Węgorapa
Węgorapa (ros. Анграпа, niem. Angerapp) – rzeka, przepływająca przez terytorium Polski i Rosji (obwód kaliningradzki).
| |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 172 km |
| Powierzchnia zlewni |
3639 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | Mamry |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | |
| Miejsce | Pregoła |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie Polski  | |
Wypływa z jeziora Mamry, przepływa przez Węgorzewo i po połączeniu z Instruczą tworzy Pregołę. Długość rzeki (uwzględniając jej naturalne koryto), wynosi 172 km[1], w tym 66 km znajduje się na terenie Polski[2] (biorąc jako główny nurt kanał odcinający Wielką Pętlę Węgorapy – odpowiednio 139,9 km oraz 44 km[3]), reszta na terenie obwodu kaliningradzkiego.
Największymi dopływami Węgorapy są rzeki: Gołdapa, Kanał Brożajcki, Wicianka oraz Pisa. Większe miejscowości nad rzeką w Polsce to: Jakunowo, Ołownik oraz Węgorzewo.
Powierzchnia całkowita zlewni wynosi 3639 km², w granicach Polski 975,6 km². Węgorapa jest lewym źródłowym ciekiem Pregoły. Jako początek przyjmuje się jej wypływ z jeziora Mamry. W okolicach Węgorzewa rzeka rozwidla się na dwa ramiona: Kanał Młyński i Węgorapę, które łączą się po kilku kilometrach. Za Mieduniszkami rzeka przekracza granicę państwa i płynie w kierunku północnym do połączenia z Instruczą.
W całej zlewni Węgorapy na terenie Polski znajdują się 24 zarejestrowane zrzuty ścieków, w zlewni Gołdapy, w zlewni kompleksu jeziora Mamry i 3 zrzuty do Węgorapy. Głównym źródłem zanieczyszczeń rzeki jest Węgorzewo, skąd odprowadzane są ścieki przemysłowe i komunalne.
Na charakter wód Węgorapy wpływa kompleks jeziora Mamry o powierzchni zlewni 620,6 km².
Nazwę Węgorapa wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę rzeki – Angerapp[4].
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Hydrologia Pojezierza Mazurskiego
- ↑ Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. Dorzecze Pregoły.
- ↑ S. Rożański (red), Raport o stanie środowiska województwa warmińsko-mazurskiego w latach 1999-2000, Biblioteka Monitoringu Środowiska, Olsztyn, 2002,s.62
- ↑ M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 2
BibliografiaEdytuj
- www.budry.pl. budry.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-28)].
- S. Rożański (red), Raport o stanie środowiska województwa warmińsko-mazurskiego w latach 1999-2000, Biblioteka Monitoringu Środowiska, Olsztyn, 2002
- Węgorapa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 256.