Władysław Nekanda-Trepka
Władysław Nekanda-Trepka[a] (ur. 3 lutego?/15 lutego 1884 w Mińsku, zm. 25 marca 1942 w ZSRR) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.
podpułkownik artylerii | |
Data i miejsce urodzenia |
15 lutego 1884 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 marca 1942 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Życiorys edytuj
Urodził się 15 lutego 1884 w Mińsku Litewskim, w rodzinie Stanisława i Stefanii z Oziębłowskich[2][3].
Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii rosyjskiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia porucznika[4]. Został awansowany na stopień podpułkownika w korpusie oficerów aeronautycznych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy 1 pułku lotniczego był kierownikiem Składów Lotniczych w Dęblinie, przynależnych do Centralnych Zakładów Lotniczych[7][8]. Później został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów lotnictwa z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Oficerskiej Szkoły Lotniczej. W październiku 1926 został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii z równoczesnym wcieleniem do 28 Pułku Artylerii Polowej w Dęblinie i pozostawiony w dyspozycji dowódcy pułku[9]. Z dniem 1 marca 1927 został przeniesiony służbowo na X kurs dowódców dywizjonów w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu[10]. W sierpniu tego roku został przeniesiony z 28 do 16 pułku artylerii polowej w Grudziądzu na stanowisko dowódcy III dywizjonu[11][12]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[13], a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[14][15]. W 1938 mieszkał w Oszmianie przy ul. Polnej 17[2].
Podczas II wojny światowej był podpułkownikiem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Zmarł 25 marca 1942. Został pochowany na cmentarzu w uzbeckim Jangi-Jul[16].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[17]
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2021-02-08]. (ros.)..
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-02-08]..
- ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 119, tu jako miejsce urodzenia podano Wilno.
- ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 80.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 943.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 861.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 927, 934.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 848, 860.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 20 października 1926 roku, s. 366.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 151.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 25 sierpnia 1927 roku, s. 257.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 390, 449.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 87.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 218.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 993.
- ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 119.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
Bibliografia edytuj
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.