Pirot

Pirot
Пирот
	Herb
Państwo	Serbia
Okręg	pirocki
Miasto	Pirot
Burmistrz	Vladan Vasić
Populacja (2011); • liczba ludności	; 38 785
Nr kierunkowy	+381 10
Kod pocztowy	18300
Tablice rejestracyjne	PI
	Położenie na mapie Serbii Pirot
	43°10′N 22°36′E/43,166667 22,600000
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Pirot (cyr. Пирот) – miasto w południowo-wschodniej Serbii, stolica okręgu pirockiego i siedziba miasta Pirot. W 2011 roku liczyło 38 785 mieszkańców^[1].

Położenie

Pirot leży w północnej części rozległej kotliny, zwanej Pirotsko Polje, nad rzeką Niszawą. Od strony północno-wschodniej wznoszą się nad miastem stoki wschodnich krańców Starej Płaniny, zaś od strony północno-zachodniej skalisty, nagi, różowo-szary masyw góry Belava (946 m n.p.m.)^[2]. W mieście znajduje się węzeł drogowy, a główną drogą jest autostrada A4 biegnąca z Niszu do Dimitrovgradu i granicy z Bułgarią.

Historia

Pierwsze wzmianki o mieście pojawiły się w II wieku. Nosiło ono wówczas nazwę Turres i leżało przy rzymskim trakcie Via militaris. Następnie rozwijało się jako ważny punkt na trasie z centralnej Europy do Bizancjum, z którego korzystały zarówno oficjalne poselstwa jak i karawany kupieckie. W czasie kampanii antytureckiej 1443–1444 baza wypadowa oddziałów Władysława Warneńczyka i despoty Serbii Jerzego Brankovića^[2].

W 1836 roku mieszkańcy miasta wzniecili powstanie przeciwko Turkom, zginęły tysiące ludzi. Podczas wojny serbsko-bułgarskiej w 1885 roku odbyła się tam jedna z bitew (przegrana przez Serbów)^[3]. Pod koniec XIX wieku było tu 13 klasztorów oraz 72 cerkwie i kościoły różnych wyznań.

Przemysł

Zabytki oraz interesujące miejsca

Zabytki

ruiny średniowiecznych fortyfikacji
klasztory

Kultura

teatr
muzeum

Sport

FK Radnički Pirot

Przypisy

↑ ^a ^b Popis stanovništva, domaćinstava i stanova 2011. u Republici Srbiji. Republički zavod za statistiku. [dostęp 2019-08-14]. (serb.).
↑ ^a ^b Branko Ćirlić: Przewodnik po Jugosławii. Wyd. III, zaktualizowane i uzupełnione. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 116-117. ISBN 83-217-2277-6.
↑ FaszczaF. Dariusz FaszczaF., Wojna serbsko-bułgarska 1885 roku. Studium polityczno-wojskowe, Oświęcim 2018, s. 182-191, ISBN 978-83-7889-667-8 .

[stat-1] Popis stanovništva, domaćinstava i stanova 2011. u Republici Srbiji. Republički zavod za statistiku. [dostęp 2019-08-14]. (serb.).

[bć-2] Branko Ćirlić: Przewodnik po Jugosławii. Wyd. III, zaktualizowane i uzupełnione. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 116-117. ISBN 83-217-2277-6.

[3] FaszczaF. Dariusz FaszczaF., Wojna serbsko-bułgarska 1885 roku. Studium polityczno-wojskowe, Oświęcim 2018, s. 182-191, ISBN 978-83-7889-667-8 .

[1]

[2]

[3]