Wikipedia

Włodzimierz Baworowski

Włodzimierz Baworowski hrabia, herbu Prus (ur. 1823 w Bohatkowcach, zm. 7 lipca 1901 w Tarnopolu) – ziemianin, członek Stanów Galicyjskich, poseł do Sejmu Krajowego Galicji I, II, III kadencji i do austriackiej Rady Państwa II, III i IV kadencji.

Włodzimierz Baworowski
Data i miejsce urodzenia

1823
Bohatkowce

Data i miejsce śmierci

7 lipca 1901
Tarnopol

Członek Stanów Galicyjskich
Okres

od 1853
do 1861

poseł do Sejmu Krajowego Galicji I, II i III kadencji
Okres

od 1861
do 1876

poseł do austriackiej Rady Państwa II, III, IV kadencji
Okres

od 3 czerwca 1867
do 21 kwietnia 1873

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry)

Życiorys edytuj

Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym uniwersytetu w Wiedniu (1840)[1][2] Ziemianin, od 1849 właściciel odziedziczonych wraz z pałacem wybudowanym przez Lanckorońskich klucza dóbr Strusów w którego skład wchodziły Strusów, Bernardówka, Brykula Stara, Darachów, Huta Werhobuska, Krowinka, Nałuże, Opaki, Ostrowczyk, Ruzdwiany, Tiulków, Słobódka z Olendrami, Wawarzyńce, Werhobuż, Zazdrość, Żubów, a także od 1857 dóbr Kołtów wraz z Budami, Rudą i Hutą Pieniacką, koło Trembowli[3][4] którego istotną część stanowił kompleks leśny (w 1850 – 1953 ha)[5], Pokaźna część majątku strusowskieggo została zlicytowana w 1884[1]. Od 15 lutego 1852 członek Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego (1852-1882)[6], prezes oddziału GTG w Tarnopolu (1861-1863)[7], od 1868 działacz oddziału tarnopolsko-skałałacko-zbarasko-trembowlańskiego GTG. Pełnił także funkcję zastępcy członka Komitetu GTG (1861-1865)[8]. Członek Towarzystwa Rolniczego Krakowskiego (1861-1881)[9]. W Strusowie prowadził znaną stadninę koni angielskich czystej krwi[10], odwiedzoną m.in. w 1871 przez znanego malarza Józefa Brandta[11]. Uczestnik Krajowej Wystawy Pszczelniczo-ogrodniczej i Przemysłu domowego w Tarnopolu (1884)[12]. Inicjator w 1852 wraz z Kazimierzem Krasickim powołania, a następnie działacz Towarzystwa Żeglugi Parowej na Dniestrze[13].

Członek Stanów Galicyjskich (1853-1861)[14]. Po wybuchu powstania styczniowego w 1863 został członkiem Komitetu Obywatelskiego Galicji Wschodniej i naczelnikiem obwodu tarnopolskiego[15]. W latach był 1865-1892 członek Rady Powiatu Trembowla[1][16], w l. 1869-1870 był jej marszałkiem[1][3][17]. Poseł do Sejmu Krajowego Galicji I (za Leona Sapiehę, który zrzekł się mandatu), II i III kadencji (1861–1876), wybierany w I kurii obwodu Tarnopol, z okręgu wyborczego Tarnopol[18][19][20]. Był także posłem do austriackiej Rady Państwa II kadencji (3 czerwca 1867 – 31 marca 1870), III kadencji (3 marca 1871 – 8 października 1871) i IV kadencji (13 stycznia 1872 – 21 kwietnia 1873) wybieranym przez Sejm w kurii XVII – jako delegat z grona posłów wiejskich okręgów: Tarnopol, Ihrowica, Mikulińce, Skałat, Grzymałów, Zbaraż, Medyń, Trembowla, Złotniki. W II kadencji zrezygnował z mandatu na znak protestu przeciwko uprzywilejowaniu Niemców i nieprzyjęciu uchwały galicyjskiej. W IV kadencji utracił mandat z powodu niestawienia się na obrady. W parlamencie austriackim był członkiem Koła Polskiego[1][2][21].

Odznaczony edytuj

Odznaczony austriackim Orderem Żelaznej Korony kl. 3[3]

Rodzina edytuj

Urodził się w arystokratycznej rodzinie ziemiańskiej[22], syn członka Stanów Galicyjskich i oficera armii Księstwa Warszawskiego Józefa (ok. 1780-1841) i Felicji ze Starzeńskich (1793-1837). Miał dwóch braci: właściciela Baworowa i Myszkowic Wiktora (1825-1894) i właściciela Kołtowa, c. k. rotmistrza Wacława Stanisława (1827-1909). Od 1850 mąż Antoniny z Harasymowiczów, 1-voto Neronowiczowej. Mieli trzy córki: Marię (ur. 1853) żonę Witolda Postruskiego (1860-1906), Jadwigę (1856- ok. 1935) żonę Macieja Łubieńskiego i Wandę (ur. 1860) żonę Juliana Karola Roguskiego (ur. 1842)[23][24][3].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e Franz Adlgasser, Kurzbiografie: Baworowski, Włodzimierz (Wladimir) Graf[1], [w:] Parlament Österreich [online], parlament.gv.at [dostęp 2023-03-26].
  2. ↑ a b Sigmund Hahn, Reichsraths-Almanach für die Session 1867, s. 11, 87.
  3. ↑ a b c d Jerzy Sewer Dunin-Borkowski, Genealogie żyjących utytułowanych rodów polskich, Lwów 1895, s. 136–137.
  4. ↑ Provinzial-Hanbuch der Köningreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1851 s. 463, 1852 s. 446, Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1853 s. 452, 1854 s. 460, 1855 s. 337, 1856 s. 320, 1857 s. 411, 421, 441, 497, 1858 s. 313, 323, 339, 369, 387, 397, 431, 441, 443, 473, 483, 495, 505, 515, 517, 537, 541, 1859 s. 343, 353. 371, 401, 421, 431, 467, 477, 479, 511, 521, 533, 543, 555, 557, 577, 581, 1860 s. 351, 361, 379, 409, 429, 439, 475, 485, 487, 519, 529, 541, 551, 563, 565, 585, 589.
  5. ↑ Krzysztof Ślusarek, Las w mieście. Rola lasów w gospodarce miejskiej i w życiu społecznym mieszczan w XIX wieku – próba rekonesansu badawczego, „Studia Materialne Ośrodka Kultury Leśnej”. 17, 2018, s. 336.
  6. ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1857 s. 364, 1858 s. 252, 1859 s. 269, 1860 s. 272, 1861 s. 411, 1862 s. 427, 1863 s. 426, 1864 s. 436, 1865 s. 449, 1866 s. 464, Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868 s. 812, 1869 s. 544; Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1870 s.587, 1871 s. 519, 1872 s. 516, 1873 s. 532, 1874 s. 575, 1875 s. 308, 1876 s. 309, 1877 s. 287, 1878 s. 274, 1879 s. 264, 1880 s. 169, 1881 s. 269, 1882 s, 272.
  7. ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1861 s. 411, 1862 s. 427, 1863 s. 426.
  8. ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1861 s. 401, 1862 s. 413, 1863 s. 423, 1864 s. 433, 1865 s. 446.
  9. ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1861 s. 416, 1862 s. 433, 1863 s. 443, 1864 s. 452, 1865 s. 465, 1866 s. 480, Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868 s. 831, 1869 s. 549; Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1870 s. 593, 1871 s. 523, 1872 s. 521, 1873 s. 537, 1874 s. 580, 1875 s. 581, 1876 s. 591, 1877 s. 567, 1878 s. 564, 1879 s. 550, 1880 s. 554, 1881 s. 572.
  10. ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 186–190, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  11. ↑ Kresowe podróże Józefa Brandta w poszukiwaniu malarskich inspiracji, THE WARSAW INSTITUTE REVIEW [dostęp 2023-03-26].
  12. ↑ Katalog krajowej wystawy pszczelniczo-ogrodniczej i przemysłu domowego, Tarnopol 1884, s. 5.
  13. ↑ Inwentarz zbioru Aleksandra Czołowskiego t. 131, AGAD online [20.03.2023].
  14. ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1853 s. 228, 1854 s. 235, 1855 s. 198, 1856 s. 259, 1857 s. 149, 1858 s. 101, 1859 s. 110, 1860 s. 107, 1861 s. 159.
  15. ↑ Jan Stella-Sawicki: Galicya w powstaniu styczniowem. Lwów: 1913, s. 16.
  16. ↑ Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868 s. 459, 1869 s. 284; Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1870 s.290, 1871 s. 288, 1872 s. 280, 1873 s. 279, 1874 s. 304, 1875 s. 308, 1876 s. 309, 1877 s. 287, 1878 s. 274, 1879 s. 264, 1880 s. 169, 1881 s. 269, 1882 s, 272, 1883 s. 276, 1884 s. 256, 1885 s. 258, 1886 s. 255, 1887 s. 255, 1888 s. 255, 1889 s. 282, 1890 s. 282, 1891 s. 282.
  17. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1870 s. 290.
  18. ↑ Wykaz Członków Sejmu krajowego królestwa Galicyi i Lodomeryi, tudzież wielkiego xięstwa Krakowskiego 1863. Lwów, 1863.
  19. ↑ Stanisław Grodziski, Sejm Krajowy Galicyjski 1861–1914, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1993, s. 148, ISBN 83-7059-052-7.
  20. ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1862 s. 175, 1863 s. 177, 1864 s. 179, 1865 s. 181, 1866 s. 180, Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868 s. 361, 1869 s. 224, Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1870 s. 230, 1871 s. 228, 1872 s. 230, 1873 s. 227, 1874 s. 252, 1875 s. 251, 1876 s. 257.
  21. ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim 1848-1918, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1996, s. 78, 356, 370, 375, ISBN 978-83-7059-219-6.
  22. ↑ Kasper Niesiecki: Baworowski herbu Prus 2do. [W:] Korona polska przy złotej wolności starożytnymi wszystkich katedr, prowincji i rycerstwa klejnotami... T. I. Lwów, 1728, s. 52–53.
  23. ↑ Włodzimierz hr. Baworowski z Baworowa h. Prus (II – Wilczekosy) (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego) [online], www.sejm-wielki.pl [dostęp 2017-11-20].
  24. ↑ Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 1. Warszawa: Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów, 1899, s. 133–134.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Włodzimierz_Baworowski&oldid=72256878”