzących wnętrza
Poddaj Twej potędze.

Bez Twojego tchnienia,
Cóż jest wśród stworzenia?
Jeno cierń i nędze.

Obmyj, co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę.

Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.

Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary.

Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Zstąp Duchu Przenajświętszy. W: Michał Marcin Mioduszewski (red.): Śpiewnik kościelny. 1838, s. 144. (pol. • łac.).
  2. ↑ Pallotinum, Lekcjonarz Mszalny dla Diecezji Polskich tom. 2, 1973.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Veni_Sancte_Spiritus&oldid=72211300”