Włodzimierz Miszewski

działacz PPS, jeden z dowódców Gwardii Ludowej WRN

Włodzimierz Zygmunt Miszewski ps.Władysław”, „Orski”[1], „Szklarz” (ur. 6 sierpnia 1890 w Dziekanowie, zm. 23 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski inżynier rolnik[1], działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, jeden z dowódców Gwardii Ludowej WRN. Poległ w powstaniu warszawskim.

Włodzimierz Miszewski
Szklarz
major major
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1890
Dziekanów

Data i miejsce śmierci

23 sierpnia 1944
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1915–1922, 1939–1944

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Gwardia Ludowa WRN

Jednostki

1 Pułk Piechoty Legionów
8 Pułk Piechoty Legionów

Stanowiska

dowódca Zgrupowania Warszawskiego OW PPS

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż NiepodległościKrzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Życiorys

edytuj

Urodził się 6 sierpnia1890 w Dziekanowie, w rodzinie Michała i Marii z Kozłowskich[2][3][1]. Jako uczeń rosyjskiego Gimnazjum Męskiego brał udział w strajku szkolnym 1905 r. W 1911 uzyskał świadectwo dojrzałości w Prywatnej Szkole Filologicznej im. Staszica w Lublinie. po czym rozpoczął studia na Wydziale Rolniczo-Leśnym Politechniki Lwowskiej w Dublanach na Akademii Rolniczej.

W tym czasie był członkiem Związku Walki Czynnej, a od 1912 r. – Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej przerwał studia i przeniósł się do Warszawy. Tam rozpoczął studia na Wyższych Kursach Przemysłowo-Rolniczych (późniejsze SGGW).

Uczestniczył w POW. W 1915 r. walczył w I Brygadzie na Wołyniu. Po kryzysie przysięgowym, internowany był w Szczypiornie. Jako ochotnik, walczył w obronie Lwowa. Był dwukrotnie ranny. W listopadzie 1920 roku był kierownikiem Ekspozytury Wydziału II Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce” w Radomiu[4]. Zdemobilizowany w 1922 w stopniu kapitana rezerwy 8 pułku piechoty Legionów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5].

W 1922 ukończył studia rolnicze na Politechnice Lwowskiej. Pracę zawodową rozpoczął w Wydziale Osad Żołnierskich. Pracował następnie w Urzędach Ziemskich, a później do 1939 w Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego. Mieszkał w Warszawie przy ul. Inflanckiej 1 m. 21[1].

W okresie okupacji włączył się działalność PPS-WRN, oraz wszedł do Komendy Głównej Gwardii Ludowej WRN, będąc zastępcą Kazimierza Pużaka, jako szef wyszkolenia bojowego.

W czasie powstania warszawskiego, jako komendant warszawskiego zgrupowania OW PPS w randze majora walczył na Starym Mieście. Zginął w trakcie powstania. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 56-3-25,26)[6].

19 listopada 1920 roku dowódca Okręgu Generalnego „Kielce” zezwolił mu na zawarcie związku małżeńskiego z Mieczysławą Miszewską z Rawy Mazowieckiej[4].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-18]..
  2. Włodzimierz Miszewski. Powstańcze Biogramy. [dostęp 2010-12-23]. (pol.).
  3. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-18]..
  4. a b Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 120 z 19 listopada 1921 roku, pkt 2.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 147, 483.
  6. Cmentarz Stare Powązki: MISZEWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02].
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 7.
  8. Pomarański 1931 ↓, s. 105.
  9. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100.
  10. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie państwowej”.
  11. a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 494. [dostęp 2021-01-17].

Bibliografia

edytuj