Władysław Abramowicz
Władysław Abramowicz ps. Litwin, Rybak, Scyzoryk (ur. 20 marca 1902 w Wierciszewie k. Wizny, zm. 11 sierpnia 1973 w Inowrocławiu) – oficer Armii Krajowej, dowódca 2 Rejonu Obwodu Śródmieście, uczestnik powstania warszawskiego.
Władysław Abramowicz w mundurze rotmistrza. | |
major kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia |
20 marca 1902 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
11 sierpnia 1973 |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
23 Pułk Ułanów Grodzieńskich |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie chłopskiej Aleksandra i Aleksandry. W 1923 ukończył gimnazjum w Łomży. W 1924 ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie, a następnie w 1926 Oficerską Szkołę Kawalerii w Grudziądzu. 27 lipca 1926 prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1926 i 40. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 23 pułku ułanów[1][2]. 15 sierpnia 1928 prezydent RP nadał mu stopień porucznika ze starszeństwem z 15 sierpnia 1928 i 40. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[3]. W 1934 został przeniesiony do 10 pułku ułanów w Białymstoku[4]. Na rotmistrz awansował ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 73. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[5][6]. W marcu 1939 nadal pełnił służbę w macierzystym pułku na stanowisku dowódcy 1. szwadronu[7].
We wrześniu 1939 dowódca 1 szwadronu 10 pułku ułanów, m.in. uczestnik wypadu do Prus Wschodnich do miejscowości Bialla, Brokiem, bitwy pod Kockiem w październiku 1939. 9 września ciężko ranny, wnioskowany wówczas do otrzymania Virtuti Militari
W okresie okupacji członek Armii Krajowej. Od 1942, oraz w trakcie powstania warszawskiego dowódca 2 Rejonu Obwodu Śródmieście, od 8 sierpnia zastępca dowódcy „Podobwodu Śródmieście Południowe”, zaś od 27 sierpnia zastępca dowódcy Odcinka Wschodniego w tym podobwodzie. Zastrzelił Wandę Kronenberg, kiedy okazało się, że jest konfidentką Gestapo[8]. Mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 17 września 1944. Po upadku powstania jeniec Stalagu X-B Sandbostel. Po wojnie mieszkał w Sopocie.
Pochowany na cmentarzu parafialnym w Wiźnie.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari – 2 października 1944
- Krzyż Walecznych – 18 września 1944
Przypisy
edytuj- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 15 sierpnia 1926, s. 260, 265.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 106, 369.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1928, s. 276.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 161.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 396.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 138.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 696.
- ↑ Andrzej Zasieczny, Zdrajcy, donosiciele i konfidenci w okupowanej Polsce 1939-1945. Warszawa 2016, s.235.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Głowacki L., Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1976.
- J. Kreusch, A. K. Kunert, T. Labuszewski (oprac.): Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. T. IV. Warszawa 1997
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.