Władysław Gościński (oficer intendentury)

Władysław Gościński[1] (ur. 13 października 1890 w Krościenku Niżnym, zm. 7 maja 1954 w Krośnie) – major intendent Wojska Polskiego, oficer POZZWZAK.

Władysław Gościński
Ilustracja
major intendent major intendent
Data i miejsce urodzenia

13 października 1890
Krościenko Niżne

Data i miejsce śmierci

7 maja 1954
Krosno

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Formacja

Legion Wschodni,
Legiony Polskie,
Polski Korpus Posiłkowy

Jednostki

3 Pułk Piechoty,
OZG I,
DOK I,
RZŻ Warszawa
Składnica Materiału Intendenckiego Warszawa

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka pamiątkowa Więźniów Ideowych
Grób Władysława Gościńskiego

Życiorys edytuj

Urodził się 13 października 1890[2][3][4], w rodzinie Jana i Marii z Drajewiczów[5]. W 1911 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Szkole Realnej w Krośnie[2][4]. Przed 1914 był urzędnikiem w charakterze prywatnym[4][6].

Po wybuchu I wojny światowej od 15 sierpnia 1914 służył w Legionie Wschodnim[6]. Później został żołnierzem Legionów Polskich i od 24 września 1914 do 1918 służył w sztabie 3 Pułku Piechoty w składzie II Brygady[6]. Był także żołnierzem Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po usiłowaniu przejścia frontu przez legionistów podczas bitwy pod Rarańczą w połowie lutego 1918 został aresztowany i był internowany w obozie w Szaldobos. Służył w stopniu sierżanta[4].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej[4]. Został awansowany do stopnia kapitan w korpusie oficerów administracji dział gospodarczy ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[7][8][9][10]. W 1923, 1924 jako oficer Okręgowego Zakładu Gospodarczego I służył w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I[11][12]. W 1928 był oficerem Rejonowego Zakładu Żywnościowego w Warszawie[13]. W 1932 był oficerem Składnicy Materiału Intendenckiego w Warszawie[14]. Później awansowany do stopnia majora.

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i nastaniu okupacji niemieckiej zaangażował się w działalność konspiracyjną. W Krośnie działał w ramach Polskiej Organizacji Zbrojnej. Był jednym z redaktorów czasopism „Przełom-Racławice” i „Viktoria”[4].

Po zakończeniu wojny w okresie Polski Ludowej był zatrudniony w Fabryce Przemysłu Lniarskiego „Lnianka” w Krośnie[4].

Był mężem Zofii z d. Niepokój.

Zmarł 7 maja 1954. Pochowany na Starym Cmentarzu w Krośnie w grobowcu rodziny Niepokój (sektor XIX-328)[5], w którym został wcześniej pochowany kpt. Rudolf Mleczko (1898–1928)[15][16]. Był to ostatni oficjalny pochówek na starym cmentarzu w Krośnie[5].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. W ewidencji wojskowej II Rzeczypospolitej był określany jako Władysław Gościński I.
  2. a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Szkoły Realnej w Krośnie za rok szkolny 1910/11. Krosno: Fundusz Naukowy, 1911, s. 83.
  3. Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2016-07-19].
  4. a b c d e f g h Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Władysław Gościński. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2016-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-16)].
  5. a b c Stary Cmentarz w Krośnie - spis pochowanych w latach 1786–1954 [online], krosno.pl [dostęp 2021-06-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-02].
  6. a b c Indeks osobowy. Władysław Gościński. Centralne Archiwum Wojskowe. s. 333. [dostęp 2016-07-21].
  7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1318.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1199.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 790.
  10. a b c Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 371.
  11. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 78, 1278.
  12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 42, 1160.
  13. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 774.
  14. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 866.
  15. Zasłużeni Krośnianie pochowani na Starym Cmentarzu. s. 17–18. [dostęp 2016-07-21].
  16. Ewa Gorczyca: Stary Cmentarz w Krośnie. nowiny24.pl, 2005-11-02. [dostęp 2016-07-21].
  17. M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  18. M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1323 - uchwała Rady Państwa z dnia 14 lipca 1954 r. nr 0/501 na wniosek Ministra Przemysłu Lekkiego.

Bibliografia edytuj