Władysław Kasza (ur. 6 sierpnia 1895 w Polance, zm. 25 stycznia 1937 w Warszawie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Władysław Kasza
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1895
Polanka

Data i miejsce śmierci

25 stycznia 1937
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1914–1937

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

9 Pułk Piechoty Legionów

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Życiorys edytuj

Urodził się 6 sierpnia 1895 we wsi Polanka, w rodzinie Tomasza, rolnika i Zofii z Gieruckich[1][2]. Mieszkał w Tłokach. Przed 1914 uczęszczał do c. k. Gimnazjum w Jaśle, a następnie w Sanoku, w którym ukończył szóstą klasę[3]. Od 1913 działał w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim[4].

17 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 9. kompanii 3 pułku piechoty[4]. 15 marca 1915 został przeniesiony do 8. kompanii 4 pułku piechoty[4]. 1 stycznia 1917 został mianowany chorążym piechoty[5]. W kwietniu 1917 pełnił służbę w Krajowym Inspektoracie Zaciągu[5]. Od 16 września 1917 do 31 października 1918 służył w armii austro-węgierskiej[6]. 1 października 1918 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum w Sanoku[7][8].

Z dniem 15 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem, tymczasowo, stopnia podporucznika nadanego przez generała majora Bolesława Roję[9]. W latach walk z lat 1918–1921 służył w szeregach 4 pułku piechoty Legionów. W tym okresie wziął do niewoli łącznie ok. 400 jeńców, przejął cztery działa i 30 karabinów maszynowych[10]. 17 lutego 1919 we Lwowie został ranny[11].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od dnia 1 czerwca 1919 i 281. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy III batalionu 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach[13][14]. 31 marca 1924 roku awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 89. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Po awansie na majora został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[15]. Z dniem 25 października 1924 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 11 batalionu granicznego[16]. W styczniu 1928 został przeniesiony z KOP do 25 pułku piechoty w Piotrkowie na stanowisko dowódcy III batalionu[17]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 12 pułku piechoty w Wadowicach na stanowisko dowódcy III batalionu, detaszowanego w Krakowie[18][19]. W marcu 1929 został przeniesiony do 4 pułku strzelców podhalańskich w Cieszynie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[20][21]. 24 grudnia 1929 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1930 stopień podpułkownika w korpusie oficerów piechoty i 11. lokatą[22]. 20 listopada 1932 został przeniesiony do 33 pułku piechoty w Łomży na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[23]. W sierpniu 1933 został zwolniony z zajmowanego stanowiska z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[24]. W kwietniu 1934 został przeniesiony do Komendy Placu Częstochowa na stanowisko komendanta[25][26]. Od 5 listopada 1935 dowodził 9 pułkiem piechoty Legionów w Zamościu. 12 stycznia 1937 został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II[27]. W nocy z 24 na 25 stycznia 1937 w Warszawie dokonał zamachu samobójczego przy użyciu broni palnej[28][29][30][31].

Był żonaty, dzieci nie miał[11].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Kolekcja ↓, s. 1, 4.
  2. CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1913/14 (zespół 7, sygn. 61). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 445.
  3. Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  4. a b c d e f g Kolekcja ↓, s. 3.
  5. a b Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 33.
  6. Kolekcja ↓, s. 3, 4.
  7. XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: Fundusz Naukowy, 1921, s. 34.
  8. Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-06].
  9. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 6 z 21 stycznia 1919, poz. 238.
  10. Ś. p. pułk. Władysław Kasza. „Dobry Wieczór! Kurier Czerwony”. Nr 26, s. 5, 26 stycznia 1937. 
  11. a b Kolekcja ↓, s. 2.
  12. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 42.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 545.
  14. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 134, 406.
  15. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 130, 349.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925, s. 397.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927, s. 374.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 138.
  19. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 28, 172.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929, s. 90.
  21. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23, 618.
  22. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929, s. 439.
  23. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 413.
  24. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933, s. 193.
  25. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 154.
  26. Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 11.
  27. Opinie dowódców pułków piechoty za 1936 rok, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 43.
  28. a b Kolekcja ↓, s. 1.
  29. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937, s. 23.
  30. Ś. p. ppłk. Władysław Kasza. „Gazeta Lwowska”. Nr 20, s. 3, 27 stycznia 1937. 
  31. Żołnierze Niepodległości ↓.
  32. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922, s. 319.
  33. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  34. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 361.
  35. Monitor Polski nr 260, poz. 634. 1928-11-10. [dostęp 2023-01-20].
  36. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 406.
  37. a b Kolekcja ↓, s. 1 foto.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj