Vukosava Velimirović
Vukosava Vuka Velimirović (serb. Вукосава Велимировић; ur. 30 czerwca 1888 w Pirocie, zm. 12 grudnia 1965 w Belgradzie[1]) – serbska rzeźbiarka, malarka, poetka i autorka książek dla dzieci.
 Vukosava Velimirović (ok. 1916) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
serbska |
| Język | |
| Dziedzina sztuki |
poezja, rzeźba |
Życiorys edytuj
Pochodziła z rodziny inteligenckiej, była córką Miloša i Jeleny[1]. Jej dwaj starsi bracia ukończyli studia w Rosji. W 1911 wraz z rodziną przeniosła się do Belgradu, gdzie jej ojciec Miloš pracował jako urzędnik. Vukosava rozpoczęła studia w stołecznej szkole sztuk pięknych, w klasie rzeźbiarza Đorđe Jovanovicia[1]. Naukę kontynuowała w Rzymie i w Paryżu, gdzie uczyła się pod kierunkiem Antoine Bourdelle'a. W Paryżu mieszkała do roku 1940[2].
Była pierwszą serbską artystką, która poświęciła się rzeźbie. Jej twórczość artystyczna początkowo koncentrowała się na tematyce wojennej – efektem była seria wykonanych w brązie rzeźb dzieci osieroconych przez wojnę. W 1924 wykonała pięć płaskorzeźb, które umieszczono na fasadzie banku, znajdującego się w belgradzkiej dzielnicy Vračar[3][2]. Po powrocie z Paryża wykonała serię rzeźb kobiet znanych z historii Serbii (Jerina Branković, Simonida Nemanjić, Jelena Lazarević).
W dorobku artystycznym Vukosavy Velimirović znalazła się także seria portretów znanych postaci elity belgradzkiej i artystów zachodnioeuropejskich. W młodości pisała także utwory poetyckie, bajki i opowiadania dla dzieci[1].
Była zamężna z księciem Lucienem de la Martinière, z którym rozwiodła się po trzech latach[2]. Po II wojnie światowej żyła w zapomnieniu. Zmarła w 1965 i została pochowana na cmentarzu Novo groblje w Belgradzie[1]. W sierpniu 2018 wystawę prac rzeźbiarki zaprezentowano w stołecznej galerii Cvijety Zuzorić[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Ana Stjela, Прва српска вајарка. = 2018-11-18 [online], velikiljudi.rs, 26 maja 2017 (serb.).
- ↑ a b c Jelena Bogdanović: On the Very Edge: Modernism and Modernity in the Arts and Architecture of Interwar Serbia (1918–1941). Leuven: Leuven University Press, 2014, s. 153. ISBN 978-90-5867-993-2.
- ↑ Obecnie budynek należy do ambasady tureckiej w Belgradzie
- ↑ Ana Stjela, Изложба "Вукосава Вука Велимировић - Прва српска вајарка. = 2018-11-19 [online], rts.rs, 28 sierpnia 2018 (serb.).