Włodzimierz Gajewski
Włodzimierz Cezary Gajewski (ur. 15 grudnia 1910, zm. 7 września 1939 w Starym Jankowie) – porucznik obserwator Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych.
 porucznik
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1930–1939 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
obserwator |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.svg){kind=small}
Życiorys edytuj
Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. 5 sierpnia 1933 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1933 i 256. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 61 pułku piechoty w Bydgoszczy[1][2]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 86. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W tym samym roku, po ukończeniu kursu obserwatorów w Centrum Wyszkolenia Lotnictwa nr 1 w Dęblinie, został przeniesiony do korpusu oficerów lotnictwa i wcielony do 1 pułku lotniczego w Warszawie[4]. W marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie, zajmował 11. lokatę w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[5]. Był wówczas obserwatorem w 216 eskadrze bombowej[6].
W składzie XV dywizjonu bombowego walczył w kampanii wrześniowej[7]. 7 września 1939 był dowódcą załogi, w skład której wchodzili podporucznik pilot Jan Nowakowski, kapral strzelec radiotelegrafista Jerzy Młodecki i kapral strzelec radiotelegrafista Stanisław Basaj. Załoga wystartowała na samolocie PZL.37B Łoś w kluczu trzech maszyn, które miały za zadanie zbombardować hitlerowską kolumnę pancerną podążającą drogą Maków Mazowiecki – Różan. Podczas przelotu nad Radzyminem polskie bombowce zostały zaatakowane przez niemieckie myśliwce Messerschmitt Bf 110 z jednostki I./ZG 1, które zestrzeliły wszystkie trzy samoloty[8]. Mimo trafienia ppor. pil. Jan Nowakowski posadził płonący samolot na polu pod wsią Stary Janków. Pomiędzy załogą a żołnierzami niemieckimi wywiązała się walka, w wyniku której zginęło trzech lotników. Przeżył jedynie ppor. pil. Jan Nowakowski, pozostali spoczęli na cmentarzu parafialnym w Radzyminie[9][10][11].
Pośmiertnie por. Włodzimierz Gajewski został odznaczony Krzyżem Walecznych[11].
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 sierpnia 1933 roku, s. 157, 165.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 163.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 407.
- ↑ Cumft i Kujawa 1989 ↓, s. 113.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 216.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 775.
- ↑ Pawlak 1982 ↓, s. 114.
- ↑ Marius Emmerling: I./ZG 1 w kampanii wrześniowej 1939, "Militaria XX wieku" nr 3(42)/2011, s.11
- ↑ Pawlak 1982 ↓, s. 116, 118.
- ↑ Pawlak i Nowakowski 1983 ↓, s. 126, 130, 208, 228.
- ↑ a b Księga lotników ↓, s. 72.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
- Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych w latach 1939-1946. T. I: Polegli w kampanii wrześniowej, pomordowani w ZSRR i w innych okolicznościach podczas okupacji.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. T. 14. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1982, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. ISBN 83-206-0281-5.
- Jerzy Pawlak, Walerian Nowakowski: Brygada Bombowa kurs bojowy!. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1983. ISBN 83-11-06852-6.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.