Władysław Lubowiecki

Władysław Lubowiecki (Lubowicki) herbu Kuszaba (zm. przed 18 maja 1676) – marszałek sejmu nadzwyczajnego w 1658, marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1659/1660, sędzia ziemski krakowski od 1657, pułkownik, rotmistrz wojska powiatowego województwa krakowskiego w 1655 roku[1].

Władysław Lubowiecki
Herb
Kuszaba
Data śmierci

przed 18 maja 1676

Ojciec

Jan Lubowiecki

Żona

Helena Wieruska

Dzieci

Adam Józef Lubowiecki

Był posłem na sejm w latach 1642, 1649, 1653, 1654, 1655, 1659, 1661, 1662, 1665. Poseł sejmiku proszowickiego województwa krakowskiego na sejm wiosenny 1666 roku[2] i sejm jesienny 1666 roku[3]. W 1651 był rotmistrzem pospolitego ruszenia województwa krakowskiego. W 1653 został wicemarszałkiem Trybunału Koronnego. W czasie oblężenia Krakowa przez Szwedów w 1655 objął straż placową na rynku. Po kapitulacji miasta wraz z Jerzym Sebastianem Lubomirskim wycofał się na Spisz. W 1657 został pułkownikiem pospolitego ruszenia województwa krakowskiego. W latach 1658, 1659, 1662, 1669 był marszałkiem sejmiku krakowskiego.

10 lipca 1658 sejm nadzwyczajny powierzył mu funkcję marszałka. Na sejmie tym przeprowadzono wygnanie braci polskich z Rzeczypospolitej. Wziął udział w rokoszu Lubomirskiego po stronie przeciwników króla.

W 1667 roku był sędzią kapturowym województwa krakowskiego[4].

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Dariusz Kupisz, Wojska powiatowe samorządów Małopolski i Rusi Czerwonej w latach 1572 – 1717, Lublin 2008, s. 418.
  2. Paweł Krakowiak, Dwa Sejmy w 1666 roku, Toruń 2010, s. 482.
  3. Paweł Krakowiak, Dwa Sejmy w 1666 roku, Toruń 2010, s. 489.
  4. Stanisław Kutrzeba, Zbiór aktów do historyi ustroju sądów prawa polskiego i kancelaryj sądowych województwa krakowskiego z wieku XVI–XVIII, w: Archiwum Komisji Prawniczej. T. 8, Cz. 2, Kraków 1909, s. 148.